Παρέα με την ιστορία, κάτω από το βρόγχο της πολιτικής οπισθοδρόμησης

Για ιστορία θα μιλήσομε σήμερα, αλλά όχι αρχαία ιστορία, ούτε μεσαιωνική.

Μια στάση στο πρόσφατο παρελθόν, σ ένα συνέδριο, σε μια ιστορική ομιλία.

Για να θυμηθούν οι παλιότεροι και να αναλογιστούν τις ευθύνες που επιτάσσει η ιστορία στα έθνη, αλλά και να μάθουν οι νεότεροι ότι αυτό που τώρα μας συμβαίνει, δεν ήρθε από το πουθενά.

Κάποιοι, το είχαν δρομολογήσει από καιρό, κάποιοι το έβλεπαν και έκρουαν αγωνιωδώς τον κώδωνα του κινδύνου, κάποιοι άλλοι γελούσαν είτε γιατί ήταν άμοιροι της ιστορικής αναγκαιότητας, είτε γιατί ήταν συνένοχοι στο σχεδιασμένο έγκλημα.

Ήταν η ομιλία του Μιχ. Χαραλαμπίδη, στο 6^ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996.

Οι σύνεδροι που χειροκροτούσαν, δεν αποτελούσαν απειλή για τη νέα ηγεσία Σημίτη.
Ο μοναδικός σημειωτέον που είπε ότι αυτός ο Έλληνας την ιστορική αναγκαιότητα για το έθνος τη βλέπει μπροστά από όλους τους άλλους, ήταν ο αείμνηστος Γ. Γεννηματάς. Οι υπόλοιποι, χλεύαζαν και λοιδορούσαν.

Εμείς γιατί την επαναφέρομε όμως;

Μα γιατί είναι ο μοναδικός ίσως πολιτικός λόγος των τελευταίων δεκαετιών, ιστορικός για την ακρίβεια λόγος, που μίλησε τη γλώσσα της ωμής αλήθειας όχι για το τότε, θα ήταν ένας απλός ειλικρινής λόγος.

Αλλά έδωσε με απόλυτη ακρίβεια, το σημερινό πολιτικοοικονομικό χάρτη της χώρας, εστιάζοντας στα σημεία εκείνα που θεωρούνταν στρατηγικής σημασίας για την επανασύνδεση της Ελλάδας με την ιστορία της, πριν τον διαφαινόμενο όλεθρο που την οδηγούσε ο πολιτικός καιροσκοπισμός.

                                                --//--

Δεν έχομε συνειδητοποιήσει από πού ερχόμαστε και που πηγαίνομε έλεγε.

Ποιοι στόχοι είχαν τεθεί κάποτε;

- Να ενώσομε την Ήπειρο με τη Θράκη, την Θεσσαλία με την Πελοπόννησο σε μια περιφερειακή ανάπτυξη,

- Να αποκαταστήσομε τα δικαιώματα του Ελληνισμού, ειδικά όπου αυτά παραβιάστηκαν σε συνθήκες ψυχρού πολέμου, όπως η Ίμβρος και η Τένεδος, η Κωσταντινούπολη και ειδικά και εκεί είχαμε δώσει το μεγαλύτερο βάρος, την αποκατάσταση του Ελληνισμού, στον βιασμό που υπέστη στην Κύπρο και στην Κυρήνεια.

Τι πετύχαμε;

Σήμερα το 1996, η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαική χώρα που δεν έλυσε ακόμη το ζήτημα της εσωτερικής της ενσωμάτωσης, ενώ καλείται να ενσωματωθεί στην Ευρώπη.

- Απλά, αντί να ενώσομε την Ηγουμενίτσα με το Βόλο σε μια περιφερειακή ανάπτυξη, εμείς προτιμήσαμε να ενώσομε τα Σεπόλια με τη Δάφνη.

- Ξεκινήσαμε να πάμε στην Κυρήνεια, αλλά αντί αυτού, καταφέραμε να φτάσομε στα Ίμια.

Όνειρο και στόχο θέσαμε την επανατοποθέτηση της Ελλάδας στην ιστορική και γεωγραφική της βάση, στο όνειρο της μεγάλης ιδέας του Ελ.Βενιζέλου.

Όχι με την κατακτητική έννοια, αλλά με την οικονομική, πολιτισμική και πολιτική μας παρουσία.

Σήμερα η Ελλάδα είναι πολύ μακριά από αυτό πού θα κρίνει τις τύχες των εθνών και των λαών. Γι αυτό η Ελλάδα δεν μπορεί να βαδίσει μπροστά με τους ρυθμούς που προκαλεί η ιστορία.

Και αντί η Ελλάδα να κινηθεί με αυτό, στο τέλος του κύκλου που θα είναι πιθανό το 2004…το 2010 ;

Τότε θα δούμε ότι αντι γι αυτή την Ελλάδα, θα είναι μια Ελλάδα που την ονομάζω εδώ και καιρό «τουρκομπαρόκ» !

Ένα φτωχό και συρρικνωμένο βιλαέτι, ή ένα Γερμανικό λάντερ !

Γιατί αν δούμε τις εξελίξεις και τις δικές μας πολιτικές επιλογές, το μέλλον δεν είναι αισιόδοξο.

Η Βαλκανική μας παρουσία, κρίνεται στην ανάπτυξη της Β. Ελλάδας και η Εγνατία οδός έχει καταντήσει γεφύρι της Άρτας.

Η πολιτική μας για τον Εύξεινο έχει περιοριστεί στο γκέτο των Σαπών, από τη στιγμή που θα μπορούσε να είναι ένας μεγάλος οδικός και σιδηροδρομικός άξονας Αλεξανδρούπολης Μπουργκάς.
Εκεί θα κριθεί το μέλλον της χώρας και το μέλλον του έθνους μας !

Για την εκδοχή του Γερμανικού λάντερ, μπορεί να τα καταφέρει το παρόν ΠΑΣΟΚ.

Για την άλλη, χρειάζονται μεγάλες τομές και ιστορικές αποφάσεις όλων μας!

Αν ζούσε σήμερα ο Βενιζέλος, θα ήταν πολύ ευτυχής που θα είχε να οδηγήσει τη χώρα σε τόσο ευνοϊκές γεωπολιτικές συνθήκες.

Ξεκίνησε από επαναστάτης στο Θέρισσο, με μια Ελλάδα μέχρι τη Θεσσαλία και κοιτάξτε που έφτασε.

Κοιτάξτε που είμαστε εμείς και που μπορούμε να πάμε.

Με αυτό το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά.

Θα μείνομε μια περιθωριοποιημένη, απομονωμένη χώρα, στο Αθηναϊκό λεκανοπέδιο.

Σε κανένα κράτος του κόσμου, καμία κυβέρνηση, δεν έδειξε τόση δουλικότητα, τόση υφιστάμενη σχέση, με τα Μ.Μ.Ε.

Κόμματα που φτάσανε σ αυτή την κατάσταση, είναι δύσκολο να αναγεννηθούν.

Μπορεί να γίνουν κόμματα που συρρικνώνονται σταδιακά, ή κόμματα προσαρμογής στις επιλογές άλλων εξουσιών,  άλλης σφαίρας, οικονομικής και πολιτικής.

Η ΝΔ μπορεί να υπάρξει σαν ένα κόμμα αργόσυρτης παρακμής και να επιβιώνει, πράγμα που δεν μπορεί να γίνει με το ΠΑΣΟΚ ούτε ιστορικά, ούτε βάσει της ιδεολογικής βάσης που το στηρίζει.

Μπροστά στο σημερινό πατριωτικό περίσσευμα, υπάρχουν τρεις κρίσιμες αποφάσεις.

Το Νταβός, όπου κατέρρευσε το δόγμα του μη διαλόγου με την Τουρκία,

Η απόσυρση του βέτο που κατέρρευσε το δόγμα του περάσματος από την Αθήνα της τελωνειακής ένωσης της Τουρκίας με την ΕΕ

Και η εφαρμογή του δικαιώματος των 12 μιλίων.

Ποια ήταν η στάση των σημερινών πατριωτών, εκείνες τις κρίσιμες στιγμές ;

Γιατί η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά, αμυντικά, το Νοέμβριο του 94, να εφαρμόσει το δικαίωμα της στα 12 μίλια ;

Προσέξτε το αυτό, γιατί είναι το κύριο ερώτημα που θα μας κρίνει στα επόμενα χρόνια.

Η Ελλάδα ολόκληρη, στενάζει μέσα στα υπουργεία και στα πολιτικά γραφεία.

Μία λέγκα υπάρχει στην Ελλάδα σε αντίθεση με την Ιταλία

Η λέγκα των Αθηνών ! που καταστρέφει τη χώρα, που καθηλώνει την Ελλάδα.

Πρέπει να διακηρύξομε σε όλα τα διεθνή φόρουμ ένα και μοναδικό πράγμα όλοι μαζί σαν Έλληνες, με μια φωνή!
Δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου, πρόβλημα Θράκης, πρόβλημα Κύπρου.

Μόνο ένα πρόβλημα υπάρχει !

Το τουρκικό πρόβλημα !

Και αυτό πρέπει να λυθεί με βάση τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά, που αποτέλεσαν τα θεμέλια των ευρωπαϊκών δημοκρατιών !

Και όχι να χορεύομε στη μουσική και το τύμπανο που βαράνε αυτοί !

Αυτά έλεγε ο Χαραλαμπίδης το 1996. Λίγοι τα θυμούνται, οι περισσότεροι δεν τα κατάλαβαν. Τώρα, μετά από 17 ολόκληρα χρόνια, έρχονται σαν Ερινύες να αποδώσουν ακέραιες τις ευθύνες στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, αλλά και να δώσουν μια σπίθα αφύπνισης στο χειμαζόμενο Ελληνικό λαό, για να καταλάβει ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο και ότι κάποιοι, έστρωσαν γι αυτόν, πριν από αυτόν το χαλί για το λάκκο του εθνομηδενισμού.

Ο Χαραλαμπίδης έκτοτε, χάθηκε από το πολιτικό προσκήνιο.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ακολουθεί, το σχετικό βίντεο από το επίμαχο συνέδριο.