Όταν η εξαγωγή πολιτισμού γίνεται εξαγωγή ντροπής, διασυρμού και χλέυης.

Σε μια εποχή που το μόνο που μας έμεινε να εξάγομε σαν χώρα είναι η ντροπή, ο διασυρμός και ο εθνομηδενισμός των προδοτικών ανδρικέλων που μας κυβερνούν…

Σε μια εποχή που οι σημαίες υπεστάλησαν και ο Εθνικός ύμνος μαστιγώνεται από τα ανθελληνικά μετερίζια της πολιτικής της θολοκουλτούρας και του εθνομηδενισμού...

Σε μια εποχή που οι ποιητές ξεχάστηκαν στην μοναξιά της

αιωνιότητας τους,

η δάφνη έπαψε να φυτρώνει στα Ελληνικά χώματα και ο κότινος μαράθηκε…

Σε μια εποχή που τα ερπετά έγιναν πρότυπα διακυβέρνησης και το διαφωτισμό των Ελλήνων ανέλαβε η δημοσιογραφία της διαφθοράς και της υποτέλειας…

Τώρα που οι Έλληνες σκύβουν το κεφάλι αιμορραγώντας ακατάσχετα φιλότιμο και αξιοπρέπεια, κινδυνεύοντας να μείνουν άβουλες μαριονέτες κρεμασμένες στα σκοινιά της ομογενοποίησης των συνειδήσεων,

προς δόξα του UNITY IN DIVERSITY και των ντόπιων λακέδων του,

Είναι ώρα να κοιτάξομε το χθές, το πρόσφατο…που ζήσανε ακόμα κι οι νεότεροι και θυμούνται…μιας κι η ιστορία δεν χτυπά σ’ όλους την πόρτα για να τη γνωρίσουν και να ανατρέξει ο νους στις απέραντες λεωφόρους πολιτισμού και δόξας που είχαν όλες τους Ελληνικά ονόματα.

Ας μείνομε στο μόλις πρόσφατο χθές κι ας κάνομε μια στάση στο 1990.

Σε ένα κατάμεστο Arena di Verona, που μέσα σ ένα παραλήρημα ενθουσιασμού, υμνεί τον Ελληνισμό, μέσα από το Έργο του Καζατζάκη και τη μουσική του Θεοδωράκη.

 Arena di Verona 1990 – Zorba the Greek

                             

Ένα από τα τελευταία καρέ που είχε να δώσει ο Ελληνισμός στη μακρόχρονη πορεία του πολιτισμού και της δόξας.

Μια στάση κι ένα βλέμμα με μοναδικό σκοπό,

Να ανατάξομε ψυχή, να πάρομε νέα ανάσα και τη δύναμη που μας πρέπει σαν Έλληνες και να πούμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ το μεγάλο

                              ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!!!!

Με τον τρόπο που οι Έλληνες έχουν μάθει από την ιστορία τους να το λένε !!!

Υψώνοντας πάλι ψηλά τη σημαία, 

Τραγουδώντας ξανά με έπαρση τον Εθνικό ύμνο, Διαβάζοντας ξανά το Θούριο του Ρήγα και το Πνευματικό εμβατήριο του Σικελιανού 

και βρίσκοντας τη δύναμη

Να κλωτσήσομε μακριά από τα πόδια μας τους προδότες, τους εφιάλτες, τα χρώματα, τις κονκάρδες και τα σημαιάκια της διαφθοράς, του μηδενισμού και του ξεπουλήματος…

Και να ανοίξομε τη λεωφόρο καθαρή και χωρίς ζιζάνια στην ιστορία, για την επανεκκίνηση των Ελληνικών εξαγωγών πολιτισμού, αξιών και δόξας.

Η ώρα της απόφασης, είναι τώρα.

Η επόμενη, θα είναι ή ώρα της σιωπής.
Γιατί, η απαξίωση και ο στρουθοκαμηλισμός, 

θα φέρει μοιραία τη βαθειά σιωπή και το σκοτάδι….

Βυζαντινός Αντίλαλος