Από το «Βάρει!» στο «Τσεκούρι και φωτιά», μέχρι τη σύγχρονη δουλεία

Αν μας έλεγε κανένας αυτήνη τη λευτεριά οπού θα γευόματε. Θα περικαλούσαμε τον θεόν να μας αφήσει εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή και τιμιότη.

Αυτά λείπουν από όλους εμάς, στρατιωτικούς και πολιτικούς.Τις πρόσοδες της πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε πηρεσίαν να μπούμεν, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν. Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμεν όλες.

……………………………………………………………………………………

Δύσκολο είναι ο τίμιος άνθρωπος να κάμει τα χρέη του πατριωτικώς.

Οι αγωνιστααί οι περισσότεροι και οι χήρες κι αρφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία γεμίσαμεν πλήθος πιανοφόρτια και κιθάρες.

Οι δανισταί μας ζητούν τα χρήματα τους, λεπτό δεν τους δίνομε απ αυτά-κάνουν επέβασιν εις τα πράματα μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον. Πως θα σωθούμεν εμείς μ αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίαν του κόσμου ως άνθρωποι; Ο θεός ας κάμη το έλεος του να μας γλυτώση από τον μεγάλον γκρεμνόν οπού τρέχομεν να τζακιστούμεν.

(Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη τομ.Β’ σελ.201)

 1806-1808 Η εξόντωση των κλεφτών από τους προσκυνημένους κοτζαμπάσηδες και τους Οθωμανούς κατακτητές.

Αυτών που αποτελούσαν την ψυχή και τη δύναμη του ελληνισμού, σκληροτράχηλοι και ένθερμοι οπλαρχηγοί, που τους στερήθηκε ο αγώνας της απελευθέρωσης  το ’21.

Την περίοδο της οθωμανικής κατοχής των ελληνικών χωρών ήταν γνωστή η δράση των προσυνημένων τουρκοχριστιανών. Για την αρνητική στάση των κοτζαμπάσηδων στα απελευθερωτικά κινήματα των Ελλήνων ο ιστορικός Βερναδάκης επισημαίνει: «επι τουρκοκρατίας οι προύχοντες ήταν κάτοχοι ασφαλείς σχεδόν και ανενόχλητοι της αρχής. Συμμετέχοντες μετά των αρχιερέων και κολακεύοντες τους Τούρκους, ουδένα διέτρεχον κίνδυνον περί της θέσης των».

Στα 1806 με σουλτανικό διάταγμα καθ’ υπόδειξη του «καμπινέτου της Γαλλίας», αποφασίζετε η εξόντωση των σημαντικοτέρων κλεφτών, «διατί μίαν ημέραν μπορεί να κάμουν επανάστασιν» έγραφε ο Γάλλος πρεσβευτής στην προϊσταμένη του αρχή.

Οι πληροφορίες του Γάλλου διπλωμάτη, δεν απείχαν και πολύ από την αλήθεια.

Τον Ιούλιο του 1807 πραγματοποιείται στη Λευκάδα η Συνέλευση των Αδούλωτων Ελλήνων, υπό την ηγεσία του πρώην πρωθυπουργού της Ιόνιας Πολιτείας Ιωάννη Καποδίστρια. Αρχικά κατά της Γαλλοτουρκικής επίθεσης κατά της νήσου και στη συνέχεια για την οργάνωση των επαναστατημένων Ελλήνων κατά των κατακτητών τους.

Πρωταγωνιστές της αντίστασης με ιθύνοντα νου τον Ιωάννη Καποδίστρια, ήταν οι περίφημοι κλέφτες:

Κατσαντώνης, Λεπενιώτης, Βλαχάβας, Κολοκοτρώνης, Καραίσκος, Περαιβός, Κίτσος και Νότης Μπότσαρης, Φώτος Τζαβέλας, Μπουκουβάλας, Βερνακιώτης, Αναγνωσταράς, Γρίβας, Ζέρβας, Φαρμάκης, Νικηταράς, Τσόγκας, Πουλής, Στράτος, Πετμεζαίοι, Κοντογιανναίοι και ο πρώην Δεσπότης Άρτας και Ναυπάκτου Ιγνάτιος.

Τραχείς πολεμιστές και αποφασισμένοι οπλαρχηγοί, που έτρεμε στο άκουσμα τους όλη η τουρκιά και οι κοτζαμπάσηδες-εργολάβοι της εποχής.

Τη συνέλευση των καπετάνιων της Κλεφτουριάς στη Λευκάδα με οργανωτή τον Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς και τον όρκο που έδωσαν για την ελευθερία της σκλαβωμένης πατρίδας, τα διέσωσε η προφορική Παράδοση, ο Πουκεβίλ και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Το μεγαλύτερον, το θαυμαστότερον, το ελληνικότερον κατόρθωμα του αειμνήστου Καποδιστρίου υπήρξεν η εν Λευκάδι συγκέντρωσις όλων των ενδοξοτέρων καπετανάτων της Ρούμελης προς υπεράσπισιν της κινδυνευούσης Λευκάδος. Και ο αδελφικός σύνδεσμος όστις προέκυψεν εκ της συγκεντρώσεως ταύτης μεταξύ των σημαντικοτέρων οπλαρχηγών της δουλωμένης Ελλάδος. Οι κλέφται μεταμορφώθησαν σε κλεφτουριάν, δηλαδή απέβαλον την ιδέα της ατομικής κεχωρισμένης κατά των εχθρών αντιδράσεως και συνησπίσθησαν και συνετάχθησαν υπό την αρχηγίαν του Κατσαντώνη εις στρατόν εθνικόν,

με ένα και μόνο σύνθημα, άσπονδον κατά των τυράννων της πατρίδος πόλεμον,

με ένα και μόνον σκοπόν, την απελευθέρωσιν της βασανιζομένης μητρός των»

Οι προσκυνημένοι κοτζαμπάσηδες συνεργάζονται με τα οθωμανικά στρατεύματα και το Πατριαρχείο, για την καταστροφή, το χάλασμα των αντάρτικων ομάδων.

«Κάμνει ένα φερμάνι ο σουλτάνος να σκοτώσουν τους κλέφτας. Αφοριστικό έρχεται του πατριάρχη για να σηκωθεί όλος ο λαός κατά των κλεφτών και έτσι εκινήθηκεν όλη η Πελοπόννησος. Τούρκοι και Ρωμαίοι κατά των Κολοκοτρωναίων», αφηγείται ο Γέρος του Μωριά στον Γεώργιο Τερτσέτη.

Τότε χάθηκε ο περίφημος κλέφτης Ζαχαριάς από τη Μπαρμπίτσα της Λακωνίας, όλο το σόι των Κολοκοτρωναίων 70 το αριθμό, ο Γιαννιάς ο πρώτος καπετάνιος του δημοτικού τραγουδιού στην Πάτρα, ο Πετμεζάς στα Καλάβρυτα, ο Μαντάς στην Αρκαδία.

Στην καταδίωξη των κλεφτών της Πελοποννήσου, πρωταγωνίστησαν οι κοτζαμπάσηδες.

Στη Ρούμελη εξοντώνεται ο Βλαχάβας και ο θρυλικός πρωτοκαπετάνιος Κατσαντώνης μετά από προδοσία. Οι προδότες πάντα ευδοκιμούσαν και ευδοκιμούν σε χαλεπές περιόδους στην Ελλάδα μας.

Όταν μετά από 14 χρόνια θα ξεσπάσει η επανάσταση του 1821, το άνθος της πανίσχυρης Κλεφτουριάς του 1807, ΔΕΝ θα υπάρχει στη ζωή.

Τα κατορθώματα του Κατσαντώνη, του Νικοτσάρα και του Βλαχάβα κατά των Τουρκαλβανών θα έχουν γίνει Δημοτικά τραγούδια στα χείλη των συμπατριωτών τους και το όνομα τους θρύλος για τους επιγόνους τους.

Παπαφλέσας.

Υπουργός Πολέμου της Προσωρινής Διοικήσεως Της Ελλάδος.

Λιθογραφία Proof. Εκδ. Adam Friedel Λονδίνο Ιούνιος 1826

Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Συλλογή χαρακτικών αρ. 9002/F23

Πώς θα μπορούσε να ξεσπάσει μια επανάσταση ενάντια στους ξένους κατακτητές της χώρας μας και τους ντόπιους συνεργάτες τους ?

Με σημαίες που θα γράφουν τη λέξη «ανατροπή» και «πρόεδρε παραιτήσου»; Θα τις δει ο Παπούλιας, θα παραιτηθεί και θα πάμε αμέσως σε εκλογές ισχυρίζονται κάποιοι νεόκοποι εθνοσωτήρες.

Με διαδηλώσεις αγανακτισμένων πολιτών ταξικά συνειδητοποιημένων, υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι, που όταν εμείς όμως πάμε στο Σύνταγμα να διαδηλώσουμε, αυτοί φεύγουν και επιμένουν να καταλαμβάνουν μόνοι τους τα χειμερινά ανάκτορα.

Με μαζικοποίηση του αγώνα, αντίσταση και πάλη προτείνουν επαγγελματίες επαναστάτες που επιμένουν πως μόνο αν τα συνδικάτα οργανώσουν τις μάζες θα έρθει η ανατροπή….τα «συνδικάτα»…άλλη ώρα θα τα παραλάβομε αυτά, αλλά και την βασιλικότερη του βασιλέως «δημόσια διοίκηση».

Κάπως έτσι φαίνεται να ξεκίνησε κι ο αγώνας της παληγγενεσίας. Μαζεύτηκαν οι Κολοκοτρωναίοι με τους συντρόφους τους, έγραψαν τη λέξη «ανατροπή» στα φλάμπουρα τους, μόλις τους είδαν οι Τούρκοι, «χέστηκαν» από το φόβο τους, τα μάζεψαν όπως όπως και ξεκουμπίστηκαν από την Ελλαδίτσα μας.

Όχι, έγινε διαδήλωση των ερυθροφρουρών με την άδεια εννοείται των οθωμανικών αρχών του μπέη Μαχμούτ Δένδια και των προσκυνημένων κοτσαμπάσηδων εργολάβων της εποχής και με την διακριτική παρακολούθηση των Τούρκων «ζαπτιέδων», των γνωστών ΜΑΤ.

Μόλις η κεφαλή της πορείας έφτασε στο σεράγι του Χουρσίτ πασά στην Τριπολιτσά, έβαλαν τις τσιρίδες οι παρθένες του χαρεμιού «βάϊ βάϊ πασά μ, σώσε μας» και ο πασάς είπε το μεγάλο ναι στα όχι της ζωής του.

Έδωσε εντολή να αποχωρήσουν τα οθωμανικά στρατεύματα από το Μωριά.

Δυστυχώς αδέλφια μου η επανάσταση του ’21 δεν ξεκίνησε με λαϊκές συνελεύσεις στα μεϊντάνια της εποχής και με διαδηλώσεις αγανακτισμένων Ρωμιών, ούτε όμως και με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό να ευλογεί το λάβαρο της επανάστασης στην Αγία Λαύρα. Το λάβαρο το ευλόγησε μόνο στον πίνακα του ζωγράφου Βρυζάκη.

Η επανάσταση ξεκίνησε με μυστική προετοιμασία των Φιλικών και των εταιρειών του Καποδίστρια και με καταδρομικές επιθέσεις ολιγομελών αντάρτικων ομάδων, κατά των χαρατσίδων. Των φορατζήδων της εποχής.

 (Ας θυμηθούμε την επανάληψη της ιστορίας στη μεγάλη κρητική εξέγερση του 1926 κατά της τότε φοροεπιδρομής για τους ίδιους με σήμερα λόγους, το κάψιμο των φορολογικών εγγράφων της εφορίας Μοιρών, την εξάπλωση της κίνησης και στην υπόλοιπη Ελλάδα και την πτώση της τότε κυβέρνησης των οσφυοκαμπτών).

Ένας ψυχωμένος Έλληνας, μυημένος στη Φιλική Εταιρεία ο Νικόλαος Χριστοδούλου,(Σολιώτης) με τους συντρόφους του, επιτίθεται σε Τούρκους φοροεισπράκτορες και τους σκοτώνει κοντά στο Αγρίδι Καλαβρύτων το Μάρτη του ’21, με την υποκίνηση του αρχιμανδρίτη Παπαφλέσσα, εκπροσώπου της Φιλικής Εταιρείας στο Μωριά και «Δικαίου», αντιπροσώπου δηλαδή του πατριάρχη.

Ας σημειωθεί ότι ο διστακτικός αρχιεπίσκοπος Γερμανός, στη σύσκεψη της Βοστίτσας το Γενάρη του 1821, καθύβρισε τον εκπρόσωπο του Αλέξανδρου Υψηλάντη και του πατριάρχη, χαρακτηρίζοντας τον «εξωλέστατο», «άρπαγα και απαταιώνα» και πρότεινε τον περιορισμό του Παπαφλέσσα στο μοναστήρι της Σιδηρόπορτας προκειμένου να μη θέσει σε κίνδυνο με τον ενθουσιασμό του την επανάσταση.

Ο λαός επιδοκιμάζοντας την ενέργεια των Ελληνόψυχων ανταρτών, γιατί δεν άντεχε πλέον τους κατατρεγμούς, την αβάστακτη καταπίεση και την άγρια φορολογία των κατακτητών, είπε το περίφημο «γεια στα χέρια τους».

Τη φράση αυτή την επανέλαβε ο λαός όταν κάποιοι εκτέλεσαν το Μάλλιο και το Μπάμπαλη, τους βασανιστές της χούντας που κυκλοφορούσαν ένετοι και ελεύθεροι στην κοινωνία, παρά τα εγκλήματα που είχαν κάνει κατά τη διάρκεια της επταετίας.

Μετά από λίγες μέρες, το αντάρτικο σώμα του Σολιώτη έφτασε τους 300 άντρες.

Οι κατακτητές τους αποκαλούσαν ζορμπάδες(αντάρτες).

Οι Αγγλογάλλοι ληστές και τρομοκράτες,

Ο Πρετεντέρης με το σινάφι του «εγκληματίες»

Και οι  Βερέμηδες του Αλαφούζου, «ξεβράκωτους».

Αδιαφορώντας για τα σχόλια ο Σολιώτης με τα παλικαριά του έστησε και πάλι καρτέρι στους κατακτητές, εκτέλεσε σε ενέδρα 20 και αιχμαλώτισε 60.

Ο λαός αναθάρρησε και άρχισε να εξοπλίζεται.

Όλα και όλοι ήταν έτοιμοι πια για την Επανάσταση.

Την επίσημη έναρξη της ένοπλης εξέγερσης κατά των κατακτητών κήρυξε ο Ασημάκης Ζαίμης τον ίδιο μήνα. Ο «κυρ Ασημάκης» ήταν ο τύπος του αριστοκράτη άρχοντα. Γαλανομάτης με ωχρό πρόσωπο, πρόωρα άσπρα μαλλιά και με λεβεντόκορμη κορμοστασιά  ήταν μια αληθινά επιβλητική παρουσία που τον σέβονταν εχθροί και φίλοι.

Ήταν άνθρωπος εξαιρετικά λιγόλογος αλλά κάτω από τη σιωπή του έκρυβε μια σπάνια ενεργητικότητα.

Στα τέλη Μάρτη, δειπνούσε με τον Ασημάκη Φωτήλα.

Ενώ έπιναν στην υγειά της πατρίδας και την καταστροφή των κατακτητών ο Ζαίμης έκανε το σταυρό του και στράφηκε προς τον παριστάμενο κλέφτη(αντάρτη) Χοντρογιάννη, λέγοντας μονολεκτικά. 
«Βάρει !»

Ο Χοντρογιάννης δεν περίμενε περισσότερο. Πίστευε κι αυτός πως όταν η κυβέρνηση οδηγεί το λαό στην καταστροφή, η επανάσταση δεν αποτελεί πλέον δικαίωμα, αλλά καθήκον.

Γνωρίζοντας ότι ο προσκυνημένος τοκογλύφος Ταμπακόπουλος θα πήγαινε στην Τριπολιτσά μεταφέροντας χρήματα και ομόλογα ωφειλετών του από τα Καλάβρυτα, συνοδευόμενος από τούρκικο στρατιωτικό απόσπασμα, θεώρησε πατριωτικό του καθήκον να επιτεθεί στον τοκογλύφο και στη συνοδεία του.

Οι ελληνόψυχοι κλέφτες(εγκληματίες κατά Πρετεντέρη) μετά την επίθεση επικηρύχθηκαν από τους κατακτητές και από τον υπουργό Δημοσίας Τάξεως, το Δένδια της εποχής. Αλλά ο λαός που είχε ξεπεράσει πλέον τα όρια της αντοχής του από την αβάσταχτη φορολογία, τους ξυλοδαρμούς από τα ΜΑΤ της εποχής και τις καταχρήσεις της εξουσίας ντόπιας και ξένης, τους έγραψε στα «τουμπερλέκια» του.

Άρχισαν οι ένοπλες επιθέσεις κατά των κατακτητών σε όλο το Μωριά, τη Ρούμελη και στην Κρήτη. Από την πρώτη ένοπλη επίθεση του Σολιώτη έως και το Πάσχα του 1821(22 Απριλίου)

15.000 κατακτητές και ντόπιοι συνεργάτες τους, ελληνικής και εβραϊκής καταγωγής, θα συναντήσουν το θάνατο και την καταστροφή από τις ανηλεείς επιθέσεις των επαναστατημένων ραγιάδων με αποκορύφωμα την άλωση της Τριπολιτσάς λίγους μήνες αργότερα.

Η τραγική ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι οι Τούρκοι ιστορικοί αποδίδουν κυρίως σε οικονομικούς και θρησκευτικούς λόγους την επανάσταση του 1821, ενώ οι νεόκοποι ελλαδίτες θολοκουλτουριάρηδες ιστορικοί, συνεχίζουν να μηρυκάζουν τις προοδευτικές ιδεοληψίες τους, συνωστιζόμενοι στους τηλεοπτικούς μιναρέδες και στα τατσοπουλικά αδελφάτα που επιμένουν να ξαναγράψουν την ιστορία μας όπως αυτοί γουστάρουν.

Αδελφέ μου, Βάρει !

1826-1828 Η εξόντωση των προσκυνημένων Ελλήνων.

Ηττοπάθεια και φόβος κατέλαβε τους Έλληνες μετά την εισβολή των αιγυπτιακών στρατευμάτων του Ιμπραήμ και των Γάλλων στρατιωτικών των συμβούλων του Μωριά. Η επανάσταση βρισκόταν στην πιο κρίσιμη φάση της και τα πάντα που είχαν αποκτηθεί με ποταμούς αιμάτων, μπορούσαν να χαθούν.

Όπως αφηγείται ο Κολοκοτρώνης, «Η Ρούμελη ήταν όλη προσκυνημένη, η Αθήνα πεσμένη, τα ρουμελιώτικα στρατεύματα διαλυμένα».

Ο Νενέκος οπλαρχηγός του κοτζάμπαση της Αχαίας Μπενιζέλου-Ρούφου, έδωσε πρώτος το παράδειγμα υποταγής στους κατακτητές.

Ο Δημήτριος Νενέκος γίνεται εκουσίως όργανο του Ιμπραήμ, τον ακολουθούν χιλιάδες Έλληνες.

Οι επαρχίες Πατρών, Πύργου, Γαστούνης, Βαστίτσας, Καλαβρύτων προσκύνησαν κι αυτές.

Η ίδια η ζωή του Γέρου του Μωριά, απειλήθηκε από τους προδότες.

«Όταν επήγα εις τους Πετσάκους συνεχίζει ο πρωτοκαπετάνιος την αφήγηση, επήγαν εις την Πάτρα οι προσκυνημένοι και είπαν του πασά ότι ο Κολοκοτρώνης έχει λίγους στρατιώτες και ο Βασίλης Πετμεζάς και να έρθουν να μας χαλάσουν.

Ο Ντελή Αχμέτ πασάς, εδέχθη τη γνώμη τους. Ξεκίνησε με έξη χιλιάδες τούρκους και ο Νενέκος με δυο χιλιάδες Έλληνας».

Κοτζαμπάσηδες και οπλαρχηγοί ολόκληρα χωριά και επαρχίες προσκυνούν και τα διαβόητα προσκυνοχάρτια, δίνουν και παίρνουν.

Το άθλιο κείμενο τους, αναφέρει:

«Δίδεται το ημέτερον υψηλόν μπουγιουρντί επειδή ήλθον με προθυμίαν εις το μεγάλο μερχαμέτι μας, προσπίπτοντας εξ όλης της θελήσεως τους, προσκυνόντας το κραταιόν Δαβλέτι μας και ημάς και ζητούντες παρ ημών το ράγι.

Βλέποντες λοιπόν την εμπιστοσύνη τους όπου υπόσχονται προς ημάς, τους εδόθη το υψηλόν ράγι-μπουγιουρντί μας και είναι προφυλαγμένοι τόσο από τα στρατεύματα μας όσο και από κάθε εναντίον της τιμής τους, της ζωής τους και όλον το πράγμα τους, ότι έχουν και να είναι δια πάντα κατά την υπόσχεσιν τους πιστοί ραγιάδες, να δουλεύουν τον τόπο τους καθώς ως πρώτα, χωρίς να έχουν ουδεμίαν υποψίαν εις ότι εναντίον τους ακολουθήσει από κακούς ανθρώπους και ζορμπάδες(αντάρτες) ευθύς να δίνουν είδησιν προς ημάς, όπου να τους προφτάσει και να τους φυλάξη η υψηλή ημών δύναμις και ούτως τους εδόθη το παρόν ράγι-μπουγιουρντί μας εις ησυχίαν και ένδειξίν τους».

 

Προσκυνημένοι συνωμοτούν με οθωμανό κατά των ανταρτών

Ο μαρτυρικός θάνατος του εθνομάρτυρος Αθανάσιου Διάκου απο τους βάρβαρους αιμοσταγείς τούρκους όπως στο παρακάτω βίντεο περιγράφεται απο την Άννα Τζιροπούλου, διαβάζοντας μέσα απο το βιβλίο του Ivo Andrik
"Είναι ένα γιοφύρι στον Δρίνο"
 

Ο κακός άνθρωπος, ο ζορμπάς(αντάρτης) του αγώνα για την ελευθερία των Ελλήνων, ο γνωστός «κλέφτης και εγκληματίας» της σύγχρονης «βερεμιάδας», Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αποφασίζει να εφαρμόσει αμείλικτα προς όλους τους προσκυνημένους επαναστατική τρομοκρατία.

«Εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα μόνο δια την πατρίδα μου, όχι άλλη φορά, ούτε εις τας αρχάς, ούτε εις τον καιρόν του Δράμαλη όπου ήρθε με τριάντα χιλιάδες στρατεύματα εκλεκτόν, ούτε ποτέ.
Μόνον εις το προσκύνημα εφοβήθηκα….
έγραψα γράμμα εις τον Γενναίον(Κολοκοτρώνη) και εις τον Κολιόπουλον….και τους διέττατα».

«Τσεκούρι και φωτιά εις τους προσκυνημένους»!

«Άπλωσα στρατεύματα εις τα προσκυνημένα χωριά και έκαμα διαταγές, ότι :

Όποιο χωριό δεν γυρίσει πίσω είναι τα σπίτια του καμένα, θα τους αφανίσω από το πρόσωπο της γης και ότι, αν επιστρέψει, το έθνος θα τους συγχωρήση…»

Κάποιον Γιάννη από το χωριό Μπουμπούκα, κατάσκοπο του Ιμπραήμ, τον έπιασαν αιχμάλωτο τα παλληκάρια του Κολοκοτρώνη και τον εκρέμασαν στη δημοσιά.

«Έπιασα και έστειλα εις την δημοσιά και εκρέμασα(έναν) εις τα Καλάβρυτα, δύο ώρες απ έξω. Τον εκρέμασα με ένα χαρτί που έλεγε το φταίξιμό του»: «Προδότης του Έθνους»!

Αποκαλούμενος Γέρος του Μωριά. Το 1834 καταδικάστηκε σε θάνατο απο το γερμανικό καθεστώς της αντιβασιλείας και τους δοσίλογους συνεργάτες του. Πολιτικούς και δικαστικούς, για "εσχάτη προδοσία". Μαζί του καταδικάστηκε και ο Δημήτριος Πλαπούτας.

Άλλοι απομνημονευματογράφοι, αναφέρουν ότι:

«Οι ελαφρές δυνάμεις του Γερου του Μωριά τον εκτελούν και εκθέτουν το πτώμα του στο δημόσιο δρόμο με το ακόλουθο έγγραφο κρεμασμένο στο στήθος του»:

«Τέτοιον καταφρονημένον θάνατον θα έχουν από τους Έλληνας, όσοι επροσκύνησαν εις τον Ιμπραχήμην και δεν μετανοήσουν να κινηθούν κατ αυτού άντρες και γυναίκες. Τοιούτον θάνατον θα λάβουν και όσοι έχουν αυτό το άτιμον φρόνημα και δεν το αποβάλουν. Ακόμη και όσοι ελεύθεροι Έλληνες, ιερείς και λαικοί δεν πιάσουν τα όπλα εις τοιαύτην κρίσιμον περίστασιν και δεν τρέξουν εναντίον του εχθρού με προθυμίαν.

Ο Γενικός Αρχηγός της Πελοποννήσου Θεόδωρος Κολοκοτρώνης».

Η πατριωτική στάση του και ο αφανισμός των αμετανόητων προσκυνημένων των τουρκοχριστιανών, όπως τους αποκαλούσε ο λαός μας, έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

«Και έτσι οι προσκυνημένοι ετραβήχτηκαν από τους Τούρκους, ο δε Νενέκος εις τας 26 Μαρτίου, επήρε τους Τούρκους και επήγε και εχάλασε μια οικογένεια Καρυτινή, όπου ήτον από παλαιά εις την Πάτρα…

Εις τα ’26, όταν επρωτοπροσκύνησε, είχα διατάξει ένα λεγόμενο Σαγιά(Αθανάσιο) να τον σκοτώση».

Όταν ο Σαγιάς στα 1828 εκτέλεσε το Νενέκο, η Πύλη έκανε παράπονα στην ελληνική κυβέρνηση.

«Ο Νενέκος είχε φιρμάνι από την Πόλι, διηγείται ο Κολοκοτρώνης και τον έλεγαν Μπέη Νενέκο».

Πηγή «ο Σκορπιός» Διμηνιαία εφημερίδα των Χανίων

                             Φύλλο Μαρτίου-Απριλίου 2014

Θ. Κολοκοτρώνης  "Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής"
Χ. Περραιβός    "Απομνημονεύματα πολεμικά"
Εισαγωγή από "Απομνημονεύματα" Μακρυγιάννη

Φωτογραφικό υλικό keritisriver

Ταξινόμηση κειμένων-Παρατηρήσεις Βυζαντινός Αντίλαλος