'Επεα πτερόεντα μετεκλογικών λεονταρισμών

Με το πέσιμο της εκλογικής αυλαίας, ένα νέο σκηνικό άρχισε να στήνεται στην πολιτική ζωή του τόπου, χωρίς βέβαια καμία προοπτική ανατροπών, με μια κυβερνητική ομερτά να διατηρεί τυπικά τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις και ένα ΣΥΡΙΖΑ να αποδεικνύεται ανίκανος να ηγηθεί των εξελίξεων, παρά την πρώτη θέση που εξασφάλισε.
Σε ένα τοπίο γενικής καταστροφής, με όλες τις προοπτικές υπέρ μιας σαρωτικής πτώσης της κυβερνητικής συμμορίας, αντί να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης της λαϊκής ορμής που θα τον εκτίνασε σε υψηλά ποσοστά, όχι μόνο δεν κατάφερε να αυξήσει τη δύναμη του σε σχέση με το 2012, αλλά έχασε και μέρος των ψηφοφόρων του.
όμως αυτά θα τα δούμε παρακάτω, στην ανάλυση και σύγκριση των αριθμών ανάμεσα στα κόμματα, διαχρονικά.

Δέκα γενικά συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε από τα αποτελέσματα των εκλογών, είναι τα παρακάτω.

1. Υπάρχει πιθανότητα άμεσης πτώσης της κυβέρνησης;  Όχι
2. Ευοδώθηκε η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση κατάληψη της εξουσίας; Όχι.
3. Ο Σαμαράς θα συνεχίσει να κυβερνά; Τυπικά ναι, ουσιαστικά οχι.
4. Τι έγινε με το ΠΑΣΟΚ και την Ελιά; Δημοσκοπική νεκρανάσταση, κυριαρχία στον κεντροαριστερό χώρο.
5. Το Ποτάμι πήγε καλά ή άσχημα; Ναι εντελώς ανέλπιστα
6. Οι ΑΝΕΛ; Συνεχής πτωτική πορεία, με σκληρή πολεμική εναντίον του.
7. Η Χρυσή Αυγή; Παγίωσή της στην πολιτική ζωή

8. Ποιοι είναι τελικά οι νικητές; Η Χρυσή Αυγή απολύτως, ο ΣΥΡΙΖΑ σε σημαντικό αλλά όχι καθοριστικό βαθμό, η Ελιά και το Ποτάμι από το πουθενά, το ποδόσφαιρο, η διαπλοκή, οι εργολάβοι και οι εκπρόσωποι του εθνομηδενισμού σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.
9. Ποιοί είναι οι ηττημένοι; Η Ν.Δ. αλλά χωρίς να έχει καταστραφεί, οι ΑΝΕΛ και η ΔΗΜΑΡ που εξαϋλώθηκε.

10. Οι μεγάλοι ηττημένοι; Η δημοκρατία, η λογική και η Ελλάδα.

Αυτό που άρχισε να ξεχωρίζει μετά την ανάγνωση των αποτελεσμάτων, είναι η αύξηση της πόλωσης και ο φαρισαϊσμός των λεονταρικών δηλώσεων του Κ. Τσίπρα, που αφού ξεπέρασε φραστικά το «στις 25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουν», άρχισε να παίζει με λεονταρισμούς, απειλές ανέξοδες και επισκέψεις θεάτρου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κραδαίνοντας μια ισχνή πλειοψηφία και κάνοντας ότι ξεχνά τις διατάξεις του Συντάγματος, αλλά και τα ποσοστά των συνεργαζόμενων στην κυβέρνηση κομμάτων.

Το μόνο σίγουρο, είναι ότι ο Σαμαράς θα εξακολουθήσει τυπικά να είναι ρυθμιστής των καταστάσεων, αλλά ουσιαστικά, θα τα καταφέρνει με μεγάλη δυσκολία.

Ο φαρισαϊσμός και η κοροϊδία του Τσίπρα, παρά το ισχνό αποτέλεσμα, χτυπάει κόκκινο.
Επιμένει σε ανέξοδους λεονταρισμούς, προκειμένου να ντοπάρει τα άνοα πρόβατα και να παρουσιάσει την ανικανότητα ή την άρνηση του για ανατροπή, σε δήθεν νίκη των δυνάμεων της αριστεράς.
Γιατί μιλάμε για ισχνό αποτέλεσμα ;
Μετά απο τόσο μαστίγωμα των λαϊκών στρωμάτων, με την ανεργία, την πείνα, τους σκουπιδοτενεκέδες να έχουν μετατραπεί σε μίνι μάρκετ, το γενικό ξεπούλημα και την απαξίωση κάθε συνταγματικής έννοιας,
ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε μετά δυσκολίας να χάσει!! ένα μέρος των ψηφοφόρων του του 2012.
Για ποιά νίκη μιλάει, απο τη στιγμή που όποιο κόμμα λαϊκής βάσης στη θέση του, θα είχε εκτιναχθεί σε ποσοστά αυτοδυναμίας ????

Και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, επαληθεύτηκε το «scripta manent, verba volant». 

Όσο και να προσπάθησε, δεν κατάφερε να πείσει το δοκιμαζόμενο λαό, ο οποίος έβλεπε πίσω απο τα «έπεα πτερόεντα», να κυριαρχούν δυνάμεις με καθαρά ανθελληνική ατζέντα, κόντρα σε θεμελιώδεις αξίες όπως η σημαία, το έθνος, η έννοια της πατρίδας, δυνάμεις και συνιστώσες υπέρμαχες γειτονικών εθνικιστών.
Δυνάμεις που πάνω απο την πείνα και την ανέχεια των δουλοποιημένων ιθαγενών, έβαζαν τα δικαιώματα των ακάλεστων ορδών των απανταχού εξαθλιωμένων, ανάγοντας το πατρίδα μας η γη, σε σημαία διεθνιστικης υποδούλωσης. 

Και προχωρώντας σε σχιζοφρενείς αντιφασιστικές διαδηλώσεις, την ώρα που ο καθεστωτικός και διεθνιστικός φασισμός, είναι η μεγάλη πληγή της χώρας και του λαού, οι οποίοι τρέφουν και αναδεικνύουν και τους τοπικούς.

Ή δεν μπορεί να απαλλαγεί απο αυτές τι συνιστώσες, ή δεν το θέλει. 

Τα υπόλοιπα, είναι άλλα λόγια ν αγαπιόμαστε και φτηνοί φαρισαϊσμοί.
Το μόνο ξεκάθαρο είναι η πλουσιοπάροχη συμμετοχή του στην πίτα με το σιρόπι.

Μόνοι νικητές αναδείχτηκαν η παρακμή, οι κάθε λογής νονοί απο τη ζούγκλα της ποδοσφαιρικής μαφίας, μέχρι τους εργολάβους της διαπλοκής, η προπαγάνδα των ΜΜΕ και η αναπαλαίωση του καθεστωτικού παλαιοκομματισμού.

Με ένα Σαμαρά να κρατάει σταθερά παρά τη γενική καταστροφή της χώρας, ένα 23 %, απο 29,6 του 2012. Δηλαδή μόλις 6,5 %, κάτω απο το 2012, που βγήκε με αντιμνημονιακή ατζέντα,

όταν το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε τα μνημόνια, με μια πτώση απο το 44% του 2009, στο 12,3% !!! του 2012 μετά τα μνημόνια.
Είναι και αυτό, ένα φαινόμενο που θέλει τη δική του ανάλυση και πρέπει να το δούμε εν καιρώ.
Με μια Ελιά να παραμένει μικρογραφία του φαινομένου της Ν.Δ. με ένα 8% ΑΠΟ 12,3 του 2012,
το Ποτάμι ένα κόμμα που δεν έλεγε απολύτως τίποτα να παίρνει 6,6 απο το πουθενά, αποτέλεσμα καθαρά τηλεοπτικής μαστούρας…
Και μια Χ.Α. της παλιάς ΟΝΝΕΔ της ΝΔ και παλιά συνεταιράκια του Σαμαρά και συνδιαπλεκόμενη με τον ιδιαίτερο του τον κ. Μπαλτάκο, στο 9,4%.

Αθροίζοντας τα παραπάνω, δεδομένου οτι είναι εν δυνάμει συνεργαζόμενες δυνάμεις σε περίπτωση ανάγκης δημιουργίας κυβέρνησης απο βουλευτικές εκλογές, προσθέτοντας και το 2,7% του Καρατζαφέρη...

Μη μας διαφεύγουν εδώ, οι ανταλλαγές γενναίων φιλοφρονήσεων μεταξύ Άδωνις και Καρατζαφέρη, σε χθεσινή τηλεοπτική εκπομπή, που έκλειναν το μάτι ο ένας στον άλλο, για την ανάγκη του ραντεβού με την «μεγάλη δεξιά» ανασυγκρότηση που έχουν υποχρέωση στο «χώρο τους».

Μη μας διαφεύγουν αυτά, γιατί εκεί είναι η ουσία όταν ψάχνομε το γιατί οι δεξιοί ψήφοι παραμένουν αμετακίνητοι, όπως σημειώσαμε πιο πάνω, παρά τον τόσο βούρδουλα.

Όλοι περιμένουν τη μετά Σαμαρά εποχή κι ας ματώνουν. Δεν έχει σχέση σε αυτή τη λογική ότι και στη μετά Σαμαρά εποχή χωρίς την ΠΟΛΑΝ στα πόδια τους, οι ίδιοι που τους έπιναν το αίμα με τα μνημόνια, θα εξακολουθούν να βρίσκονται στη μεγάλη τους δεξιά. Είναι θέμα κουλτούρας κι αυτό.
Έχομε ω του θαύματος λοιπόν, απ ευθείας ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ κυβέρνηση με ευρύτατη μάλιστα πλειοψηφία.

Ν.Δ 23

ΕΛΙΑ 8

ΠΟΤΑΜΙ 8

ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ 2,7

Με μία επιδότηση από Χ.Α., έχομε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και μην αυταπατώμαστε, για την επιδότηση που λέμε, παραπάνω το εξηγήσαμε αυτό.
Και θα είχαμε και ένα ΣΥΡΙΖΑ να αντιπολιτεύεται με το 26% του.
 

Αυτά τα παραπάνω, τα γνωρίζει πολύ καλά και ο κ. Τσίπρας και τα επιτελεία του.
Επιμένοντας να καταφεύγουν σε φτηνούς λεονταρισμούς περί μιάς ανατροπής, που ποτέ δεν θέλησαν ούτε επιδίωξαν στην πραγματικότητα.
Καταφεύγοντας σε θεατρινίστικες προσφυγές στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για να ζητήσει δήθεν τη διενέργεια εκλογών, κοροϊδεύοντας με άλλο ένα τρόπο τα αυτιά αλλά και το νου του πολύπαθου αλλά και εύπιστου λαού.
Γιατί γνωρίζει καλά οτι τέτοια αρμοδιότητα, δεν την έχει ο Πρόεδρος μετά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος του 1985, που του αφαίρεσε αρκετές απο τις αρμοδιότητες του, μεταξύ αυτών και το να αποφασίζει αυτός για εκλογές.
Μιλάει για μια δήθεν δυσαρμονία όπως τη χαρακτηρίζει της λαϊκής εντολής με την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Τη δυσαρμονία αυτή την γεννά ο εκλογικός νόμος και το ξέρει πολύ καλά, με το μπόνους των 50εδρών και τις άλλες καλπονοθευτικές διατάξεις.
Η γλώσσα όμως των αριθμών όπως την αναλύσαμε πιο πάνω, δεν του δίνει τον αέρα να μιλάει απο θέση ισχύος και αυτό είναι σαφές.
Μας αναγκάζει να πάρομε θέση όμοια με αυτή των κυβερνητικών ανδρεικέλων στους λεονταρισμούς και τα θεατρικά του πρελούδια.
Όταν με τόση δυστυχία και τόσο βούρδουλα στο λαό, δεν καταφέρνει όχι να αυξήσει, αλλά αντιθέτως να χάσει μέρος των ψηφοφόρων που ακούμπησαν πάνω του το 2012,

Τότε σαφώς δεν έχει το πολιτικό ανάστημα να λεονταρίζει, κοροϊδεύοντας περισσότερο τη νοημοσύνη μας, αλλά και σκυλεύοντας πάνω στο πτώμα του κατακρεουργημένου και άμοιρου λαού, που τον κατάντησαν όλα μαζί τα ανδρείκελα των πολιτικών συμμοριών του τόπου, να παραπατάει παραζαλισμένος και προδομένος από όλους και όλα.
Που το βλέπει και δεν μπορεί να αντιδράσει, οτι του στήνουν εκλογικά ρέκβιεμ με την επίφαση της έκφρασης της λαικής θέλησης, βάζοντας του το δίλημμα της επιλογής του εκ του μη χείρον βέλτιστον.
Φροντίζοντας επιμελώς στη φίμωση κάθε περίπτωσης έκφρασης μιας καθαρά λαικής και δημοκρατικής προοπτικής.
Όταν δε τα ποσοστά πτώσης των κυβερνητικών ανδρεικέλων είναι ελάχιστα σε σχέση με την καταστροφή που έχουν επιφέρει στην κοινωνία και τη χώρα και αυτό το δείχνουν καθαρά οι αριθμοί και η σύγκριση της πτώσης του παλιού ΠΑΣΟΚ απο το 44% στο 12% μετά τα μνημόνια, πράγμα που δεν το είδαμε τώρα με τη Ν.Δ. του ανεπιθύμητου στο χώρο του Σαμαρά,

όταν βλέπομε χώρους όπως η Ελιά και το Ποτάμι να δείχνουν οτι μαζεύουν μια νέα δυναμική, παράλογη και σχιζοφρενή για τη λογική, αλλά υπαρκτή, ικανή να αναπαλαιώσει την παλαιοκομματική σαβούρα του τόπου, τότε μπορούμε με σιγουριά να μιλάμε για πλήρη παρακμή όχι μόνο του πολιτικού κατεστημένου, αλλά δυστυχώς και της κοινωνίας, που σύρεται και άγεται. 

Ανάμεσα σε τυχοδιώκτες, επιδοτούμενους επαγγελματίες ανθρωπιστές, ντόπια φερέφωνα διεθνιστικών ιδρυμάτων των Soros Foundations και ενός συρφετού διεφθαρμένων εθνομηδενιστών και εκφραστών της νέας τάξης και του 4ου Ραιχ της Μέρκελ και των διεθνών τραπεζιτών. Και με την ποδοσφαιροποίηση, να βάζει την πολιτική, μετά δόξης στην αρένα των σύγχρονων κολοσσαίων.
Με μια αριστερά που μόνο τη σφραγίδα πλέον κρατά, πλήρως προσαρμοσμένη στα νέα δεδομένα της διεθνιστικής επέλασης του τραπεζικού κεφαλαίου.

Στην ίδια αρένα, είδαμε και τα ποσοστά της κ. Δούρου, να εκτινάσονται από το

24,71% του α’ γύρου στο 56,18% του β’. Αυτό σε απόλυτους αριθμούς μεταφράζεται από τις 51.701 ψήφους της 18ης Μαΐου στις 111.970 της 25ης Μαΐου. Το αποτέλεσμα προκαλεί, φαινομενικώς τουλάχιστον, έκπληξη σε όσους γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία του Πειραιά.

Και όπως προκύπτει από τις δημοσκοπικές αναλύσεις, η κα Δούρου θα πρέπει να ευγνωμονεί γι’ αυτήν την εξέλιξη τον νεοεκλεγέντα πλέον δήμαρχο Πειραιά, Γιάννη Μώραλη.

Που όπως ανέφερε και στους πυροβολισμούς της η Γιάννα Αγγελοπούλου, «Δεν υπάρχει Μώραλης. Εμείς βλέπουμε μόνο Μαρινάκη».

Σύμφωνα με την ανάλυση της μετακίνησης ψηφοφόρων εξάγεται το συμπέρασμα ότι αυξήθηκε σημαντικά στο β’ γύρο ο αριθμός των ψηφοφόρων Μώραλη οι οποίοι επέλεξαν την εκλεκτή τού ΣΥΡΙΖΑ σε σύγκριση με τον πρώτο, γέρνοντας την πλάστιγγα υπέρ της όχι μόνο στην εκλογική περιφέρεια Πειραιώς, αλλά στην ουσία σε όλη την Αττική.

Η συνάντηση στην ταβέρνα του Γιάννη που είχαμε πει και σε προηγούμενα άρθρα, απέδωσε τους καρπούς της, μεταφέροντας την πολιτική, στα κολοσσαία του ποδοσφαίρου και στους σκοτεινούς κύκλους της διαπλοκής και του χουλιγκανισμού.
Ας ψάξει λοιπόν ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ, ποιοι ενίσχυσαν το ψηφοδέλτιο της κ. Δούρρου, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.

Ένα άλλο συμπέρασμα των προχθεσινών εκλογών, είναι ο καθοριστικός ρόλος των ΜΜΕ και των δημοσκόπων, στο καναλιζάρισμα της λαικής βούλησης.
Αναδεικνύοντας νικητές τη διαπλοκή, τους εργολάβους, το ποδόσφαιρο και τη συντήρηση. Είναι μακριά ακόμα η κοινωνία μας από την απεξάρτηση των ΜΜΕ δυστυχώς.

Πού λοιπόν να στραφεί, ποιόν να προτιμήσει ο κοσμάκης που βλέπει τη δική του προοπτική απλό αναλώσιμο στο βωμό του διεθνούς και ντόπιου τυχοδιωκτισμού, να παίζεται ως ρέστα στη ρουλέτα της διαπλοκής, της αδιαφάνειας και του εθνομηδενισμού ;