Χανιά, η γη που ζωντανεύει τ’ όνειρο, που λημεριάζει ο θρύλος.

Σαν τύχει και σε βγάλει ο δρόμος σου στην Κρήτη κι αποφτάξεις στα Χανιά, μην τα προσπεράσεις αψήφιστα.

Θάναι σα να πέρασες από την Ιθάκη των ονείρων σου και δεν τη αναγνώρισες.

Μέσα από τη φιλοξενία και την αγάπη που ζει ακόμα πεισματικά στα αδούλωτα ακόμα στην εξέλιξη και το μαρκετινγκ ορεινά χωριά και μέσα από τα αρώματα της λεμονιάς και της πορτοκαλιάς των κήπων των εσπερίδων,

στην κατάφυτη κοιλάδα του Ομηρικού Ιάρδανου(Κερίτη), θα ταξιδέψεις την ψυχή σου ανάμεσα στα χαμένα όνειρα και την γοητεία της ιστορίας των θρύλων και των ηρώων.

Θα πιεις τις ρακές σου (κερασμένες) στα Σφακιά, το Μάλεμε και τον Αλικιανό όπου, αν περάσεις από το αρχαίο εκκλησάκι του Αη Γιώργη ν ανάψεις κερί και να προσευχηθείς, θα συναντήσεις τις σκιές των παλληκαριών του Καντανολέοντα, να προσπαθούν ακόμα να σωθούν από το μαχαίρι των Ενετών του Damolin, της μαύρης εκείνης νύχτας των περίφημων Κρητικών γάμων, που μας περιγράφει ο Ζαμπέλιος.

Κι αν είσαι τυχερός και έρθεις την εποχή της τσικουδιάς, θα κεραστείς με το ολόφρεσκο «πρωτοράκι» που βγαίνει ζεστό απ το ρακοκάζανο και θα σ αφομοιώσει με την παρέα στα χνάρια του Διόνυσου.

 Ή πάλι, μπορεί και να προτιμήσεις "μαργαρίτες" "μπέρμπον" και "μπλάντυ Μαίρη" στα μοντέρνα club της πόλης. 

Θα χορέψεις πεντοζάλι με τους ήχους της λύρας και του λαούτου σε κάποιο γλέντι, παρέα με τους κουρήτες στα χωριά της Γραμπούσας, εκεί που κυνήγαγε ο Δίας την Ευρώπη.

ή χιπ-χοπ με τον Έμινεμ σε δυνατό στερεοφωνικό κάποιου παραλιακού νυχτομάγαζου.

Στη Σούγια, το Κολυμπάρι, τους Αγίους Αποστόλους, τη Φαλάσαρνα, το Ελαφονήσι, στις Καλύβες, το Σταυρό και τον Καλαθά, θα κολυμπήσεις σε νερά τόσο καθάρια και δροσερά, που θα ξαναγεννήσουν το κορμί σου και θα ξαναβαφτίσουν την ψυχή σου.

Μέσα από θρύλους, που το αεράκι της ιστορίας μέσα από τις διηγήσεις των ντόπιων φέρνει μέχρι τις μέρες μας, ιστορίες τόσο παλιές και τόσο ζωντανές στο χρόνο, όσο το τάσι το μπρούτζινο τ’ αρχαίο Αλγερινό που έπιναν οι πειρατές πριν πολεμήσουν.

  Περνώντας το Φαράγγι της Σαμαριάς θα νιώσεις πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος μπροστά στο μεγαλείο της φύσης κι όταν ανεβείς στον Ομαλό ίσως μπορέσεις να μιλήσεις στο Θεό.

                                             

Σίγουρα όμως, εκεί σε κάποιο χαρακωμένο από τους αιώνες βράχο στις πλαγιές της Μαδάρας, σε κάποιο ξέστρατο της στράτας των Μουσούρων, θα συναντήσεις το Χατζή Μιχάλη Γιάνναρη, παρέα με τα παληκάρια του να σου διηγούνται ιστορίες του τόπου, βαμμένες με αίμα αγώνων για ελευθερία και να σου γνωρίσουν την άγνωστη σε πολλούς ιστορία των Κρητικών επαναστάσεων.

Σε κάθε σου βήμα θα συναντάς ήρωες!

Ήρωες από κάθε εποχή, ατρόμητους πολεμιστές που εδώ και αιώνες χύνουν το αίμα τους για την αγάπη αυτής της γης και της λευτεριάς. 

Χαράματα στο Φραγκοκάστελλο θα δεις τους «δροσουλίτες», τα παλληκάρια του Χ’’ Μιχάλη Νταλιάνη, από το κάστρο μέχρι την παραλία του Λυβικού, να γλεντάνε την αιωνιότητά τους, έχοντας πλεόν γνώση της ματαιότητας των εφήμερων πραγμάτων.

Το βίντεο είναι μια προσφορά του καλού μας φίλου του aerikoy που το ευχαριστούμε από καρδιάς.

Κάθε σου βόλτα στα Χανιά θα είναι κι ένα ταξίδι στο χρόνο -αν και όχι με κάποια σειρά- αφού εδώ οι ιστορικές περίοδοι είναι παρούσες, ακμαίες κι ολοζώντανες σε κάθε πέτρα, σε κάθε τοίχο, σε κάθε δέντρο ή βότσαλο. Εδώ είναι ο κήπος που έφτιαξε ο Ρεούφ Πασάς, παρέκει τα Βενετσιάνικα Νεώρια κι από την άλλη ο Τοπανάς με τα Ενετικά αρχοντικά, το Κολόμπο, το κάστρο του Φιρκά κι ο Φάρος (τόσο κοντά μα τόσο μακριά!), το μοναστήρι των Δομινικανών που το κάνανε τζαμί οι Οθωμανοί, Βυζαντινές εκκλησιές κι αρχαία ερείπια, κρυσφύγετα επαναστατών και άντρα πειρατών... Τα πάντα έχουν να σου πουν μια ιστορία κι ένα τραγούδι.

 Άκου!

Άκου... μύρισ' η θάλασσα.... ή μήπως είναι ο κάμπος με τις λεμονιές?

Ίσως τα καλιτσούνια που ψήνει η κυρά-Λένγκω ή το καινούργιο βαρέλι κοκκινέλι που άνοιξε ο καπετά Μανούσος.

Μπορεί να 'ναι το λιβάνι απ'την εκκλησιά ή το μπαρούτι απ' τις μπαλωτές σε κάποιο γλέντι. 

Στα Χανιά θ'ακούσεις τόσες μυρωδιές - όσες και ιστορίες.

 Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τα Χανιά!

Τίποτα από ό,τι θα δεις, θ' ακούσεις ή θ' αγγίξεις δεν είναι τα Χανιά.

Δεν είναι οι αισθήσεις αλλά... οι παραισθήσεις!

Είναι ό,τι έψαχνες και ποτέ δεν βρήκες.

Είναι ό,τι πίστεψες.

Είναι αυτό που ξέρεις πως υπάρχει, σ' ακολουθεί  αλλά μόλις γυρνάς το κεφάλι σου έχει χαθεί.

Ό,τι οδηγεί τα βήματά σου αλλά ποτέ δεν το προλαβαίνεις.

Το παραμύθι σου και η αλήθεια σου.

Ό,τι είπες κάποτε πως δεν υπάρχει.

Είναι αυτός ο φίλος που σου λέει πάντα την αλήθεια όσο κι αν πονά, μα στα δύσκολα σου τραγουδά.

Ο ανεκπλήρωτος έρωτάς σου.

Αν θες να έρθεις εδώ απλά για "διακοπές", για "να ξεκουραστείς" ή "να ξεσαλώσεις", άσ'το καλύτερα.

Να πας αλλού.

Εδώ το μέρος είναι μόνο για προσκυνητές, ταξιδευτές της ψυχής και του χρόνου.

Γιατί, τα Χανιά δεν είναι αυτό που θα ζήσεις.

Είναι αυτό που θα 'θελες να ζήσεις...