Όταν τα τύμπανα της πολιτικής βαράνε στο ρυθμό της προδοσίας, η ιστορία παραμονεύει παρέα με την Αδράστεια.

Η Διχόνοια που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει,
“πάρ’ το”, λέγοντας, “και συ”.

……………………………….

Μην ειπούν στο στοχασμό τους
τα ξένη έθνη αληθινά:
“Εάν μισούνται ανάμεσό τους
δεν τους πρέπει ελευθεριά”.

                                           Από τον Ύμνο εις την Ελευθερία 

                                     

Είμαστε καταμεσίς γενοκτονίας και ολικού ξεπαστρέματος της ελληνικής φυλής και οι περισσότεροι από εμάς όχι στην αποφράδα για τον ελληνισμό χρονολογία του 2013 αλλά μαρμαρωμένοι στο 2005.

Σε συνάρτηση με το BRAIN WASH που υφίσταται ο ελληνικός λαός και με χαμένη την υπόσταση αλλά και τη λογική μαζί με τη συνείδηση, από τους

διάφορους σπουδασμένους αλλά και αγράμματους παπαγάλους του συστήματος και από τους πάσης φύσεως ανέλπιστους νεροκουβαλητές εργολάβους του παγκόσμιου διεθνιστικού κεφαλαίου ψευδοκομουνιστές «κλασικούς» και «νεοτερίζουσες» συνιστώσες.

Καθώς και διάφοροι κεφαλοκυνηγοί, που σουλατσάρουν εκτός βουλής.

 Με αποτέλεσμα να έχουν χάσει το μυαλό τους ακόμα και αυτοί που πίστευαν ότι είχαν «αχαμνά».

Κατάντησαν γιατί περί κατάντιας πρόκειται, να μη γνωρίζουν τι σημαίνει πατρίδα, πατριωτισμός, οντότητα λαού και κράτους, διέγραψαν την έννοια του έθνους. Κατάντησαν να αγνοούν βασικούς κανόνες που διατύπωναν ξανά και ξανά στις αρχές του 19^ου αιώνα, οι Μάρξ, Ένγκελς, Λένιν κ.α.

Οι οποίοι στιγμάτιζαν τη λαθρομετανάστευση σαν καταστροφή για τους λαούς και για το λούμπεν προλεταριάτο –εγώ το λέω ανθρωποσκουπιδαριό-το οποίο χρησιμοποιούν οι ολιγάρχες, προκειμένου να εξουδετερώσουν με την ανεργία τη λαϊκή τάξη.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην πατρίδα μας. Δουλεύει το λούμπεν Πακι Αχμετ, Αλη με 15 ευρώ στο μαυραγορίτη γουρουνοέλληνα ρουφιάνο, μαγαζάτορα, επιχειρηματία, αλλά ο Γιώργος, ο Γιάννης, ο Παύλος είναι άνεργοι, δεν έχουν ουτε το 15ευρω για το νοσοκομείο αν αρωστήσουν ,πεινάνε, περιμένουν να φάνε στο συσσίτιο της εκκλησίας, ζητιανεύουν, ψάχνουν στα σκουπίδια, και πηδάνε απ τα μπαλκόνια…

Αυτή είναι η πραγματικότητα αγαπητοί μου και δυστυχώς, έτσι δεν πάμε πουθενά.

Να μιλήσουμε για εκλογές εδώ και τώρα, με την μπάγκα δική τους ;

Να μιλήσουμε για απεργίες κάτω απο συνδικαλιστικές σημαίες ;
Να μιλήσομε για εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ;

Κάπου εδώ μπαίνει στη συζήτηση σαν παράδειγμα, η αμερικάνικη επανάσταση κατά των Άγγλων αποικιοκρατών και δεν μπορέσαμε να μην το σχολιάσομε σαν άσχετο με τα ελληνικά δεδομένα και το ίδιο όμως το περιεχόμενο, συγκρίνοντας την με τη δική μας του ’21 και όχι μόνο.

Πολύ διαφορετικές συνθήκες αυτού του υποτιθέμενου αγώνα και στο κάτω κάτω της γραφής οι «κοκκινόκωλοι», δεν επέμειναν του σκοτωμού, καθότι οι ολιγάρχες Αμερικανοί(πρόεδροι) που θα κυβερνούσαν τον Νέο κόσμο τα επόμενα 150 τόσα χρόνια θα ήταν οι Άγγλοι κερδοσκόποι τραπεζίτες πλουτοκράτες που μυρίστηκαν μεγάλη κονόμα και σύμφωνα με ιστορικά ντοκουμέντα έφτασαν πρωτοι και καλύτεροι με το πλοίο MAY FLOWER στην σημερινή πολη BOSTON.

Τι συνέβη δηλαδή; Αγγλοσάξονες τραπεζίτες τοκογλύφοι που ρουφούσαν αίμα με το μπουρί της σόμπας στα ηνία της νέας χώρας ,στην προεδρία της για τα επόμενα χρόνια μέχρι και σήμερα με ελάχιστες μεθοδευμένες εξαιρέσεις.

Στην Αμερικανική αριστοκρατία σήμερα το 2013 θεωρείται τίτλος αν οι προγονοί τους έφτασαν στην Αμερική με το ΜAY FLOWER.

Κατάλαβες φίλε; Οπότε σε ποιον αγωνα ανεξαρτησίας των Αμερικάνων να αναφερθούμε; Γιατί αυτός ήταν γιαλαντζί. Δεν απελευθερώθηκαν.

Άλλωστε εκεί, ποιό έθνος αγωνιζόταν?

Η ιστορία η δική μας, είναι πλούσια σε παραδείγματα αλλά και ανατριχιαστικές ομοιότητες με τη σημερινή παρακμή και διαφθορά σε κεντρικό επίπεδο.
Οι καρδερινάκηδες και οι εφιάλτες ξαναφυτρώνουν απο παντού και γέμισε ο τόπος επικίνδυνα.

Το "σφάξε με πασά μου ν αγιάσω", έγινε "unity in diversity" και ονομάστηκε νεοαριστερός ιδεαλισμός πέρα απο σύνορα λέει και ξεπερασμένες κατ αυτούς θεωρίες.

Γι αυτό πέταξαν το Μάρξ στα σκουπίδια. 

Το όπλο του κεφαλαίου για την καταστροφή της εργατικής τάξης, έγινε αδέρφι άξιο αλληλεγγύης πέρα και μακρυά απο την πείνα που μαστίζει τον έλληνα ιθαγενή που κατάντησε πολίτης ενός κατώτερου θεού.
Ας θυμηθούμε την παρακμή ηθών και αξιών την περίοδο του 1453 και πως έπεσε και απο ποιούς η Κωσταντινούπολη, ας θυμηθούμε τα πρόσωπα και τα γεγονότα στη σύσταση του νεοελληνικού κράτους μετα το 21, τις προδοσίες και το νέο εθνικό ξεπούλημα.
Να έρθομε και στο νεότερο κίνημα στο Γουδί, την πολιτική διαφθορά που ήταν στο απόγειο και τα τότε δάνεια.
Και ας τα βάλομε καρμπόν όλα αυτά, πάνω στο σήμερα.

Η ιστορία λοιπόν, τι λέει ?
Πολεμάς, ή πεθαίνεις άκαπνος.
Η εξόντωση προδοτών, ποτέ δεν λογίστηκε στην ιστορία εμφύλια σύρραξη. Και τα γκρουπόσκυλα, τον ίδιο ρόλο έχουν. Συνειδητά οι εφιάλτες, ή ασυνείδητα οι ηλίθιοι.

Όταν υποστέλλουν τα νεοαριστερά υβρίδια τη σημαία κάτω απο την οποία έδωσαν αγώνες οι πρώην αριστεροί φοιτητές του Πολυτεχνείου(χωρίς να εξετάσομε εδώ τα τυχόν παρασκήνια και τις ουσιαστικές αιτίες) και υψώνουν μεσούρανα όλα ένα προς ένα, τα συνθήματα και τα κελεύσματα του διεθνιστικού κεφαλαίου, επιμένοντας ηλιθίως να φέρουν μάσκα αριστερή, το λόγο έχουν οι ψυχίατροι και οι κοινωνιολόγοι.
Και όταν ο ομαδικός μαζοχισμός του Έλληνα μεταφράζεται μέσα απο τα σταθερά ποσοστά της δεξιάς,
Τότε ναί. Η παρακμή έχει "χτυπήσει κόκκινο".
Την ώρα που η Ελλάδα όλο και γέρνει και πιο επικίνδυνα, έτοιμη να σωριαστεί στα απανωτά χτυπήματα των διεθνιστών κερδοσκόπων.

Που ενώ αυτοί ετοιμάζουν γεμάτοι έπαρση για την επιτυχία του εγχειρήματος τους, τα τελειωτικά χτυπήματα για το τέλος του ρέκβιεμ ενός αρχαίου λαού,
Αυτός "αγαθοβιολίζει" χαιδεύοντας πληκτρολόγια και μαζεύοντας likes, όσο δεν σύρεται σαν μαϊμού στα ομαδικά συσσίτια και στις δίωρες αδειούλες που του πετάνε για εκτόνωση.

Μοναδικό ανάχωμα και άπαρτο συνάμα οχυρό στην παραφύσιν επέλαση της τεχνοκρατικής υποκουλτούρας που ορέγεται να καταπιεί τον κόσμο ολόκληρο,

η ίδια η ιστορική πραγματικότητα και εξέλιξη χιλιάδων χρόνων σε απόλυτη συνεργασία με τη φύση του ανθρώπου και τις ιδιαιτερότητες του,

η πολύτιμη σε κάθε τομέα και περίπτωση λαική παράδοση με τους θησαυρούς εθνικής κληρονομιάς που αυτή μας έχει δώσει,

οι ποιητές και οι λόγιοι του έθνους.

Που μέσα από τους κώδικες ηθικής και αξιών που καταγράφει και μας μεταφέρει η γνώση των μέσα από την ιστορική μνήμη, αποδεικνύουν τον ανύπαρκτο ιστορικά πολυπολιτισμό των νέων αποικιοκρατών, μια μεγάλη ουτοπία.

Και εκεί που η ιστορία παραμονεύει, η Αδράστεια είναι αμίληκτη παρέα με τις Ερινύες.

Γιάννης Γαρυφαλλάκης και

Βυζαντινός Αντίλαλος