Η κοινωνική έκρηξη προ των πυλών, ΤΩΡΑ !

Ακούμε συνεχώς ότι έρχεται κοινωνική έκρηξη, λόγω των οικονομικών μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση, μειώνοντας το πραγματικό εισόδημα του λαού. Επίσης, ακούμε διαρκώς διάφορες εκτιμήσεις για το πότε θα συμβεί η κοινωνική έκρηξη.

Για να εκτιμηθεί ο χρόνος της κοινωνικής έκρηξης θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε τα παρακάτω:

Υπάρχουν κάποιες μελέτες, οι οποίες αναφέρουν ότι στην Ελλάδα ο πληθυσμός,
όσον αφορά τα οικονομικά του, είναι κατανεμημένος ως εξής:
α. Ανώτερη τάξη: 10%
β. Μεσαία τάξη: 40%
γ. Κατώτερη τάξη: 50%

Οι ίδιες μελέτες αναφέρουν ότι η κατανομή του πλούτου στη χώρα μας έχει ως εξής:

α. Ανώτερη τάξη: 50%
β. Μεσαία τάξη: 40%
γ. Κατώτερη τάξη: 10%

Από τα παραπάνω προκύπτει το σημαντικό συμπέρασμα ότι η μεσαία τάξη νέμεται από τον παραγόμενο εθνικό πλούτο, ακριβώς το ποσοστό που της αναλογεί, δηλαδή δεν κλέβει
κανέναν αλλά ούτε και την κλέβουν.

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Γιατί;

Γιατί η μεσαία τάξη, πληθυσμού 40% αποτελεί την ασπίδα προστασίας της ανώτερης τάξης. Αυτή η ασπίδα εμποδίζει κάθε εξέγερση της κατώτερης τάξης. Αυτό συμβαίνει γιατί η μεσαία τάξη, μη έχοντας βιοποριστικό πρόβλημα, απολαμβάνει μια σχετικά άνετη ζωή, με διπλά και τριπλά αυτοκίνητα, με καταθέσεις σε τράπεζες, με διπλά και τριπλά σπίτια, με
καλοκαιρινές διακοπές, καλό ντύσιμο κλπ. Έχει την άνεση να στείλει τα παιδιά της για σπουδές και γενικά δεν είναι μεν πλούσια, αλλά δεν στερείται και κάτι.
Όταν λοιπόν η κατώτερη τάξη, απελπισμένη από τη φτώχεια, αποπειράται να εξεγερθεί, με βίαια επεισόδια στους δρόμους, εμπρησμούς κάδων σκουπιδιών, αυτοκινήτων και καταστημάτων, αμέσως η μεσαία τάξη παίρνει το μέρος της ολιγαρχίας, συμφωνώντας στον χαρακτηρισμό των εξεγερμένων ως αναρχικών, αληταράδων, διασαλευτών της τάξης κλπ, εφόσον η ίδια αισθάνεται μέρος του συστήματος, άρα ευνοημένη από αυτό.
Τι θα συμβεί όμως όταν, κατόπιν της κυβερνητικής πολιτικής, αρχίσει να φτωχοποιείται η μεσαία τάξη; Όταν θα χάσει όλες αυτές τις ανέσεις που σήμερα απολαμβάνει;

Όταν συνειδητοποιήσει ότι αδυνατεί να αποπληρώσει δάνεια και κάρτες και ενδεχομένως χάσει σπίτια, αυτοκίνητα, ταξίδια και αντιμετωπίσει πλέον βιοποριστικό πρόβλημα;
Τότε, σαφέστατα θα επαναπροσδιορίσει τη θέση της και θα βρεθεί να συντάσσεται με την κατώτερη τάξη, παίρνοντας και η ίδια μέρος στις εξεγέρσεις.
Μόνο που τότε, μια ολιγαρχία του 10% θα αδυνατεί πλέον να επιβληθεί με μέσα καταστολής, όπως αστυνομικές δυνάμεις κλπ.
Ως παράδειγμα θα έπρεπε να ληφθεί η ιστορία της Αργεντινής, όπου πραγματοποιήθηκε λαϊκή εξέγερση, μόνο όταν εθίγησαν τα δικαιώματα της μεσαίας τάξης.

Πηγή remaliaclub.gr/forum

Πανηγυρίζοντας για το πολυνομοσχέδιο. Εικόνα ντροπής και αίσχους !

Σύμφωνα με γενική παραδοχή μεταξύ των οικονομολόγων παγκοσμίως, το ακραίο κρίσιμο σημείο στο οποίο μία κοινωνία εκρήγνυται, είναι όταν η πραγματική ανεργία φτάσει στο 35% μέσα στη συγκεκριμένη κοινωνία. Έχει επιστημονικά παρατηρηθεί ότι καμία κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει...

ανεργία αυτού του ποσοστού, το οποίο αλλοιώνει την ισχύουσα κοινωνικοοικονομική συγκρότηση και οδηγεί σε κοινωνική κατάρρευση.

Σε μας, το ποσοστό της ανεργίας, που επίσημα αναφέρει ως καταγραμμένη η ίδια η κυβέρνηση, ανέρχεται περίπου στο 28%. Όλοι όμως αποδέχονται, ότι η πραγματική μη καταγραμμένη ανεργία, είναι πολύ πιο πάνω από το 30% και ίσως να πλησιάζει προς το 35%. Χωρίς φυσικά να υπολογίζονται τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων και μη δηλωμένων παράνομων μεταναστών.

Από το άλλο μέρος, αντί να παρατηρείται όξυνση των κοινωνικών διεκδικήσεων, κάτι που θα υποδήλωνε ζωντανή και παρούσα κοινωνία, αντιθέτως βλέπουμε όλοι, μια αυξανόμενη αδρανοποίηση της κοινωνίας. Κανένα κόμμα και κανένας συνδικαλιστικός φορέας δεν μπορεί να μπει στην κοινωνική ηγεσία και να βγάλει έστω και λίγο κόσμο στους δρόμους, για να διαμαρτυρηθεί και να διεκδικήσει, κάτι που θα οδηγούσε σε εκτόνωση του κοινωνικού μάγματος που διογκώνεται.

Όλα τα πιο πάνω (δηλαδή η αύξηση του ποσοστού της ανεργίας και η συνεχώς εντεινόμενη σιωπή της κοινωνίας σαν την νηνεμία πριν την καταιγίδα) συνηγορούν στο ότι η ελληνική κοινωνία πλησιάζει σε μια άλογη έκρηξη η οποία δεν θα μπορεί πλέον να κατευθυνθεί από κανέναν και θα παρασύρει τα πάντα. Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο, τίποτα δεν θα θυμίζει το πριν.

Ο μόνος δρόμος που απέμεινε στο ισχύον καθεστώς είναι να προσπαθήσει να συγκρατήσει όσο μπορεί την περαιτέρω αύξηση της ανεργίας για να αποτρέψει την κοινωνική έκρηξη. Όμως οι συνεχώς επιβαλλόμενοι φόροι, η σκοπούμενη αρπαγή των περιουσιών, οι ταυτόχρονες απολύσεις και η παντελής έλλειψη επενδύσεων, μας βάζουν πιο βαθιά στο οικονομικό «σπιράλ θανάτου» και επιταχύνουν τις εξελίξεις προς την έκρηξη.  

Πηγη hassapis-peter

Η κοινωνική έκρηξη είναι εδώ, είναι ΤΩΡΑ! Μην περιμένετε να δείτε τα εκατομμύρια των εξεγερμένων στους δρόμους.

Η οργή των Ελλήνων ξεχειλίζει παντού, σε όλες τις πόλεις, σε όλες τις εκδηλώσεις, γιατί δεν έχει μείνει κανένας αλώβητος πια από τα μνημόνια. Καθημερινά βλέπουμε προπηλακισμούς πολιτικών, ο Βενιζέλος κηρύχθηκε ανεπιθύμητος στην Κρήτη, ο Αδωνις ανεπιθύμητος στο Αττικό Νοσοκομείο, ο Πάγκαλος δεν μπορεί πια να κυκλοφορήσει πουθενά κι όλα δείχνουν ότι δε θα γλυτώσουμε τη βία.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν πια να ζουν ανάμεσά μας.

Δεν είναι ο απολιτικ ρομαντισμός του 2011, των αγανακτισμένων που τάφτιαχναν κάνοντας ψυχανάλυση στις πλατείες. Εδώ μιλάμε για κοινωνική έκρηξη, για κοινωνική σύγκρουση: ο λαός έχει καταλάβει ποιοί τον κοροϊδεύουν και στρέφεται εναντίον τους, όχι πια για να γιουχάρει. Ο όχλος θέλει αίμα. Ακόμα χειρότερα όμως, τούτη τη φορά δεν είναι μόνο η θρασύτατη εικόνα των πολιτικών για να εξαγριώσει τα πλήθη, αλλά και η παρουσία των οπαδών τους που εμφανίζονται χειροκροτητές των πολιτικών που σκοτώνουν τους συμπολίτες τους.
Δε θέλω να τρομάξω κανέναν, όχι περισσότερο απ' όσο τρομαγμένος είμ' εγώ.
Οι νεοέλληνες, δεν είμαστε φτιαγμένοι για τέτοια. Είμαστε πολύ βολεψάκηδες για εξεγέρσεις.
Είμαστε πολύ ασυνείδητοι έναντι του κοινού καλού. Ενας ένας πειραζόμαστε από τα διάφορα μέτρα, ένας ένας παίρνουμε το δρόμο της οργής κι όλοι κάπου συναντιόμαστε, πολλές φορές όμως η ατομική μας αλήθεια μας καίει κι είμαστε έτοιμοι να φαγωθούμε με το συνάνθρωπο.

Ενας φίλος θέλει διακαώς να απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Κι ας είναι οι μόνοι πελάτες του, με σίγουρο μισθό.
Ενας άλλος ταχει βάλει με τον υδραυλικό που δεν έκοβε απόδειξη.
Ενας τρίτος, έχει πειστεί πως τον ψεκάζουν εξωγήινοι ή πως ο Σαμαράς είναι απλά ένας κομμουνιστής που θέλει να του πάρει το σπίτι.
Εχουμε γίνει μια κοινωνία διαφθοράς και βλακείας, ανήθικοι ως το κόκκαλο, γι αυτό και ο διχασμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος στις καρδιές μας.
Πώς θα γλυτώσουμε;
Για την κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι αργά πάντως, δεν νομίζω να μπορεί πια να λειτουργήσει εκτονώνοντας το διχασμό με εκλογές όπως ελπίζει η ηγεσία του Συριζα ή με τεχνάσματα κοινοβουλευτικά όπως προσπαθούν τα υπόλοιπα κόμματα.
Τί θα γίνει, κανείς μας δεν είναι σε θέση να πει. Ούτε ο πολύπειρος δημοσιογράφος που ταχει δει όλα, ούτε ο "σοφός" ακαδημαϊκός που έχει χρόνο για αναλύσεις. Ούτε ο πολιτικός, που είναι, το χειρότερο κομμάτι αυτού του διεφθαρμένου κόσμου, το πιο άχρηστο. Το μόνο που πρέπει να απολυθεί, γιατί πολιτική δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού για τη βελτίωση της ζωής του συνόλου.
"Να προστατέψω τα παιδιά μου. Να ζήσω τώρα, να γλιτώσω ό,τι μπορώ για να επιβιώσουμε".
Αυτό μας έμεινε να λέμε.
Κι ίσως, αν υπάρχουν κατακλυσμοί όπως την εποχή του Νωε και του Δευκαλίωνα, αυτή είναι η πιο κατάλληλη ώρα για να εξαπολυθούν απάνω μας.

Πηγή chania-politis