Τραπεζάκια έξω, με θαμώνες και περαστικούς σε αντίστροφους ρόλους

Εικόνα απο το τουριστικό λιμάνι της πόλης, απόγευμα καθημερινής.

Τα τραπεζάκια και οι τέντες, έχουν καταλάβει και το τελευταίο εκατοστό ελεύθερου χώρου στην πλατεία και τους δρόμους.
Γεμάτα όλα.

Οχι απο τουρίστες για των οποίων τη διασκέδαση προσφέρονται.
Αυτοί, περνούν, βλέπουν και φεύγουν χωρίς να βάλουν το χέρι στην τσέπη.(βραχιολάκηδες γαρ)

Τα τραπεζάκια δυστυχώς είναι γεμάτα, απο ντόπιους! Έλληνες...επαναστατημένους!

Άνεργους, θύματα της εποχής των μνημονίων, της διατίμησης των συνειδήσεων, της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και της εθνικής υπερηφάνειας και ανεξαρτησίας.
Αν πλησιάσεις, διακρίνεις ντυσίματα Yves Saint Laurent και κινητά των 800Ε.
Και παραδίπλα, harley και aprilia αραγμένες.
Διακρίνεις και ένα σωρό γνωστούς, άνεργους απο χρόνια, που πούλησαν κάποιο χωράφι για να επιβιώσουν, ή να αγοράσουν harley, προκειμένου να μην ξεφύγουν απο την cool ζωή.
Οι τουρίστες στους δρόμους λοιπόν και τα τραπεζάκια γεμάτα απο μπαρουτοκαπνισμένους άνεργους επαναστάτες, μέχρι επιδοτούμενους του μπαμπά, στην κάλυψη των…τρεχουσών αναγκών, την εποχή της ανέχειας.

Εκεί που καθόμουν περίλυπος χαζεύοντας την κατάντια της εικόνας,
σαστισμένος τουρίστας, με πλησιάζει δειλά και με ρωτάει...
Γιατί όλοι οι Έλληνες την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, γεμίζουν κάθε μέρα τις καφετέριες ξοδεύοντας τόσα πολλά ?(3,80 ο φραπές)
Κάγκελο εγώ, δεν ήξερα τι να του απαντήσω.
Και συνεχίζει στη δική μου αμηχανία....
Πρέπει να είναι ή πολύ πλούσιοι και δεν τους ενδιαφέρει η κρίση, ή πραγματικά τεμπέληδες και άχρηστοι όπως μας τους παρουσιάζουν τα δικά μας μέσα ενημέρωσης.
Τι να του έλεγα ; ότι απλά έχασαν το δρόμο της επανάστασης και άφησαν την ιστορία γυμνή και τις κάργιες να την κόβουν κομμάτια, ξεχασμένοι στα σοκάκια αλλοτινών δεκαετιών ;

Είχα χάσει τα λόγια μου, παγωμένος από την όλη εικόνα.

Του έγνεψα χαμογελώντας και αποχωρήσαμε, ο καθένας στο δρόμο του.

Και η πόλη μας δυστυχώς, δεν είναι παρά ένα μόνο κομμάτι της όλης Ελληνικής πραγματικότητας.

Την ώρα που οι γαλέρες των ξένων “επενδυτών” με τους δουλέμπορους στην προκυμαία να διαλαλούν την πραμάτεια τους, γεμίζουν το λιμάνι δένοντας η μία πίσω από την άλλη.



Βυζαντινός Αντίλαλος