Η ΝΥΦΗ, ΤΑ ΠΡΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ…

Το παρακάτω κείμενο ανάλυση της άφρωνης ηγεμονικής πολιτικής της Γερμανίας από το Βήμα, θέτομε στην κρίση και το σκεπτικό των αναγνωστών μας, δεδομένης της πολεμικής εως τελικής επικράτησης των Αμερικανικών και γενικότερα σιωνιστικών συμφερόντων και της ευρωπαϊκής προοπτικής των ισχυρών, στην περιοχή του οικοπέδου Ελλάς για

την κυριαρχία στον τομέα του ορυκτού πλούτου, σε ξηρά και θάλασσα.

Η νύφη Ελλάς, είναι εξ αρχής και κατά κανόνα καταδικασμένη από όλους τους μνηστήρες, ανεξάρτητα αν στα πορτοφόλια τους πακετάρονται δολάρια ή ευρώ. Και για να μην τρέφομε αυταπάτες, αυτονόητο είναι ότι δεν έχουν καμία διάθεση να μας τα…μοιράσουν για να αγοράσουν τα προικιά.

Αυτά, θα τα λεηλατήσουν. Έτσι έμαθαν από την αποικιοκρατική ιστορία τους. Το οικόπεδο διεκδικείται και οι ιθαγενείς, προορίζονται για παράπλευρες απώλειες στην ενεργειακή ηγεμονία που είναι το ζητούμενο γι αυτούς.

Μέσα σ αυτήν την δίνη της διεκδίκησης, η Γερμανία επιδιώκει όχι μόνο να έχει μερίδιο, αλλά να ηγεμονεύσει ολόκληρη την Ευρώπη στη νέα τάξη πραγμάτων που κυοφορούν στα αλλόφρονα γεωπολιτικά χειρουργεία τους.

Οι επι μέρους ανακοινώσεις, κινήσεις και δήθεν πολιτικές τους δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζουν. Ο στόχος, είναι γνωστός και ορατός.

Το αν θα μας κρατήσουν ή όχι στη ζώνη του ευρώ, πότε και πως θα μας αποπέμψουν, είναι θέμα που αφορά τη δική τους τακτική και γενικότερη στρατηγική.

Το τι και αν τους συμφέρει, είναι καθαρά δικό τους θέμα. Είναι η στρατηγική του αντιπάλου. ΔΕΝ μας αφορά αν θέλομε να λέμε ότι διατηρούμε τη στοιχειώδη αίσθηση οντότητας σα χώρα, πέρα από δοσιλογισμούς και εθνομηδενιστικά σύνδρομα.

Απέναντι στη στρατηγική των αντιπάλων, γιατί μη γελιόμαστε επιμένοντας να μιλάμε για…σύμμαχους και για ευρωπαικά όνειρα, είμαστε υποχρεωμένοι να αντιτάξομε την καθαρά δική μας στρατηγική άμυνας και αντεπίθεσης στην οικονομία και την ανάπτυξη, πέρα από την εννοούμενη θωράκιση και διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας.

Με μια καθαρά Ελληνική στρατηγική πολιτική πρόταση, από Έλληνες πολιτικούς και με μοναδικό στόχο το αύριο της Ελλάδας, ανεξάρτητα με τα συμφέροντα και τα σχέδια της διεθνούς ομερτάς.

Όσο δεν είμαστε σε θέση ή δεν θέλομε να το κάνομε αυτό, θα συρόμαστε σαν τενεκέδες προς χλεύη στο άρμα του ενός και του άλλου μνηστήρα επιβήτορα.

                                                               Βυζαντινός Αντίλαλος

                                ---//---

Οι Γερμανοί θα μετανιώσουν

  

Του Γιώργου Μαλούχου

Η Γερμανία δείχνει τα δόντια της. Στο Βερολίνο η Ελλάδα είναι πλέον κάτι σαν κόκκινο πανί, περίπου για τους πάντες. Το περιοδικό Der Spiegel εξέφρασε την αλήθεια που επικρατεί στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης αλλά και μεγάλου μέρους της γερμανικής κοινής γνώμης: έγραψε, παραμονές της ελληνικής πρωθυπουργικής επίσκεψης στο Βερολίνο, ότι είναι καλύτερα να φύγει η χώρα από το ευρώ για να «σωθεί», να «κάνει μια νέα αρχή». Τόσο καιρό, «μας σώζουν». Τώρα, αφού μας έχουν πρώτα οδηγήσει στον αργό θάνατο – έχουμε κι εμείς τεράστιες ευθύνες γι' αυτό, αλλά την καταστροφή εκείνοι την έφεραν – βρίσκουν πλέον πιο κατάλληλο το να… σωθούμε μόνοι μας.

Αυτό είναι το συνολικό κλίμα στο Βερολίνο και ο μόνος λόγος που δεν ξεσπά σαν ορμητικό ποτάμι είναι ότι έχουν ακόμα ασφαλώς έναν μικρό φόβο γύρω από το τι μπορεί τελικά να συμβεί με την ελληνική έξοδο. Φόβος, που, όμως, κάθε μέρα που περνά υποχωρεί και σχεδόν πια εκμηδενίζεται στο πλαίσιο της συνολικής ισορροπίας. Γι' αυτό άλλωστε και είναι απορίας άξιον γιατί αποφασίστηκε η επίσκεψη Σαμαρά στο Βερολίνο. Τι προσδοκούσε η Ελλάδα από αυτήν.

Μόνη – πολύ όψιμα εμφανιζόμενη – εξαίρεση σε αυτό το κλίμα, ο υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε, ο οποίος, όμως, μιλά κατά κάποιον τρόπο εκ του ασφαλούς. Αφενός προσφέρει στη γερμανική κυβέρνηση το «άλλοθι» ότι υπάρχει και κάποιο στέλεχός της που δεν είναι πυρ και μανία κατά της Ελλάδας – υπουργός Εξωτερικών είναι άλλωστε, είναι κομμάτι της δουλειάς του αυτό – και, αφετέρου, γνωρίζει πολύ καλά ότι οι απόψεις που εξέφρασε για την παροχή παράτασης δύο ετών στη χώρα μας δύσκολα θα γίνουν αποδεκτές.

Οι Γερμανοί ξέρουν εκείνο που εμείς κάνουμε πως δεν ξέρουμε: ξέρουν ότι πλήθος από μεγέθη του προϋπολογισμού είναι επί της ουσίας πλασματικά. Ότι μιλάμε, μεταξύ άλλων, για έσοδα που δεν θα υπάρξουν, ή για ύφεση που διαρκώς αναθεωρείται προς τα πάνω. Ξέρουν δηλαδή ότι και αν έδιναν τη διετή παράταση, την οποία εσχάτως έχει θέσει σαν απόλυτο στόχο η Ελλάδα, αυτή δεν θα έλυνε το πρόβλημα που έχει βαθύνει τρομακτικά.

Είναι κοινό μυστικό ότι οι Γερμανοί σκέπτονται να τελειώνουν με την Ελλάδα – άλλωστε έχουν προετοιμαστεί όσο καλύτερα θα μπορούσαν και σε όλα τα επίπεδα για κάτι τέτοιο. Εχουν προετοιμαστεί, φυσικά, ως χώρα: όχι ως «ενωμένη» Ευρώπη, οι επιπτώσεις σε άλλες χώρες όχι απλώς τους είναι αδιάφορες, αλλά ίσως και να κρίνουν ότι μπορεί να τους είναι χρήσιμες, καθώς θα τις καταστήσουν ακόμα πιο ευάλωτες και ανίσχυρες στα χέρια τους.

Πολλοί στο Βερολίνο εκτιμούν ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα φεύγει από το ευρώ, και, ταυτόχρονα, κάποια τείχη προστασίας θα υψωθούν από το Βερολίνο για την Ισπανία και την Ιταλία ώστε με την ελληνική «θυσία» να επιτευχθούν πολλοί στόχοι ταυτόχρονα: ένα μεγάλο πρόβλημα για την ευρωζώνη αποκόπτεται, ενώ οι άλλες χώρες παραδειγματίζονται και γίνονται ακόμα πιο αυστηρές στην προσπάθειά τους να ακολουθήσουν τις γερμανικές επιταγές, την ώρα που τους παρέχεται και κάποια βοήθεια να το πράξουν.

Με άλλα λόγια, οι Γερμανοί βλέπουν την Ελλάδα ως το «μαύρο πρόβατο» της γερμανικής Ευρώπης, αλλά ένα «μαύρο πρόβατο» χρήσιμο, καθώς η έξοδός του θα βοηθήσει τελικά περισσότερο την εκπλήρωση των στόχων τους με την αποχώρησή της από ό,τι με την παραμονή της. Γι' αυτό και είναι αμετακίνητοι. Επειδή κρίνουν ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο υπηρετεί πλέον καλύτερα την ηγεμονική πολιτική τους.

Οι Γερμανοί υπήρξαν ανέκαθεν – και εξακολουθούν να είναι – άφρονες όσον αφορά τα μεγάλα ζητήματα και τους ανοικτούς πολιτικούς ορίζοντες. Δεν είναι άφρονες από ανοησία, κάθε άλλο παρά τους λείπει η οξύτητα της σκέψης. Είναι άφρονες όταν τους τυφλώνει η ισχύς τους και η εσωτερική τους επεκτατική πίεση που θολώνει πάντα τον ορίζοντα της σκέψης τους. Ετσι, τους είναι αδύνατον να δουν ότι ξεκινώντας το ξήλωμα της ευρωζώνης, όχι μόνον δεν υπηρετούν τα ίδια τα ηγεμονικά τους όνειρα, αλλά, αντιθέτως, τα υπονομεύουν στον πιο απόλυτο βαθμό.

Οι Γερμανοί θα μετανιώσουν. Πικρά. Όμως, αυτό, είναι δικό τους πρόβλημα. Εμείς έχουμε άλλα, δικά μας. Και το πρώτο είναι πλέον το πώς θα προετοιμαστούμε καλύτερα, με ό,τι αυτό σημαίνει – και σημαίνει πολλά – για εκείνα που έρχονται. Από εκεί θα κριθεί τελικά και η κυβέρνηση: από το αν και πώς θα μπορέσει να κρατήσει τη χώρα όρθια όταν στο Βερολίνο «πατήσουν το κουμπί». Αυτή είναι η μόνη, πια, αληθινή πρόκληση και για την ίδια και, ιδίως, για τη χώρα. Και εκεί πρέπει πλέον να αφιερώσει όλες τις δυνάμεις της.

Και είναι πολλά που μπορεί να κάνει η χώρα σε αυτή την κατεύθυνση. Πολλά, που αν είχε επιχειρήσει να τα σχεδιάσει και να τα δρομολογήσει από την ώρα που, δύο χρόνια τώρα, οι Γερμανοί την έδεσαν χειροπόδαρα, σήμερα, όλα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά – η παρούσα στήλη έχει αναφερθεί πολλές φορές σε αυτά. Όμως, η Ελλάδα πρέπει πια να ξεφύγει από τη μοιρολατρία και την ομηρία, και να προχωρήσει. Πάντα υπάρχει καιρός.


Πηγή tovima
Φωτογραφικό υλικό keritisriver
Προλογικό σημείωμα  Βυζαντινός Αντίλαλος