ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

ΑΠΟΒΡΑΔΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

κλικ για μεγεθυνση

Ιδανικός ακροατής συζητητής

Η αιώνια θάλασσα…

Εκεί που σκά το κύμα απαλό,

Κει που τον εαυτό παράτησα…

Στο προσκέφαλο του βράχου.

Συντονιζόμενος στο απέραντο γαλάζιο

αφομοιούμενος με την απόλυτη

σιωπή του μύθου, τις ανάσες

των νηρηίδων, τον παφλασμό

της τρίαινας του Ποσειδώνα.

Εκμυστηρεύομαι τα μυστικά μου.

Εστιάζοντας την ακοή του νου.

Κι αν η συχνότητα είναι σωστή,

θ αποκριθεί ο μύθος του βυθού.

Και η συχνότητα ανοίγει.

Γλείφοντας το φαγωμένο βράχο

έρχεται ο Φλοίσβος απαλά,

υπόσχεση προς την αιωνιότητα.

Να πάρει τα αφημένα μυστικά,

στου υγρού στοιχείου την αβρότητα.

Κι από της άκρης τ ουρανού τα νήματα,

εκεί που αρχαίος αργαλειός, βαθύ γαλάζιο

κι ολομέταξο κυματιστό σεντόνι απλώνει,

που η Ερατώ και η Κυμώ ολονυκτίς κεντάνε,

του απαλού αφρού ψιθυριστή, αχνή αποβοή,

απάντηση στον εαυτό και θεία συμβουλή.

Απ την απέραντη, γαλάζια θάλασσα.

Τη μάνα συμβουλεύτρα νου, του εαυτού

και της ψυχής, γιατρό και γητευτή.

Απόβραδα σπονδές, που πλάι της κατάθεσα.

Ιδανική όσο κανείς, συζητητής ακροατής.

Εχέμυθη, απέραντη γαλάζια θάλασσα.

                                                             Theo