Ήμασταν
τότες ξένοιαστα παιδιά, που Ναι !
Καλπάζαμε καβάλα πάνω στο καλάμι,
χωρίς όμως το άγχος, τη μανία για λεφτά,
χωρίς τα στεφανώματα
με της κερδοδοξίας το στεφάνι………..
Καιρός να ασχοληθούμε με τα παραμύθια μας.
Και τους δικούς μας ήρωες, της κατά δικής μας Τεραμπύθια.Τότε που γεμάτοι ζωή, φορτωμένοι με όνειρα και οπλισμένοι