Ουκρανία. Η αντεπανάσταση των νεοναζιστών και η υπερεθνική ελίτ

Κάποιοι, που ποζάρουν και σαν μαρξιστές, μπερδεύουν δολίως τις Επαναστάσεις με τις Αντεπαναστάσεις. Έτσι βαπτίζουν "Επανάσταση" την Αντεπανάσταση στην Ουκρανία.

 Επανάσταση και Αντεπανάσταση μπορεί να έχουν κοινή κοινωνική αφετηρία και να τροφοδοτούνται από τα ίδια υλικά της λαϊκής δυσαρέσκειας, εξαθλίωσης και ΟΡΓΗΣ, αλλά έχουν εντελώς αντίθετες πολιτικές κατευθύνσεις.

Το να φετιχοποιούμε τη λαϊκή ΟΡΓΗ και τη συνακόλουθη ΣΥΓΧΥΣΗ, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων τις πολιτικές ΡΟΠΕΣ αυτής της οργής και αυτούς που την οργανώνουν και καθοδηγούν (το συνειδητό πολιτικό υποκείμενο) τότε θα βαπτίσουμε «Επανάσταση» και το ναζισμό: Και ο Χίτλερ από ένα μαζικό κίνημα υστερικής οργής …αναδύθηκε!

Αυτά που γίνονται στην Ουκρανία είναι μια καθαρόαιμη ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της Νέας Τάξης που αξιοποιεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, αγανάκτηση και ΣΥΓΧΥΣΗ του ουκρανικού λαού.
  

Είναι ο πλανητικός ΦΑΣΙΣΜΟΣ (Νέα Τάξη) που ηγείται αυτής της «επανάστασης», οργανώνει τη λαϊκή οργή και την «κλειδώνει» στους αγωγούς και τα «κελιά» των μαφιόζων του χρήματος. 

Σήμερα, για πρώτη φορά, η τακτική αυτή μεταφέρεται και στον Ευρωπαϊκό χώρο, στην Ουκρανία, όπου οργανωμένες ομάδες νεοναζιστών που κρατούν πορτρέτα συνεργατών των ναζί στον πόλεμο, φωνάζουν νεοναζιστικά συνθήματα, οι ηγέτες τους έχουν δηλώσει επανειλημμένα τoν αντισημιτισμό τους και είναι οπλισμένοι με μολότοφ, ρόπαλα, κράνη, ακόμη και ελαστικές σφαίρες, αφήνονται ελεύθεροι να καταλαμβάνουν κρατικά κτίρια και να στήνουν μόνιμα οδοφράγματα για να ανατρέψουν ένα καθεστώς που έχει εκλεγεί με όλους τους κανόνες της αστικής «δημοκρατίας».

Οι αντίστοιχοι κατηγορούμενοι ως νεοναζιστές στην Ελλάδα, που όχι μόνο αρνούνται αυτή τη ταυτότητα αλλά και δεν έχουμε δει να διέπραξαν παρόμοια εγκλήματα για ανατροπή του καθεστώτος, έχουν ήδη τους μισούς βουλευτές τους φυλακή, χωρίς καν δίκη.

Την εξήγηση γι'αυτήν την «αντίφαση» έδωσε φιλελεύθερος (αλλά έντιμος) Βρετανός δημοσιογράφος: «ναι, είναι φασίστες, ομοφοβικοί και ρατσιστές αλλά είναι οι “δικοί” μας φασίστες κ.λπ., δηλαδή αντι-Ρώσοι.

Σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, υπερεθνικιστικές οργανώσεις καταδικάζονται γιατί τα συμφέροντα τους δεν είναι συμβατά με αυτά των δυτικών ελίτ» (Neil Clark, RT, 30/1/2014). 

resalto

  

Το κείμενο που ακολουθεί, μας δίνει ανάγλυφα την κομματική σύνθεση της Ουκρανίας αλλά και τον ιστορικό ρόλο των ναζιστών που βρίσκονται πίσω από τα αγανακτισμένα πλήθη της αντιπολίτευσης.

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Τουλάχιστον προκλητικός είναι ο τρόπος που τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τις διαδηλώσεις στο Κίεβο.

Πρετεντεροχατζηαβάτηδες που σε κάθε εκδήλωση ακόμη και της ελάχιστης λεκτικής υπέρβασης απαιτούν εις τριπλούν οσφυοκαμψίες, δηλώσεις μετανοίας και καταδίκης της βίας, στην περίπτωση των διαδηλώσεων στο Κίεβο στάζουν κροκοδείλια δάκρυα για τις λαϊκές ελευθερίες.

Αλλά εκεί που σταματάει η πρόκληση και αρχίζει η εντεταλμένη υπηρεσία είναι η απόλυτη αποσιώπηση του πρωταγωνιστικού ρόλου που διεκδικεί στις διαδηλώσεις η νεοναζιστική Πανουκρανική Ένωση «Свобода».

Το κόμμα «Πανουκρανική Ένωση Σβομπόντα» («Всеукраїнське об’єднання «Свобода») προέρχεται από το «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας», που είχε ιδρυθεί το 1991.

Αυτοχαρακτηρίζεται σαν συνέχεια της «Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών» (OUN), η οποία είχε συνεργασθεί με τους ναζί, τιμά, επίσημα, όσους πολέμησαν στις τάξεις των «Waffen SS της Γαλικίας», συνεργάζεται με το γερμανικό νεοναζιστικό Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (NDP)και βασική του προγραμματική θέση είναι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
  

Ηγέτης του από το 2002, είναι ο Oleh Tiahnybok (Ολέγ Τιαχνίμποκ ) και η βασική του ρητορική είναι εναντίον της πολιτικής διαφθοράς.

Το 2006, στις τοπικές εκλογές στη Γαλικία της δυτικής Ουκρανίας, το κόμμα πήρε 4-7%, αλλά το 2010, στις τοπικές εκλογές το κόμμα σε όλη την ανατολική Γαλικία 20-30%.

Στις βουλευτικές του 2007 έλαβε στην επικράτεια μόνον 0,76% , αλλά στις πανουκρανικές εκλογές του 2012 κέρδισε ποσοστό 10,44% και, την τέταρτη θέση στην ουκρανική Ράντα, με 37 έδρες σε σύνολο 450.

Στη δυτική Ουκρανία, (με ελάχιστο ρωσόφωνο πληθυσμό) τα ποσοστά του είναι πολύ υψηλά: στην περιφέρεια του Λβιφ 38% , στο Ιβανοφρανκίφ 34% και στο Τερνόπιλ 31%.

Στην πόλη του Κιέβου απέσπασε πάνω από 17%, Στην ανατολική και νότια Ουκρανία (με κυρίως ρωσόφωνο πληθυσμό) τα ποσοστά του είναι μέχρι 6-7%, ενώ στη χερσόνησο της Κριμαίας , στο Ντονιέτσκ και στο Λουγκάνσκ, μόλις 1%.

Έχει πάνω από 20.000 μέλη και (ανεπίσημη) παραστρατιωτική δομή (τις ομάδες «Ουκρανός πατριώτης» με επικεφαλής τον Andrew Bielecki), συνδέεται με το οργανωμένο έγκλημα, ενώ χαίρει οικονομικής στήριξης από επιχειρηματίες και το φιλοδυτικό αντιρωσικό μπλοκ της «πορτοκαλί επανάστασης». {Εάν κάτι από όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι ελληνικά γνώριμο, μάλλον δεν έχετε άδικο.}

Όταν το Δεκέμβριο το άγαλμα του Βλαντίμιρ Λένιν, επί της λεωφόρου Σεβτσένκο, είχε γκρεμιστεί από διαδηλωτές , πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν παίξει βουλευτές του «Σβομπόντα».

Στις 8 Νοέμβρη του 2008 στο Κίεβο, ο «Ουκρανός πατριώτης» είχε πρωτοστατήσει σε μια συνάντηση νέων ακροδεξιών οργανώσεων, όπου αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια ενιαία οργάνωση – η Κοινωνικο/Εθνικιστική Συνέλευση, η οποία συγκεντρώνει 4 οργανώσεις (τον "Ουκρανό πατριώτη", την НД «РіД», την ЧПР «Українська Альтернатива» και την ГО «СіЧ»).Μέλη της, με παραστρατιωτική εκπαίδευση, στελεχώνουν τις βασικές ομάδες κρούσης των διαδηλώσεων.
 

Το ξεκάθαρο ναζιστικό παρελθόν και προφίλ του κόμματος δεν εμπόδισε τις «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις της χώρας να αποζητήσουν μετωπική συμμαχία μαζί του.

Εξ άλλου και ο φιλοδυτικός πρώην πρόεδρος Γιούσενκο, που ηγείται της πολιτικής πλατφόρμας «Η Ουκρανία μας», είχε συμπεριλάβει σε αυτή το Κογκρέσο των Ουκρανών Εθνικιστών – CUN (με 3 έδρες το 2002 και το 2006) της Σλάβα Στέτσκο.

Ο ίδιος ο Γιούσενκο τίμησε ως «Ήρωα της Ουκρανίας» τον συνεργάτη των Ναζί Ρόμαν Σούκεβιτς.

Ο ηγέτης του Σβομπόντα, Oleh Tiahnybok (Ολέγ Τιαχνίμποκ), είχε εκλεγεί βουλευτής με την «Ουκρανία μας» του Γιούσενκο το 1998 και 2002. Τον Οκτώβριο του 2012, το «Σβομπόντα» υπέγραψε συμφωνία κοινού μετώπου «δημοκρατικών» δυνάμεων με το «Batkivshchyna», «Μπατκιβσίνα» (της Τιμοσένκο), που διαθέτει 101 έδρες στη Ράντα. Τον Μάρτιο του 2013, τα δύο κόμματα προχώρησαν μαζί με το «UDAR» (Γροθιά) του πρώην πρωταθλητή μποξ Βιτάλι Κλίτσκο, σε συμφωνία για κοινή προεδρική υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2015.

Σε «ανεξάρτητη» δημοσκόπηση που διεξήχθη στις 7 - 17 Δεκ 2013, στις επικείμενες προεδρικές εκλογές και σε πιθανή αναμέτρηση μεταξύ του Βίκτορ Γιανουκόβιτς και του Tyahnybok, ο Tyahnybok προηγείται με 28,8% , έναντι 27,1% του Γιανουκόβιτς.

Η δημοσκόπηση αυτή θεωρείται από πολλούς προοίμιο της επιλογής υποψηφίου της αντιπολίτευσης και της πιθανότητας εκλογής ναζί προέδρου στην Ουκρανία!

Στις 23 Ιανουαρίου μιλώντας στην Πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο, ο Oleg Tyagnibok ανέφερε, ανάμεσα σε άλλα ότι την προηγούμενη μέρα η αντιπολίτευση συναντήθηκε με τους πρεσβευτές ξένων χωρών (ποιών χωρών άραγε;), οι οποίοι εξέφρασαν την οργή τους για την κατάσταση στην Ουκρανία και δεσμεύτηκαν να αναλάβουν συγκεκριμένη δράση για την εφαρμογή κυρώσεων.

«Τώρα είναι η στιγμή που η διεθνής κοινότητα θα αρχίσει να μας υποστηρίζει, όχι μόνο με δηλώσεις , αλλά και με αποτελεσματικά μέτρα. Η Πρεσβεία των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι έχει σκοπό να εισαγάγει μια σειρά κυρώσεων εναντίον όσων παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα».
 

Δεν είναι να απορεί κανείς που ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο είχε δηλώσε:

«Εάν κάποιες φορές στην Ευρώπη έχουμε αμφιβολίες για το πόσο σημαντικές είναι οι ευρωπαϊκές αξίες, ας κοιτάξουμε στην Ουκρανία. Οι νέοι άνθρωποι στους δρόμους της χώρας, σε πολικές θερμοκρασίες, γράφουν το νέο αφήγημα για την Ευρώπη. Άντρες και γυναίκες παλεύουν για την ευρωπαϊκή σημαία, γιατί παλεύουν για την Ουκρανία και το ίδιο τους το μέλλον. Η Ευρώπη είναι υπόσχεση ελπίδας και ελευθερίας. Γι’ αυτό πιστεύω ότι η Ε.Ε. έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να σταθεί δίπλα στο λαό της Ουκρανίας σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή». 

Πηγή iskra             

Το παρακάτω κείμενο του Τιερί Μεϊσάν φωτίζει πολύπλευρα αυτό το ζήτημα: Την Αντεπανάσταση της Νέας Τάξης.

Στις 15 Δεκεμβρίου 2013, ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν -ο οποίος επέβλεψε την «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004 και υποστηρίζει τη τζιχάντ στη Συρία- απευθύνεται στους διαδηλωτές στην πλατεία Μαϊντάν. Στα δεξιά του, ο ναζιστής ηγέτης Oleh Tyahnybok.

Είναι λάθος που η δυτικοευρωπαϊκή κοινή γνώμη παρακολουθεί την ουκρανική κρίση ως μια αντιπαλότητα μεταξύ των Δυτικών και των Ρώσων.

Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον δεν επιδιώκει να βυθίσει τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να στερήσει τη Ρωσία από έναν από τους ιστορικούς εταίρους της. Για να γίνει αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να ξεκινήσουν έναν νέο εμφύλιο πόλεμο στην ήπειρο.

Μετά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας με ένα εμφύλιο πόλεμο διάρκειας δέκα χρόνια (1990-1999), μήπως αποφάσισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να καταστρέψουν την Ουκρανία με παρόμοιο τρόπο; Τέτοιο ενδεχόμενο ενδέχεται να συμβεί από τους ελιγμούς που ετοιμάζει η αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι.

Η Ουκρανία είναι ιστορικά διαιρεμένη, έχοντας στα δυτικά έναν πληθυσμό στραμμένο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και στα ανατολικά, έναν πληθυσμό στραμμένο προς Ρωσία, στους οποίους προστίθεται μια μικρή μουσουλμανική μειονότητα στην Κριμαία.
Μετά την ανεξαρτησία της, το κράτος κατέρρευσε σταδιακά.

Εκμεταλλευόμενες της σύγχυσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες οργάνωσαν τη «Πορτοκαλί Επανάσταση» (2004), η οποία έφερε στην εξουσία μια πάντα προ-ατλαντική φατρία.

Η Μόσχα απάντησε με την κατάργηση των επιδοτήσεων στη τιμή του φυσικού αερίου, αλλά η πορτοκαλί κυβέρνηση δεν μπορούσε να υπολογίσει τους δυτικούς συμμάχους της για να την βοηθήσουν να πληρώσει τη τιμή της αγοράς.
   

Τελικά, έχασε το 2010 τις προεδρικές εκλογές σε όφελος του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ενός διεφθαρμένου πολιτικού, καμιά φορά προ-ρωσικού.

Στις 21 Νοεμβρίου 2013, η κυβέρνηση παραιτείται από τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αντιπολίτευση αντιδρά με διαδηλώσεις στο Κίεβο και στο δυτικό τμήμα της χώρας, οι οποίες σύντομα θα πάρουν την εμφάνιση μιας εξέγερσης. 

Απαιτεί πρόωρες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές και αρνείται να σχηματίσει κυβέρνηση όταν ο Πρόεδρος Γιανούκοβιτς της το προτείνει και ενώ παραιτείται ο Πρωθυπουργός.

Οι εκδηλώσεις βαφτίζονται Ευρωμαϊντάν και μετά Ευρωεπανάσταση (Euromeïdan , Eurorévolution) από τον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Free Europe (ο ραδιοφωνικός σταθμός του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ).

Η διατήρηση της τάξης εξασφαλίζεται από τη Azatlyk, μια ομάδα νεαρών Τατάρων της Κριμαίας οι οποίοι επιστρέφουν με την ευκαιρία από τη τζιχάντ στη Συρία

Ο ατλαντικός τύπος παίρνει θέση και ενισχύει τη «δημοκρατική αντιπολίτευση» και καταγγέλλει τη ρωσική επιρροή. Ατλαντικά υψηλά πολύ σημαντικά πρόσωπα (VIPs) έρχονται για υποστήριξη προς τους διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένων της Victoria Nuland (υφυπουργού Εξωτερικών και πρώην πρέσβειρα στο ΝΑΤΟ) και του Τζον Μακέιν (Πρόεδρου του ρεπουμπλικανικού παρακλαδιού της NED).

Αντίθετα, ο ρωσικός τύπος καταγγέλλει διαδηλωτές που θέλουν να ανατρέψουν, μέσω του δρόμου, δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα.
  

Εκδήλωση με δαυλούς από 15.000 Ναζί στο Κίεβο την 1η Ιανουαρίου 2014. Αρχικά, η κίνηση φαίνεται να είναι μια προσπάθεια επανέκδοσης της «Πορτοκαλί Επανάστασης».

Αλλά η εξουσία αλλάζει χέρια στο δρόμο τη 1η Ιανουαρίου 2014.

Το ναζιστικό κόμμα «Ελευθερία» διοργάνωσε μια πορεία με δαυλούς που συγκεντρώνει 15.000 άτομα στη μνήμη του Stepan Bandera (1909-1959), του εθνικιστή ηγέτη ο οποίος συμμάχησε με τους Ναζί εναντίον των Σοβιετικών.

Μετά αυτή τη πορεία, η πρωτεύουσα γεμίζει με αντισημιτικά συνθήματα και άνθρωποι επιτίθενται στο δρόμο, επειδή είναι Εβραίοι.

Η φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση αποτελείται από τρία πολιτικά κόμματα:
 

Η Πανουκρανική Ένωση «Πατρίδα» (Batkivshchyna), της ολιγαρχικού και πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο (επί του παρόντος στη φυλακή μετά από καταδίκες της για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος), που διευθύνεται σήμερα από τον δικηγόρο και πρώην πρόεδρο του κοινοβουλίου Arseniy Yatsenyuk.

Υπερασπίζει την ατομική ιδιοκτησία και το δυτικό φιλελεύθερο μοντέλο. Έλαβε 25,57% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2012. 

  

Η Ουκρανική Δημοκρατική Συμμαχία για τη Μεταρρύθμιση (Udar), του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή πυγμαχίας Vitali Klitschko. Διεκδικεί ότι ανήκει στη Χριστιανική Δημοκρατία και πήρε 13,98% στις εκλογές του 2012.

Η Πανουκρανική Ένωση Ελευθερία (Svoboda), του χειρουργού Oleh Tyahnybok. Το μόρφωμα αυτό προέρχεται από το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας. Υποστηρίζει την απόσυρση της ιθαγένειας των Εβραίων Ουκρανών. Κέρδισε 10,45% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2012.

Αυτά τα κοινοβουλευτικά κόμματα υποστηρίζονται από τους:

το Κογκρέσο των Ουκρανών Εθνικιστών, μια ναζιστική ομαδούλα που προέρχεται από τα παλιά δίκτυα stay-behind του ΝΑΤΟ στο ανατολικό μπλοκ.

Σιωνιστικό, τάσσεται υπέρ της απόσυρσης ιθαγένειας και της απέλασης των Ουκρανών Εβραίων προς το Ισραήλ. Έλαβε 1,11% των ψήφων το 2012.

Η Ουκρανική Αυτοάμυνα, μια εθνικιστική γκρουπούσκουλα που έστειλε μέλη της να πολεμήσουν εναντίον των Ρώσων στην Τσετσενία και μετά στην Οσετία κατά τη διάρκεια της γεωργιανής σύγκρουσης. Έλαβε 0,08% των ψήφων το 2012.

Επιπλέον, η αντιπολίτευση έλαβε την υποστήριξη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, σε επανάσταση κατά του Πατριαρχείου της Μόσχας

Από τότε που κατέβηκε το Ναζιστικό Κόμμα στο δρόμο, οι διαδηλωτές, πολλοί φορώντας κράνη και ντυμένοι με παραστρατιωτικές στολές, στήνουν οδοφράγματα και επιτέθηκαν σε κυβερνητικά κτίρια. Ορισμένα στοιχεία της αστυνομίας επιδεικνύουν επίσης μεγάλη βαρβαρότητα μέχρι να βασανίσουν κρατούμενους.
   

Φέρεται να έχουν σκοτωθεί περίπου δέκα διαδηλωτές και περίπου 2.000 τραυματίστηκαν. Οι αναταραχές εξαπλώνονται στις δυτικές επαρχίες.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η ουκρανική αντιπολίτευση επιδιώκει να μεταφέρει επί τόπου πολεμικό υλικό που αποκτήθηκε στις παράλληλες αγορές. Είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν να αγοραστούν όπλα στην Δυτική Ευρώπη και να τα μετακινήσεις χωρίς τη συγκατάθεση του ΝΑΤΟ.

Η στρατηγική της Ουάσιγκτον φαίνεται να αναμιγνύεται στην Ουκρανία με τις συνταγές που δοκιμάστηκαν κατά τη διάρκεια των «χρωματιστών επαναστάσεων» και άλλες που τελειοποιήθηκαν πρόσφατα κατά τη διάρκεια των «Αραβικών Ανοίξεων».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες άλλωστε δεν κρύβονται:

έστειλαν δύο υψηλούς αξιωματούχους, τη Victoria Nuland (Αναπληρώτρια του Τζον Κέρι) και το Τζον Μακέιν (ο οποίος δεν είναι μόνο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής, αλλά και πρόεδρος της IRI, το ρεπουμπλικάνο παρακλάδι της NED), για να υποστηρίξουν τους διαδηλωτές.

Σε αντίθεση με τη Λιβύη και τη Συρία, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να υπολογίσει σε τζιχαντιστές για να σπείρουν το χάος (εκτός από τους εξτρεμιστές Τάταρους, αλλά είναι μόνο στην Κριμαία).

Αποφάσισε ως εκ τούτου να στηριχθεί στους Ναζί, με τους οποίους το υπουργείο εξωτερικών έχει δουλέψει εναντίον των Σοβιετικών και τους οργάνωσε σε πολιτικά κόμματα μετά την ανεξαρτησία.

Ο αρχάριος αναγνώστης μπορεί να σοκαριστεί όταν παρατηρεί αυτή τη συμμαχία μεταξύ της κυβέρνησης Ομπάμα και των Ναζί.

Ωστόσο, θα πρέπει να θυμάται ότι Ουκρανοί Ναζί τιμήθηκαν δημοσίως στο Λευκό Οίκο από τον Πρόεδρο Reagan, από τους οποίους ο Yaroslav Stetsko, Πρωθυπουργός της Ουκρανίας στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, ο οποίος έγινε ηγέτης του Συνασπισμού των αντι-μπολσεβίκικων Εθνών και μέλος της Παγκόσμιας Αντί-Κομμουνιστικής Λίγκας.

Ένας από τους βοηθούς του, ο Lev Ντομπριάνσκι, έγινε πρεσβευτής των ΗΠΑ στις Μπαχάμες, ενώ η κόρη του Paula Ντομπριάνσκι ήταν Υφυπουργός εξωτερικών για τη δημοκρατία (sic) στη κυβέρνηση του Τζορτζ W. Μπους.
 

Η κα Ντομπριάνσκι χρηματοδότησε για δέκα χρόνια ιστορικές μελέτες για να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι το Χολοντόμορ, ο μεγάλος λιμός που έπληξε την Ουκρανία το 1932-1933, κατέστρεψε επίσης και τη Ρωσία και το Καζακστάν, και για να μας πείθουν ότι αποφασίστηκε από το Στάλιν για να εξαλείψει τον ουκρανικό λαό.

Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον, η οποία είχε υποστηρίξει το γερμανικό ναζιστικό κόμμα μέχρι το 1939 και που συνέχισε να κάνει μπίζνες με τη ναζιστική Γερμανία μέχρι το τέλος του 1941, δεν είχε ποτέ ηθικά προβλήματα με το ναζισμό, ούτε να υποστηρίξει σήμερα το ντζιχαντισμό στη Συρία.

Οι ελίτ της Δυτικής Ευρώπης, που χρησιμοποιούν το ναζισμό ως πρόσχημα που επιτρέπει τη καταδίωξη των ταραχοποιών -όπως το βλέπουμε με την διαμάχη για τη quenelle του Dieudonné M’Bala M’Bala - έχουν ξεχάσει το τι είναι στην πραγματικότητα.

Το 2005, έκλεισαν τα μάτια για την αποκατάσταση του ναζισμού από τη Πρόεδρο της Λετονίας, Vaira Vike-Freiberga, σαν να ήταν ασήμαντο γεγονός.
Με απλές δηλώσεις υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τον αυτάρεσκο ατλαντισμό τους, υποστηρίζουν τώρα τον χειρότερο εχθρό τους.

Ο εμφύλιος πόλεμος μπορεί να ξεκινήσει στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι.

Τιερί Μεϊσάν 

μετάφραση
Κριστιάν 

Πηγή ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ

Άραγε ποιές "εξεγερμένες μάζες" (αν και στο Κίεβο δεν πρόκειται παρά για μερικές δεκάδες χιλιάδες, το πολύ) θα ανέχονταν ανάμεσά τους τα εκτραχηλισμένα φασιστοειδή που βλέπουμε στις φωτογραφίες και τις ανταποκρίσεις;
Η συντριπτική πλειονότητα των "εξεγερμένων" είναι ακροδεξιοί εθνικιστές (ο Θεός να τους κάνει "εθνικιστές") που τάχα υπέρ της δόξας του ουκρανικού έθνους έχουν για ήρωα το Χίτλερ!!!

Τόσο τυφλό, αντιρωσικό, στην ουσία αντισοβιετικό κι αμερικανόδουλο μένος έχουν...

Το δε περιθωριακά γελοίο στην υπόθεση είναι ότι μερικοί, γραφικά αλλήθωροι από την "επαναστατική" ονείρωξη, βλέπουν τις κόκκινες ναζιστικές σημαίες ως "κομμουνιστικές"! 

Η κατάσταση στη Συρία και στην Ουκρανία αποτελεί τυπικό ενδοϊμπεριαλιστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Δύο εστίες που δείχνουν ξεκάθαρα το φρενήρες σφυροκόπημα που επιχειρεί το ΝΑΤΟ στο μαλακό υπογάστριο της πουτινικής Ρωσίας. Οι ΗΠΑ είναι πολύ αδύναμες στο εξής για άμεσες επεμβάσεις και μην αντέχοντας ούτε στην ιδέα ενός τέτοιου ρίσκου ύστερα από τα πρόσφατα παθήματα επενδύουν πολύ στις ανατροπές μέσω αποσταθεροποίησης.
Αυτός είναι κι ο λόγος που οι απειλές για "ειρηνευτική" επέμβαση στη Συρία έμειναν στα λόγια, ειδικά όταν είδαν να έχουν αντιμέτωπες και την Κίνα που έσπευσε στο πλάι της Ρωσίας

resalto

Γαβριάς
Επισκέπτης