Ξανά μανά τζαμί στην προεκλογική θολούρα

Μέσα στο κλίμα πόλωσης και μέσα στα λασπόνερα της προεκλογικής περιόδου,

Βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να παραταχθούν όλα τα καθεστωτικά παπαγαλάκια του εθνομηδενισμού και της απαξίωσης του ελληνικού λαού, κάτω από την δήθεν προοδευτική προβιά του προοδευτισμού και των δήθεν δημοκρατικών αξιών.

Στη χώρα του μπάστε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε, η παρανομία βαφτίζεται ανάγκη, η λέξη λαθρομετανάστης τείνει να απαγορευτεί με την απειλή ποινικής δίωξης την ώρα που με τη μορφή καταιγίδας εισέρχονται καθημερινά

από πόρτες και παράθυρα εκατοντάδες εξαθλιωμένοι πολίτες τριτοκοσμικών χωρών μετά την εξαθλίωση που τους επέβαλαν οι διεθνείς νταβατζήδες, χρησιμοποιώντας τη χώρα μας ως σκουπιδοτενεκέ της Ευρώπης κατόπιν οργανωμένου σχεδίου και της σύμφωνης γνώμης των ντόπιων ολετήρων, αναμενόμενο ήταν στον παραλογισμό της παγκοσμιοποίησης τους και της άλωσης των εθνικών κρατών, να απαιτήσουν και τζαμί. 

Στο όνομα λέει, της ευαισθησίας στα δημοκρατικά ιδεώδη που πρέπει να διακρίνει τους με το στανιό και χωρίς να ρωτηθούν, φιλοξενούντες ιθαγενείς.

Επειδή το θέμα το έχομε θίξει σε προηγούμενο άρθρο που θα βρείτε

 ΕΔΩ,

δεν θα επεκταθούμε σήμερα σε πολλές αναλύσεις, πέρα από δυο βασικές επισημάνσεις.

Δεν αποτελεί δημοκρατική υποχρέωση στο όνομα της ανεξιθρησκίας σε καμία περίπτωση, η δημιουργία με κρατικά έξοδα χώρων άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων πληθυσμών, που εισέρχονται με τον συγκεκριμένο τρόπο και με τα συγκεκριμένα ύπουλα σχέδια των διεθνών εμπόρων ψυχών, από τις χαραμάδες στη χώρα.

Αντιθέτως, μάλλον επιβολή εκ των άνωθεν και έξωθεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Το τζαμί αλλά και κάθε άλλη υποδομή που θα έπρεπε να παραχωρήσει μια ανεξίθρησκη κοινωνία στις μειοψηφίες(που μη γελιόμαστε τείνουν να γίνουν πλειοψηφίες και να μετατραπεί ο ιθαγενής σε θλιβερή μειοψηφία με το ρυθμό αύξησης του φαινομένου), νοείται μέσα σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας και ευμάρειας μιας ανεξάρτητης χώρας 

και όχι στις άθλιες σημερινές συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης του λαού της πλειοψηφίας, με την εθνική ανεξαρτησία να ακροβατεί και που μόνο πρόκληση μπορεί να αποτελέσει η διάθεση κονδυλίων για τζαμιά, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι, άνεργοι, συνταξιούχοι και νέοι ξεκρέμαστοι, ψάχνουν την αξιοπρέπεια τους ανάμεσα στις κοινωνικές κουζίνες των δημίων τους και την εξαθλίωση των σκουπιδοτενεκέδων των πολυεθνικών μαγαζιών τους.
Σε ένα κράτος που θέλει να σέβεται τον εαυτό του αλλά και τους πολίτες του, με οικονομική όμως δυνατότητα, σαφώς και τα δικαιώματα των μειοψηφιών θα πρέπει να αποτελούν παράλληλο μέλημα  με αυτά των ιθαγενών κατοίκων.
Όχι όμως χωρίς να προϋπάρχει σχέδιο μεταναστευτικής πολιτικής που να είναι σύμφωνο με τις απαιτήσεις και τις αντοχές της χώρας. Όχι με επιβαλλόμενες από άλλα κέντρα ενέργειες υπό κατάσταση πολιορκίας και ομηρίας.

Και πάντα μέσα σε πνεύμα συνεργασίας με τις μητροπόλεις πατρίδες των θρησκευτικών ή άλλων μειοψηφιών(ακόμα τις λέμε μειοψηφίες), με αντίστοιχα μέτρα στήριξης και σεβασμού των εκεί δικών μας μειοψηφιών.

Και επειδή κάποιοι υποψήφιοι άρχοντες έθεσαν θέμα δημοψηφίσματος για το ζήτημα του τζαμιού, που είναι ξεκάθαρο τοις πάσι το τι αποτελέσματα θα δώσει, βγήκαν οι εργολάβοι της καθοδήγησης του νου, να μας κάνουν μάθημα δημοκρατικής αρετής, αδιαφορώντας ότι έχουν να κάνουν με ένα λαό που τη δημοκρατική αρετή την έννοια της φιλοξενίας, αλλά και το φιλότιμο, τα έχει στο πετσί του, χωρίς να έχει την ανάγκη δικολάβων να τον «εξημερώσουν».

Ας πάψουν λοιπόν οι διάφοροι χρυσοπληρωμένοι κούληδες της επεκτατικής εθνομηδενιστικής υποκουλτούρας του σιωνιστικού σωβινισμού, να μας κάνουν μαθήματα δημοκρατικής αρετής και ήθους.

Η δημοκρατική αρετή δεν μπορεί να γίνει θύμα της ταχυδακτυλουργικής  λογοπλοκίας και των δικολάβων της νέας τάξης.

Από έντυπο γνωστού μιναρέ των εργολάβων της διαφθοράς και της χλιδής, πήραμε το παρακάτω απόσπασμα, απο άρθρο γεμάτο κοινωνιολογικές προσεγγίσεις και μαθήματα δημοκρατικής ηθικής.

  

καναλιζάρισμα των συνειδήσεων

                                       

Ξαναγίνεται επίκαιρη  αυτή η συζήτηση, τώρα που στην προεκλογική εκστρατεία για τον δήμο Αθηναίων επικαλούνται κάποιοι τη «λαϊκή ψήφο» για ένα θέμα που έχει να κάνει με δικαιώματα μειοψηφιών.

Αν στην Αθήνα ζουν χιλιάδες μουσουλμάνοι, που θέλουν να μπορούν να προσευχηθούν σε κάποιο χώρο, δεν μπορούμε να κάνουμε δημοψήφισμα για να ρωτήσουμε τους χριστιανούς ορθόδοξους αν θα επιτρέψουν στους άλλους να ασκήσουν το δικαίωμά τους.

Εφόσον υπάρχει θρησκευτική ελευθερία, δε γίνεται οι οπαδοί της μιας θρησκείας να αποφασίζουν αν θα μπορούν να προσεύχονται στην εκκλησία τους οι οπαδοί της άλλης θρησκείας! Στον εικοστό πρώτο αιώνα, σε μια δημοκρατία, απλώς η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει την άσκηση του δικαιώματος αυτού και να την διευκολύνει.

Τα υπόλοιπα είναι απαράδεκτα! Δεν αρκεί να καυχιόμαστε ότι ζούμε «στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία». Χρειάζεται να αντιλαμβανόμαστε κιόλας ποια είναι η ουσία της δημοκρατίας.

Τα συμπεράσματα επαφίενται στο δικό σας μέτρο δημοκρατικότητας και ηθικής.

Βυζαντινός Αντίλαλος