«Άνοιγμα των αγορών» ή ταφόπλακα της αποικίας ;

Θριαμβολογούν τα μέλη της κυβερνητικής «εγκληματικής οργάνωσης», καθώς και τα παπαγαλάκια της (οι «συμμορίτες» των ΜΜΕ) για τον «άθλο» της «εξόδου στις αγορές»!!! 

Καταρχήν η μεγάλη ΑΠΑΤΗ γίνεται ολοκάθαρη από τούτο:

Πώς γίνεται η Ελλάδα να έχει αποκλειστεί από τις αγορές το 2009

με δημόσιο χρέος 129% του ΑΕΠ (31/12/2009) και

με ρυθμούς ύφεσης 2-3% ετησίως

ΚΑΙ σήμερα, δια μαγείας, να είναι έτοιμη να …εισέλθει στις αγορές με: 

δημόσιο χρέος 178% του ΑΕΠ (31/12/2013) και ρυθμούς ύφεσης 6-7% ετησίως;;;

Ένα δεύτερο στοιχείο της μεγάλης ΑΠΑΤΗΣ είναι τούτο: Δεν εξηγούν τα ανδρείκελα και τα παπαγαλάκια-μπράβοι τους ότι η «έξοδος στις αγορές» είναι έξοδος-σάλτο προς τον τοκογλυφικό και αδηφάγο κερδοσκοπικό λάκκο των λεόντων:

 Ολοκληρωτική χρεοκοπία (ή ακριβέστερα η «εκτέλεση» της ληξιαρχικής πράξης της χρεοκοπίας μας) ΚΑΙ η τελεσίδικη παραχώρηση του οικοπέδου-ΕΛΛΑΣ στους τοκογλύφους και κερδοσκόπους…

Σε προηγούμενο άρθρο μας που θα βρείτε ΕΔΩ αναφέραμε τις καταστροφικές συνέπειες της υπαγωγής στο Αγγλικό δίκαιο και τους λόγους για τους οποίους το απέκρυψαν απο τις φανφάρες τους. 

Μια αναλυτική περιγραφή αυτής της «εξόδου στις αγορές» γίνεται 

από το Δ. Καζάκη, στο άρθρο που βρήκαμε στη

seisaxthia

Από πού κι ως πού είναι καλό να βγούμε στις αγορές; 

«Η Ελληνική Δημοκρατία ανακοινώνει σήμερα ότι έδωσε εντολή σε διεθνείς τράπεζες για επικείμενη 5-ετη ομολογιακή έκδοση «αναφοράς-benchmarking» σε ευρώ και υπό το αγγλικό δίκαιο.

 Η συναλλαγή αναμένεται να τιμολογηθεί και να λάβει χώρα στο άμεσο μέλλον», σημειώνεται στην επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών.

Ξέρετε τι σημαίνει αγγλικό δίκαιο; Ας τα ξαναπούμε, αν και τα έχουν πει πολλοί από τις αρχές της κρίσης και της μνημονιακής περιπέτειας.

Δανεισμός με το ελληνικό δίκαιο σημαίνει ότι οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη, ενώ με το αγγλικό δίκαιο υπέρ του δανειστή!

Στη συνέχεια παραθέτουμε αποσπάσματα από συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2012 στην εφημερίδα «Παρόν» ο συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, στην οποία εξηγούσε τι σημαίνει να δανείζεται κανείς με το αγγλικό δίκαιο, όπως έχουμε δανειστεί μέχρι τώρα λόγω μνημονίων και όπως βγήκε την Τετάρτη 9 Απριλίου η κυβέρνηση στις αγορές και… πανηγυρίζει.

Έλεγε το 2012 ο καθηγητής Κασιμάτης:

«Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 με τις χώρες της Ευρωζώνης και με το ΔΝΤ (το λεγόμενο Μνημόνιο) είχε περιλάβει τον όρο στο άρθρο 14 (1) ότι η Σύμβαση που υπογράφτηκε και κάθε υποχρέωση σχετική με αυτή «διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο». Αυτό το είχα καταγγείλει τότε αμέσως ως πολύ σοβαρό ζήτημα που είχε δεχτεί η κυβέρνηση.

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω με απλά λόγια τι σημαίνει αυτός ο όρος: Σε όλες τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ του δανειστή και του οφειλέτη είναι πάντοτε υπέρ του οφειλέτη, γιατί ο οφειλέτης είναι το αδύναμο μέρος μιας δανειακής σύμβασης, ενώ ο δανειστής είναι το ισχυρό. Αυτό είναι μια κατάκτηση του ανθρωπιστικού δικαιϊκού πολιτισμού της Ευρώπης.

Στην Αγγλία αυτό δεν ισχύει. Εκεί επικράτησε η αποικιακή νοοτροπία της αυτοκρατορίας και η νοοτροπία του Μεσαίωνα, που ήταν πάντοτε υπέρ του ισχυρού δανειστή και εις βάρος του φτωχού οφειλέτη.

Αυτό ακριβώς είχε σατιρίσει ο Σαίξπηρ στο έργο του «Ο έμπορος της Βενετίας» με τον τύπο του τοκογλύφου Σάιλοκ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγγλικό δίκαιο, «ό,τι και αν συμφωνήσει και υπογράψει εις βάρος του ο οφειλέτης, ο οποίος βρίσκεται συνήθως στην ανάγκη να δανειστεί, ισχύει, έστω και αν είναι, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο και με το δίκαιο των άλλων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αθέμιτο».

Μάλιστα στην τότε συνέντευξή του ο Έλληνας συνταγματολόγος είχε δώσει και 4 παραδείγματα του τι σημαίνει να δανείζεσαι με αγγλικό δίκαιο:

1ο παράδειγμα: «Αν οδηγηθεί ο οφειλέτης, λόγω της μεγάλης ανάγκης που έχει να δανειστεί χρήματα, σε υπερδανεισμό, να δανειστεί δηλαδή περισσότερα χρήματα από όσα χρειάζεται για να κερδίσει περισσότερα ο δανειστής, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο μπορεί να μειωθεί το δάνειο μέχρι το αναγκαίο για την κάλυψη των αναγκών του οφειλέτη. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν μπορεί να γίνει».

2ο παράδειγμα: «Αν ο δανειστής, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του οφειλέτη, αξιώσει μεγαλύτερο τόκο από εκείνον που ισχύει στις συναλλαγές, μπορεί ο οφειλέτης σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο να ζητήσει τη μείωσή του. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν γίνεται».

3ο παράδειγμα: «Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάη του 2010 είναι γεμάτη με όρους που ισχύουν μόνο για τον οφειλέτη, ενώ δεν προβλέπεται, για χάρη της ισότητας, να ισχύουν αντίστοιχοι και για τον δανειστή. Ο οφειλέτης (η Ελλάδα) μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης (και της Ελλάδας), να ζητήσει τη ΜΗ εφαρμογή τους εις βάρος του. Σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, δεν μπορεί».

4ο παράδειγμα: «Ο οφειλέτης ενώ μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο της ηπειρωτικής Ευρώπης, να ζητήσει τη μείωση του χρέους κατά το ποσό που είναι «επαχθές», δεν μπορεί σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο γιατί δεν αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς πολλά παραδείγματα, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα απέναντι στις χώρες της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ. Βεβαίως, όλα αυτά είναι αντίθετα προς το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Είναι, όμως, πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να βρει η Ελλάδα ή άλλο κράτος-οφειλέτης το δίκιο του σε διεθνή όργανα. Αυτό το ξέρουν καλά οι δανειστές μας».

Συμπέρασμα: Από την Τετάρτη 9 Απριλίου, η ελληνική κυβέρνηση, για πολιτικούς και ψηφοθηρικούς λόγους (πράγμα που επισημαίνεται κι από ξένες εφημερίδες), βγήκε βιαστικά στις αγορές για να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα (έτσι λέει) και δανείζεται με όρους αποικιακούς και νεοαποικιακούς υπό καθεστώς αγγλικού δικαίου!

Δηλαδή, αυτό που εμφανίζουν ως κάποια επιτυχία, είναι ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο της Ελλάδας! (Για να θυμηθούμε τον τίτλο)

Ο Παναγιώτης Μαυροειδής σε άρθρο του στο aristeroblog

αναφέρει.

Ποιά Ελλάδα «βγαίνει» στο σεργιάνι; 
 

Αυτή που πλέον έγινε ‘’κανονική χώρα’’ κατά τον πρωθυπουργό. Αυτή δηλαδή που σε σχέση με το 2009 (έτος αποκλεισμού από ‘’αγορές’’), έχει τις εξής διαφορές:

• Χρέος 349 δις αντί για 299 δις
• Ποσοστό Χρέους επί του ΑΕΠ 190% αντί 129%
• ΑΕΠ 185 δις αντί για 231 δισ
• Ανεργία 27,5% αντί για 9%
• Αγοραστική δύναμη μισθωτών 37% μειωμένη
Ας μη συνεχίσουμε...

Που βγαίνει; Ποιες είναι οι «αγορές»;

Ωραίο εύηχη όνομα η αγορά! Κάτι σαν την ‘’αρχαία αγορά του δήμου’’, που φέρνει κάτι από φιλοσοφία και άμεση δημοκρατία ή σαν την αγορά των πάλαι ποτέ ζωντανών χωριών που παρέπεμπε στην παρέα και τη σχόλη.

Πρόκειται όμως για συναλλαγή με τους χρηματοπιστωτικούς γύπες, με κοινούς τοκογλύφους. Για οίκους που μεταφέρουν κεφάλαια από εδώ και από κει για να μαζεύουν παραδάκι. Τώρα, λένε, αμερικανοί επενδυτές αποσύρονται από τις αναδυόμενες αγορές και επιλέγουν τα turn around stories της Ευρώπης. Οι επενδύσεις σε ευρωπαϊκές μετοχές υπολογίζονται περίπου σε 2,5 τρισ. ευρώ από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο, σημειώνοντας άνοδο του όγκου συναλλαγών κατά 19% αν συγκριθούν με το αντίστοιχο διάστημα του 2013.

Για να πούμε του στραβού το δίκιο, δεν πάει η Ελλάδα σε αυτούς, αλλά αυτοί μυρίστηκαν ψοφίμι και κέρδος.

Τι ζητάει η Ελλάδα στις αγορές;

Όχι δεν είναι έξοδος μιας φυλακισμένης καλλονής σε περίπατο στο δάσος. Είναι, απλά έξοδος προς αναζήτηση δανεικών. Η Ελλάδα ζητάει δανεικά και εννοείται πρέπει να προσφέρει τόκο για αυτά. Να πληρώσει, ανάλογα με την ‘’αξιοπιστία’’ της. Αλλά και να αναλάβει δεσμεύσεις.
 

Με ποιό τόκο θα γίνει δανεισμός;

‘’Θα αποφασίσουν οι αγορές’’, ακούγεται με στόμφο η απάντηση, αφήνοντας να υπονοηθεί πως αυτές είναι σοφές και αδέκαστες. Μιλούν για κάτι μεταξύ 4,5 και 6%. Δηλαδή; Καλό ή κακό είναι αυτό; Θα είναι ένα επιτόκιο δύο ή φορές μεγαλύτερο από το μνημονιακό επιτόκιο δανεισμού που ισχύει τώρα. Και 1000% πάνω από το σχεδόν μηδενικό επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας.

Και επειδή, όλα είναι ανάποδα πλέον, αυτό θεωρείται όχι απλά καλύτερο από πριν, αλλά και πολύ καλό. Αν δεν το καταλαβαίνετε, ακούστε λίγο παραπάνω Άδωνη.

Γιατί χρειαζόμαστε δανεικά;

Επειδή ξοδεύουμε πολλά σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες, όντας κακοί νοικοκυραίοι και σπάταλοι;

Όχι φυσικά. Δανειζόμαστε για να πληρώσουμε τα προηγούμενα χρέη. Με τα υπάρχοντα δάνεια είμαστε, τυπικά, δεμένοι μέχρι το 2030, αλλά, στην ουσία, τουλάχιστον για μισό αιώνα

Μα γιατί έχουμε συσσωρεύσει χρέος;

Κατά τους σοβαρούς αναλυτές της κυβέρνησης, χρέος έχουμε επειδή ‘’καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε’’. Ωστόσο, σε όλο τον κόσμο, οι ‘’αγορές’’, δηλαδή το πολυεθνικό κεφάλαιο, μέσω κρατών και υπερεθνικών δομών που το υπηρετούν, βαφτίζουν τα δικά τους κέρδη σε ζημιές των τραπεζών τις οποίες και φορτώνουν ως ‘’χρέος’’ στις κοινωνίες.Από το 2009 ως σήμερα δόθηκαν για τη σωτηρία των τραπεζών, περίπου το 1/3 του ΑΕΠ σε Ευρωζώνη και ΗΠΑ (200 δις, σχεδόν ενα ΑΕΠ στην Ελλάδα!).

Ας το δούμε με ένα ζωντανό φρέσκο παράδειγμα: Τι νομοθέτησε τις προάλλες η κυβέρνηση για την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών και ειδικότερα στην περίπτωση της EUROBANK; Το ελληνικό κράτος είχε δώσει περίπου 13 δισ. ευρώ για να ‘’σώσει’’ την τράπεζα και κατέχει σήμερα το 95% περίπου των μετοχών της, με το μεγαλύτερο κομμάτι να ανήκει στο ΤΧΣ. Σήμερα, οι ιδιώτες θα αγοράσουν αυτές τις μετοχές, με ένα ποσό γύρω στα 2 δισ. ευρώ, αποκτώντας παράλληλα το 60% των μετοχών της. Ποιός λοιπόν πρέπει να πάει φυλακή;

Με ποιά μορφή θα γίνει ο δανεισμός;

Ο δανεισμός θα γίνει μέσω αγοράς ομολόγων, που θα εκδώσει το ελληνικό δημόσιο.

Μικρή λεπτομέρεια: Τα νέα ομόλογα θα υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο. Πρόκειται για έναν όρο που ‘’αναμένεται να καταστήσει πιο ελκυστικούς τους νέους τίτλους, καθώς οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές θα αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια για να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους’’. Τίμια πράγματα δηλαδή....

Από ποια μεριά να ξετυλίξουμε το κουβάρι;

Δεν αρκεί όμως να κατανοούμε τι συμβαίνει, αλλά να μη το θεωρούμε δεδομένο, αναπόδραστο. Ούτε να φοβόμαστε να ξετυλίξουμε το μίτο της Αριάδνης.

Γιατί λοιπόν να θεωρείται η πληρωμή του χρέους, ‘’ένα το κρατούμενο’’;

Η Ελλάδα δε χρειάζεται ούτε άλλο μνημόνιο, ούτε νέα δάνεια.

Τα παραπάνω ερωτήματα αλλάζουν χαρακτήρα ή είναι ανύπαρκτα αν μπει επιτακτικά το ζήτημα της εδώ και τώρα διαγραφής του χρέους. Ενός χρέους, παράνομου, ληστρικού, αλλά και χιλιο-πληρωμένου. Χωρίς διαγραφή του χρέους δεν υπάρχει ακύρωση μνημονίων, ούτε δυνατότητα για απασχόληση, μισθούς, παιδεία, υγεία και πολιτισμό.

Το χρέος όμως, μετά το PSI, είναι επίσημο χρέος, οφείλεται στην ΕΚΤ, σε μηχανισμούς της ΕΕ κοκ, συνεπώς η διαγραφή του χρέους, θέτει επί τάπητος το θέμα της ρήξης και της αποδέσμευσης από ευρωζώνη και ΕΕ.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αν ξεκινήσεις από τη διάλυση του μισθού και τις απολύσεις που επέβαλλαν τα μνημόνια, δια μέσου της διαγραφής του χρέους, φτάνεις στη σύγκρουση με την ευρωφυλακή.

Μπορείς το δεις και ανάποδα βέβαια: Αν είναι προαποφασισμένη η συμμετοχή στην ευρωζώνη και την ΕΕ, τότε δεν μπορείς φυσικά να αθετήσεις τις πληρωμές στους ‘’εταίρους’’ σου.

Κα τότε, πράγματι, αν δε διαγράψεις το χρέος, θα έχει δίκιο ο Γιώργος Σταθάκης (τομεάρχης Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος σε κάθε ευκαιρία ξεκαθαρίζει: ‘’ποτέ δεν είπαμε ότι μπορούν να γυρίσουν οι μισθοί στο 2009’’ ή ‘’η εισφορά αλληλεγγύης δεν είναι το βασικό ζήτημα. Είναι τεχνική λεπτομέρεια...’’.

Και έχει δίκιο διότι, αν δεν αθετήσεις πληρωμές, δε θα υπάρχει σάλιο. Και αναγκαστικά θα παρακαλάς...

Είναι ένας λογικός συλλογισμός, στο πλαίσιο μιας παράλογης λογικής.
 

 

Ενώ ο Ν. Μπογιόπουλος, γράφει για το περίφημο «άνοιγμα των αγορών» ένα εξαιρετικό κείμενο

«Βγήκαμε, αδέρφια!»

«Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές δονήστε σύγκορμα τη χώρα πέρα ως πέρα...». Βγαίνουμε στις αγορές, αδέρφια!
Ντυθείτε, στολιστείτε, γλεντοκοπήστε. Πατριώτες, βγήκαμε στις αγορές! Για να πάρουμε δάνεια. Δάνεια... Σαν αυτά που μας οδήγησαν ως εδώ... Σαν αυτά που άλλοι τα τρώνε κι άλλοι τα πληρώνουν!

Οτι αυτές οι αγορές είναι οι ίδιες που μας «δάνειζαν» τόσα χρόνια και μας έπιναν το αίμα,ότι σε αυτές τις αγορές είναι που ως λαός έχουμε καταβάλει την τελευταία εικοσαετία πάνω από 800 δισ. ευρώ σε τοκογλυφικά, ότι αυτές οι αγορές είναι που λένε ότι το χρέος της Ελλάδας απέναντί τους , μετά από τόσες θυσίες και τόση δυστυχία, αντί να μειώνεται μεγαλώνει και ανέρχεται στα 320 δισ. ευρώ, αυτά είναι λεπτομέρειες... Σημασία έχει ότι ο Στουρνάρας μας έβγαλε στις αγορές. Γλεντήστε!

Αυτές οι αγορές είναι στις οποίες βασιλεύουν τα «αρπακτικά» τύπου «Γκόλντμαν Σακς». Τα ευαγή ιδρύματα τύπου ΔΝΤ. Οι «φιλάνθρωποι» τύπου Σόρος. Οι τραπεζες τύπου «Ντόιτσε Μπανκ». Και οι πολυεθνικές τύπου «Ζήμενς»... Αλλά μην ακούτε τις μεμψιμοιρίες.

Βγαίνουμε στις αγορές, παιδιά. Ευτυχείτε!

Αυτές οι αγορές είναι που δημιούργησαν τις «φούσκες», τα «παράγωγα», τα ομόλογα που τώρα σκάνε στα κεφάλια του λαού μας και των λαών όλου του κόσμου.

Αυτές οι αγορές είναι που στον κόσμο τους πεθαίνουν από ασιτία 50.000 άνθρωποι την ημέρα.

Αυτές οι αγορές είναι τόσο σάπιες που στην παγκόσμια Δανιμαρκία τους πάνω από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι «ζουν» με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα.

Στον κόσμο των αγορών είναι που η «δημοκρατία» κόβεται και ράβεται στα μέτρα των Αμερικανικών και Ευρωπαικών Κεντρικών Τραπεζών. Για τον έλεγχο, την διεύρυνση και την κατάκτηση αυτών των αγορών είναι που διεξάγονται από «χριστιανικές σταυροφορίες» μέχρι «προληπτικοί βομβαρδισμοί».

Σε αυτές τις αγορές είναι που οι Κροίσοι - μέσα στα χρόνια της κρίσης και της ανθρωπιστικής καταστροφής – έχουν 4πλασιάσει τα πλούτη τους. Σε αυτές τις αγορές είναι που η Υγεία, η Παιδεία, η στέγη, το νερό, το ηλεκτρικό, η θέρμανση είναι εμπορεύματα που απευθύνονται μόνο σε όποιον έχει να τα πληρώσει. Αυτές οι αγορές είναι που θεωρούν τον ίδιο τον άνθρωπο εμπόρευμα. Που άλλοτε τον αγοράζουν και τον πουλάνε σαν δούλο και άλλοτε τον αφήνουν στοιβαγμένο στην αποθήκη των ανέργων. Με αποτέλεσμα να μην μπορεί αγοράσει τίποτα από όλα αυτά που ο ίδιος δημιουργεί και παράγει.

Στις αγορές, έλεγε πριν από 3 αιώνες ο «πατέρας του καπιταλισμού», ο Ανταμ Σμιθ, έρχεται κάποια στιγμή η «αόρατος χειρ» και βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Διορθώνει τις αδικίες. Εξασφαλίζει ισορροπίες. Τιθασεύει την ακρίβεια. Επιφέρει ικανοποίηση των αναγκών.

Αλλά ξέρετε ένα μυστικό; Η «αόρατος χειρ» είναι πραγματικά... αόρατη. Και είναι αόρατη για έναν πολύ, πάρα πολύ απλό λόγο: Διότι δεν υπάρχει.

Το μόνο που υπάρχει είναι η «σιδερένια φτέρνα» ενός συστήματος που στις αγορές του επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, το «δίκαιο» του ισχυρού. Θριαμβεύει ο κανόνας «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Στη σημαία των αγορών τους ένα σύνθημα ισχύει: «Ο θάνατός σου η ζωή μου». Στο ευαγγέλιο των αγορών τους η πιο άγια γραφή» είναι τούτη: «Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι». 

 

Κυρίες και κύριοι: Εσείς που δεν έχετε τρύπιο ευρώ για να πάτε στην λαική αγορά. Εσείς που βλέπετε συνανθρώπους μας να ψάχνουν ένα κομμάτι ψωμί στους σκουπιδοτενεκέδες της αγοράς. Εσείς που η αγορά φροντίζει να σιτίζεστε με ληγμένα τρόφιμα.

Εσεις που τα παιδιά σας περισσεύουν για την «αγορά εργασίας». Εσείς που ό,τι αγοράσατε και αποκτήσατε με κόπο, από σπίτι μέχρι χρυσή βέρα, καλείστε να το καταθέσετε στον οικείο οίκο πλειστηριασμών της αγοράς, από τράπεζα μέχρι ενεχειροδανειστήριο.

Εσείς που μετράτε τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα στην αγορά. Εσεις που τον τόπο σας, από δημόσιες εκτάσεις μέχρι δημόσιες επιχειρήσεις, από Ελληνικό μέχρι δημόσιους δρόμους, από ΟΤΕ μέχρι Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, από δημόσια νοσοκομεία μέχρι λιμάνια και αεροδρόμια, τα ρημάζουν, τα ξεπουλάνε και τα διαλύουν - μέσω των αγορών, φυσικά - πανηγυρίστε! Βγαίνουμε στις αγορές!

Αλλά, τα παπαγαλάκια της αγοραίας προπαγάνδας (σσ: αυτά που μετά την υπόθεση Μπαλτάκου έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν την κυβερνητική απόδραση, μιας και είναι προφανές ότι η κυβέρνηση είχε ανάγκη να επιταχύνει τα έτσι κι αλλιώς προαποφασισμένα προεκλογικά πυροτεχνήματα ώστε να στήσει νωρίτερα ένα «πανηγύρι» αντιπερισπασμού), ας μας εξηγήσουν:

α) Η Ελλάδα που βρέθηκε «εκτός αγορών», χρεοκόπησε, ναι ή όχι, μετά από τη μακρά θητεία της ως πειθήνιος μαθητής «εντός των αγορών»;
β) Οι ίδιοι που εμφανίζονται σαν «σωτήρες» επειδή όπως λένε έφεραν την τρόικα για να «δανειζόμαστε με χαμηλό επιτόκιο», πως γίνεται να θεωρούν εξίσου «ευλογία» ότι μας βγάζουν στις αγορές, όπου «δανειζόμαστε» με διπλάσιο επιτόκιο;

Και μια πιο συγκεκριμένη ερώτηση:

Αφού ολοκληρώσουν την έξοδο της Ελλάδας, ξανά, στο κλαρί των αγορών, θα έχουν την καλοσύνη να μας ανακοινώσουν επισήμως και το ακριβές ποσό των εκατοντάδων εκατομμυρίων τόκων για το δάνειο που θα πάρουν; Για να ξέρουμε, δηλαδή: Μετά από τα μνημονιακά, πόσο στοιχίζουν στον λαό και τα... αντιμνημονιακά τους «πανηγύρια». 

Τα άρθρα βρήκαμε στο resalto

Φωτο keritisriver