Σάλπισμα βαριάς προσταγής

Μες το βουρκο ριγμένη και πάλι

Ω αθάνατη Ελλάδα θρηνείς.

Τους προδότες κοιτας και στενάζεις.

Εφιάλτες καινούριας κοπής.

                   -/-

Σ οιμωγές και με κλάμα  σπαράζεις

Τα παιδιά σου με πόνο θωρείς

Πουλημένα για λίγο χρυσάφι

Πλερωμή του φονιά, του ληστή.

                   -/-

Εφιάλτες, Νενέκους και δούλους

Η παλιά σου η μοίρα ξυπνά

Ποια κατάρα παλιά σε βαραίνει

Κι απ τον κόρφο σου βγαίνουν ξανά;

                    -/-

Σήκω! Σήκω γλυκιά μας πατρίδα

Και στο δρόμο αητοί καρτερούν!

Τα παιδιά σου στη λόγχη και πάλι

Και το αόρατο δόρυ κρατούν!

                    -/-

Των αητών τα φτερά ξεδιπλώνουν

Οι Ερινύες πινάκι κρατούν

Η Αδράστεια Εφιάλτες προσμένει

Την παλιά τους τη μοίρα να βρουν.

                     -/-

Βάρα! Βάρα τη σάλπιγγα πάλι 

Των Ελλήνων βαριά προσταγή

Σ Εφιάλτες βαρβάρους προδότες

Π ασελγούν στην αρχαία σου γη.

                     -/-

Των βαρβάρων τις χώρες και πάλι

Μπρος τα πόδια σου δούλες θα βρεις

Των παιδιών σου αγώνες σαν τότες

Ιστορία θα γράψουν τρανή.

                   -/-

Των θεών σου ερωμένη και πάλι

Την ξετσίπωτη Ευρώπη θα δεις

Εις του ταύρου φερμένη τη ράχη

Να φιλά την αρχαία σου γη.

                   -/-

Και τα τάρταρα πάλι θ ανοίξει

Ο λαός κι η σημαία μπροστά

Να δεχτούνε ως του αξίζει

Το φονιά, το δειλό, το ληστή.

                  -//-

                                     Theo