Η Αγροτική οικονομία, ξεπουλημένος πλούτος στο βωμό της παγκοσμιοποίησης

  Οι Έλληνες αγρότες, στον καιάδα της παγκοσμιοποίησης

 Γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο για την υπονόμευση μέχρι τελικού μηδενισμού της αγροτικής παραγωγής που ήταν η ραχοκοκαλιά της εθνικής μας οικονομίας, μέσα από την απαξίωση, την υπονόμευση των ήδη κακοστημένων αγροτικών συνεταιρισμών και ενώσεων μέχρι το τελικό κλείσιμο τους και την παράδοση του αγροτικού προϊόντος στα ιδιωτικά συμφέροντα και τις αθρόες εισαγωγές από τριτοκοσμικές χώρες προϊόντων χαμηλής ποιότητας και τιμής, με αποτέλεσμα το Ελληνικό εγχώριο προϊόν

να μην μπορεί να ανταπεξέλθει ούτε στα έξοδα του.

Γράφαμε επίσης για το βρώμικο ηγεμονικό ρόλο της μερκελικής Γερμανίας, στην οικονομική προοπτική της σύγχρονης Ευρώπης,

Ε Δ Ω

   Όταν τη δεκαετία του 80 δόθηκαν κεφάλαια για την αναστύλωση των κακέκτυπων ενώσεων και γεωργικών συναιτερισμών, για να μπορέσουν να διαδραματίσουν κυρίαρχο ρόλο στην αγορά και διακίνηση των κατά τόπους αγροτικών προϊόντων, ταυτόχρονα έκαναν την εμφάνιση τους δυο εχθροί εξ ίσου ύπουλοι και καθοριστικά επικίνδυνοι για την εδραίωση τους και την σωστά δομημένη οργάνωση της αγροτικής οικονομίας.

   Από τη μία οι ντόπιοι πολιτικοί παράγοντες που τις χρησιμοποίησαν ως πολιτικά φέουδα(λες κι ήταν του…μπαμπά τους), φροντίζοντας να τις ελέγξουν πλήρως ως θερμοκήπια κομματικών και ψηφοθηρικών επιδιώξεων, με αποτέλεσμα ποτέ να μη λειτουργήσουν ως ΑΕ με ουσιαστικά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με ανεξάρτητο οργανόγραμμα διοίκησης και λειτουργίας σύμφωνα με τις επιταγές της πραγματικής οικονομίας.

Έχασαν έτσι την ευκαιρία να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην αγορά σε βάθος χρόνου, με την ταυτόχρονη συμπίεση τους από την απαιτούμενη πολιτική τιμών από τους αγροτοπατέρες, προκειμένου να κρατούν χαμογελαστές τις διαθέσεις των ανύποπτων αγροτών.

Με τη γνωστή μάλιστα τεχνική της πολυδιάσπασης, που ήθελε πολλές ενώσεις ανά νομό, σε μια εποχή που όλες οι εταιρείες συγχωνευόταν για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της επερχόμενης παγκοσμιοποίησης της αγοράς. Οι καρέκλες, έπαιξαν κι εδώ καθοριστικά το ρόλο τους.

Στήθηκαν με πακτωλό χρημάτων περιφερειακές αγορές για την οργανωμένη διακίνηση των αγροτικών προϊόντων, που δεν λειτούργησαν όμως ΠΟΤΕ! Έμειναν κουφάρια κενά να λεηλατηθούν από λογής πλιατσικολόγους και να χρησιμοποιηθούν αργότερα τα κτήρια για διάφορες άσχετες με τον αρχικό προορισμό τους χρήσεις.

   Από την άλλη, η καταστροφική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον πακτωλό των επιδοτήσεων και τον παραλογισμό της καταστροφικών χωματερών για τα προϊόντα, που οδηγούσε αργά αλλά σταθερά στην επιταγή του εγώ θα σε πληρώνω για να πετάς τα προϊόντα σου, οπότε μη μοχθείς για ποιότητα, τα ίδια λεφτά θα πάρεις και στην ίδια χωματερή θα πάνε όλα. Φτάσαμε μάλιστα σ εποχές που ήταν περισσότερα τα έσοδα από τις χωματερές, από ότι από την υγειή αγορά. Είδαμε να ζυγίζονται πέτρες και χώματα φορτωμένα από τις χούφτες των εκσκαφέων στα φορτηγά που οδηγούσαν τα άμοιρα προϊόντα στις χωματερές.

Με τα…σκυλάδικα της χώρας, να βρίσκονται στο απόγειο της δόξας τους.

Μέχρι που ήρθε νομοτελειακά το τέλος για τους με το στανιό «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας».

Και φτάσαμε στο σήμερα, στο χτες αν θέλετε καλλίτερα, με έναν Έλληνα  αγρότη από βασιλιά, γυμνό στις ορέξεις των λογής αρπακτικών, αδύναμο να ανταπεξέλθει στις βασικές του ανάγκες και διαθέσιμο να πουλήσει, αντί πινακίου φακής.

Παραθέτομε δυο άρθρα από το resalto, που αναδεικνύουν με σαφή τρόπο την σημερινή πραγματικότητα στο μηδενισμό και την εξαθλίωση της αγροτικής οικονομίας.

                                           ---//---

ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

 

Άρθρο της Ναυσικάς Κυριάκη

Η καταστροφική πορεία της αγροτιάς, έχει δρομολογηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει την αμέριστη συμπαράσταση της ΕΕ, που με την πολιτική της μέσω της ΚΑΠ 2014-2020 οδηγεί στην εξόντωση και τον οικονομικό αφανισμό χιλιάδες μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, καθώς ο στόχος είναι η πλήρης κυριαρχία της μεγάλης ιδιοκτησίας και των μεγάλων εταιρειών.

Η παραγωγή και διακίνηση των σπόρων, των γεωργικών φαρμάκων από συγκεκριμένο λόμπι αδελφών εταιρειών, δείχνει την πρόθεση και το στόχο του κεφαλαίου για τον έλεγχο της γεωργικής παραγωγής.

                                             

Επίσης δείχνει, την συνενοχή των εγχώριων κυβερνήσεων. Η συρρίκνωση του αγροτικού κόσμου και κυρίως των πολύ μικρών και φτωχών αγροτών, ήταν εδώ και αρκετά χρόνια ο προάγγελος της χρεοκοπίας του κράτους και της εξαθλίωσης του λαού.

Οι πολιτικές των μονοπωλίων, όπως – κατά γράμμα - επιβλήθηκαν και εφαρμόστηκαν στην χώρα μας, έφεραν ως αποτέλεσμα, πολύ μεγάλη μερίδα του αγροτικού κόσμου να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια. Ασύμφορες καλλιέργειες, ως προς τα κόστη παραγωγής, οδήγησαν τους μικροκαλλιεργητές σε απόγνωση. Έτσι αρκετές εκτάσεις εγκαταλείφθηκαν με αποτέλεσμα η φτωχή αγροτιά, η αγροτιά με μικρό κλήρο να στραφεί προς τις μεγάλες εταιρείες και να πουλήσει την εργασία της για να επιβιώσει, είτε σε τουριστικές είτε σε μεγάλες αγροτικές.

Με άλλα λόγια, προλεταριοποιήθηκε ο μικρός αγρότης. Είναι όμως ζωτικής σημασίας για τον λαό που δοκιμάζεται και αποστραγκίζεται οικονομικά, να μπορεί να συνεχίσει να παράγει η μικρομεσαία αγροτιά και να εξασφαλίζει υγιεινά φρέσκα και φτηνά προϊόντα. Είναι αυτός ένας ακόμα λόγος που αποδεικνύει ότι η κοινή πάλη εργατών και αγροτών αποσκοπεί στο συμφέρον του λαού και μόνο.

    Μετά την επέλαση της τεχνολογίας, με τις νέες επενδύσεις του κεφαλαίου στην ενέργεια, με τα ανεκδιήγητα φωτοβολταϊκά που έκαναν τις ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών ντίλερ των εταιρειών και τους μεσαίους αγρότες «πλούσιους» χωρίς παραγωγή και κόπο, κατάφερε το κεφάλαιο άλλο ένα δυνατό χτύπημα στην αγροτιά. Παραγωγικά στρέμματα γης κατά χιλιάδες καλυμμένα από τα «μαγικά» πάνελ. Και οι αγρότες βέβαια, για μια ακόμα φορά καταχρεωμένοι στις τράπεζες.

Σήμερα οι εναπομείναντες μικροί και μεσαίοι αγρότες – καλλιεργητές - διεκδικούν με κινητοποιήσεις, αλλά δεν μπορούν οι υπουργοί και παρά-υπουργοί να δώσουν λύσεις. Γιατί είναι δεσμευμένοι στα αφεντικά τους στην ΕΕ κανένα αγροτικό πρόβλημα να μη λυθεί, επειδή η λειτουργία της αγοράς με καπιταλιστικούς όρους δεν αφήνει κανένα περιθώριο ύπαρξης μικρομεσαίων αγροτών.

Αντίθετα, πιστοί υπηρέτες του κεφαλαίου προωθούσαν και τώρα ακόμα περισσότερο προωθούν, εταιρείες που διακινούν και εμπορεύονται, σε όλη τη μεσόγειο, αμφίβολης ποιότητας και προέλευσης γεωργικά προϊόντα, κυρίως σπορέλαια, που τα ξεπλένουν, τα βαπτίζουν ελληνικά ελαιόλαδα και τα επανεισάγουν στη χώρα μέσω μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ.

Δεν χρειάζεται παραγωγή, γι’αυτό άλλωστε οι τιμές για τους καλλιεργητές είναι ασύμφορες. Όλοι οι αριθμοί φτιάχνονται, έτσι που πλασματικά να φαίνεται στα χαρτιά η παραγωγή αυτή μεγαλύτερη. Και με βάση αυτά τα ψεύτικα μεγέθη παραγωγής διακινούν τόνους προϊόντων σε όλη τη γη με «πιστοποίηση ποιότητας» και ανάλογα κέρδη. Και εισπράττονται από τις «αγροτικές» εταιρείες υπέρογκες επιδοτήσεις. Με ψεύτικα νούμερα. 

Ο αγροτικός κόσμος που υποφέρει από τις πολιτικές αυτές της ξετσιπωσιάς και της αναλγησίας της αστικής τάξης που καλυμμένη με τον μανδύα της ψεφτοδημοκρατίας συνθλίβει οικονομικά και αποστεγνώνει το λαό, πρέπει να καταλάβει ότι, βασική προϋπόθεση για την απελευθέρωση των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων, είναι η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους μικρούς αγρότες. Συμμαχία εντελώς φυσική αφού το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης στη χώρα μας προέρχεται από την αγροτιά.

Απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός της κοινωνικής παραγωγής και των υπηρεσιών. Και ο κεντρικός σχεδιασμός δεν πραγματοποιείται από την αστική ευρωπαϊκή τάξη, ούτε βέβαια από τους ντόπιους υπηρέτες της. Πραγματοποιείται μέσα από την νικηφόρα πορεία για λαϊκή δημοκρατία, όπου, γιαυτήν τη δημοκρατία, ο λαός και μόνον αυτός έχει την ευθύνη.

                                                   ---//---

 

Αγρότες και ΕΕ

Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος

 1) Το 1980, η Ελλάδα είχε πλεόνασμα στο γεωργικό της ισοζύγιο. Η δραματική επιδείνωση στο ισοζύγιο των γεωργικών προϊόντων, συνέπεια της ένταξης στην ΕΟΚ και της αντιαγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων στην εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, φάνηκε από την πρώτη στιγμή:

Το 1980 η Ελλάδα είχε πλεόνασμα 763 εκατ. δολαρίων στο γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο, αλλά το 1981, πρώτη χρονιά της ένταξης, παρουσιάστηκε έλλειμμα ύψους 377 εκατ. δολαρίων. Με βάση τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα, η εικόνα καταγράφεται πλέον παραπάνω από δραματική:

Το έλλειμμα του γεωργικού ισοζυγίου έφτασε το 2008 στα 3 δισ. ευρώ, το 2009 στα 2,4 δισ. ευρώ, το 2010 και 2011 στα 2 δισ. ευρώ.

Δηλαδή: Από το 1981 το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο αυξήθηκε μέχρι και πάνω από 900%!
Ενα ακόμα στοιχείο ως προς το γεωργικό ισοζύγιο:

Μόνο μέσα στον πρώτο χρόνο εισαγωγής του ευρώ, η Ελλάδα παρουσίασε αύξηση του ελλείμματος του γεωργικού της ισοζυγίου με όλες τις χώρες του κόσμου (κοινοτικές και μη) της τάξης του 74%. 

μαζεμα ελιας Δ.Α.Κωστόπουλος

2) Σύμφωνα με την έκθεση του 2002 της Γιούροστατ για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, την πρώτη 20ετία της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ εξαφανίστηκαν από το «χάρτη» 185 χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά στην Ελλάδα. Εκτοτε υπολογίζεται σταθερά ότι στην Ελλάδα ξεκληρίζονται ετησίως περί τα 20.000 αγροτικά νοικοκυριά.

Την ίδια περίοδο, οι αγρότες με γη κάτω των 50 στρεμμάτων λιγόστεψαν κατά 21%, αντίθετα οι εκμεταλλεύσεις από 200 έως 500 στρέμματα αυξήθηκαν κατά 93% και οι εκμεταλλεύσεις από 1.000 έως 1.400 στρέμματα αυξήθηκαν κατά 135%. Η ΕΕ είναι προφανές ότι ευνοεί τους «νεοτσιφλικάδες»...

Επίσης: Το 1981 - χρονιά ένταξης στην ΕΟΚ - υπήρχαν στην Ελλάδα 998.876 αγροτικά νοικοκυριά και απασχολούνταν στον αγροτικό τομέα 1.083.000 Ελληνες.

Το 1997 έμειναν 821.390 αγροτικά νοικοκυριά και 765.000 απασχολούμενοι. Σύμφωνα με νεότερη κλαδική μελέτη της Τράπεζας Πειραιώς (Σεπτέμβρης 2008), το ποσοστό συμμετοχής των απασχολουμένων στον πρωτογενή τομέα στο σύνολο των απασχολουμένων στην οικονομία μειώνεται συνεχώς. Ετσι, από 39,8% το 1971 έφτασε σε μόλις 11,5% το 2008. 

Οσο για τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, από το 2000 και μετά επίσης προκύπτει δραματική μείωση του αριθμού των απασχολουμένων στον αγροτικό τομέα. Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, στις αρχές του 2000 ο αριθμός των απασχολουμένων σε γεωργία, κτηνοτροφία και αλιεία ήταν 730.000 και στο τέλος του 2011 ήταν 496.000. Δηλαδή, μειώθηκαν κατά 234.000 μέσα σε έντεκα χρόνια. Με άλλα λόγια διατηρείται η ίδια κατάσταση, δηλαδή να βγαίνουν από τη μέση κάθε χρόνο περίπου 20 - 21 χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά.

3) Οπως προκύπτει από τα ίδια τα στοιχεία της Κομισιόν, το 80% από τα 55 δισ. ευρώ των επιδοτήσεων που διατίθενται κάθε χρόνο συνολικά στα κράτη - μέλη της ΕΕ, στο πλαίσιο της περιβόητης Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), εισπράττεται από τους μεγαλογαιοκτήμονες, δηλαδή από το μεγάλο κεφάλαιο.

Το φαινόμενο δεν είναι μόνο «ελληνικό». Στην Αγγλία, για παράδειγμα, όπως αποκαλύφθηκε το 2007, τις μεγαλύτερες αγροτικές επιδοτήσεις τις μοιράζονται η ...βασιλική οικογένεια και διάφοροι άλλοι πάμπλουτοι «ευγενείς». Οπως προέκυψε, η βασίλισσα Ελισάβετ εισέπραττε από (...αγροτικές) επιδοτήσεις 544.000 στερλίνες ετησίως, ο διάδοχος Κάρολος 225.000 στερλίνες, ο δούκας του Μάρλμπορο 370.000 στερλίνες, ο δούκας του Ουεστμίνστερ 325.000, ο δούκας του Μπρέντφορντ 380.000, ο κόμης του Λέστερ 250.000 στερλίνες.

4) Σύμφωνα με τη μελέτη για τη «Διαχρονική Εξέλιξη των Μεγεθών του Εξωτερικού Εμπορίου Αγροτικών Προϊόντων στην Ελλάδα την Περίοδο 1994 - 2008» (Πετρόπουλος, Φατούρος, Κυριαζόπουλος, Πασχαλίδης):

α) Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου των γεωργικών προϊόντων της Ελλάδας με όλες τις χώρες του κόσμου μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ και συγκεκριμένα για την δεκαπενταετία 1994 - 2008 έχει αυξηθεί κατά 529,12%.

β) Σε ό,τι αφορά στην ανάλυση των εξαγωγών και εισαγωγών γεωργικών προϊόντων της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, η αύξηση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου των γεωργικών προϊόντων ήταν της τάξης του 213,71%. Συγκεκριμένα, το εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων από -800 εκατ. ευρώ έλλειμμα το 1994, διαμορφώθηκε στα -2,512 δισ. ευρώ έλλειμμα το 2008.
 
Αυτή είναι η πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στον αγροτικό κόσμο.
Αυτός είναι ο «παράδεισος της ΕΕ» για τους αγρότες και συνολικά για τον ελληνικό λαό.

Πηγή resalto

Φωτογραφικό υλικό keritisriver 

Εισαγωγικό σημείωμα Βυζαντινός Αντίλαλος