Η Μάσκα και οι Μασκαράδες

Έχε το νου σου στο παιδί…

Αλήθεια, δεν είδα καμιά διάθεση της εκπαιδευτικής κοινότητας για κινητοποιήσεις εναντίον της φίμωσης και του απανθρωπισμού και υπέρ της ψυχικής υγείας των παιδιών, τα οποία τάχθηκαν απο τη θέση του εκπαιδευτικού να εκπαιδεύσουν ως ελεύθερους έλληνες πολίτες.

Το μοναδικό πρόβλημα όπως διακρίνεται, είναι στις μεθόδους και τους τρόπους εφαρμογής της μάσκας του Μητσοτάκη και του Νταβέλη στα μικρά ανυπεράσπιστα παιδιά.

Εύχομαι να κάνω λάθος και οι εκπαιδευτικοί να αντιληφθούν την κρισιμότητα του ρόλου τους στη διάπλαση των νέων, ώστε να πάρουν τη σωστή και υπεύθυνη στάση απέναντι στις μικρές αθώες ψυχές που θα συναντάνε μια ζωή στο δρόμο τους.
Πως θα θέλατε να σας βλέπουν μεγάλοι πια, στο δρόμο???
Με αγάπη, ή να αποστρέφουν το βλέμμα απο πάνω σας
???
ΜΑ......θα μου πεις.....ο κορονιός, η απειλή, οι χιλιάδες θάνατοι.....ο Χαρδαλιάς........
Είπαμε.....έργο του εκπαιδευτικού είναι η διάπλαση των παίδων.
Σε ελεύθερους πολίτες. Υπεύθυνους απέναντι στην κοινωνία και τον εαυτό τους.
Πως θα εκπαιδεύσεις κάποιον να είναι ελεύθερος πολίτης, αν πρώτα δεν είσαι εσύ το πρότυπο ?????
ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΔΙΑΠΛΑΘΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.

Γράφει η Παπαδερού Κλειώ

 

 

Πολύ μελάνι έχει χρησιμοποιηθεί  στην  εννοιολογική  ανάλυση  των όρων  επάγγελμα  και λειτούργημα .

  Το  επάγγελμα,  προερχόμενο  από το ρήμα επαγγέλομαι= υπόσχομαι, συνδέεται με τη υπόσχεση του κάθε  εργαζόμενου  να βρίσκεται με συνέπεια σ’ ένα συγκεκριμένο  χώρο και να παράγει ένα συγκεκριμένο έργο και είναι αποτέλεσμα  ορισμένης εκπαίδευσης.
  Το λειτούργημα προερχόμενο  από ρήμα λειτουργώ = πραγματοποιώ  ενέργειες ωφέλιμες για τον εαυτό μου και το σύνολο, συνδέεται με κοινωνικούς ρόλους και δημοκρατικούς θεσμούς, εναρμονισμένους με τις διαχρονικές ηθικές αξίες, αναγκαίους για την ουσιαστική πολιτισμική ανέλιξή της κοινωνίας.
Μεταξύ των σημαντικότερων  λειτουργημάτων είναι του δικαστή, του ιερέα, του ιατρού και του εκπαιδευτικού. Το τελευταίο έχει έργο δύσκολο, αλλά μαγευτικό.

   Προϋποθέτει ανθρώπους πνευματικά και ψυχικά ελεύθερους με κοινωνική συνείδηση.
Εραστές της αιώνιας νιότης, της Α-λήθειας και θεράποντες της ιδεώδους κοινωνίας.
Αποστολή του εκπαιδευτικού είναι να διαπλάθει ολοκληρωμένες , ελεύθερες προσωπικότητες 
με πίστη στα ανθρωπιστικά ιδεώδη,
με κριτική σκέψη και γνώση απροκατάληπτη στηριγμένη στις θετές και ουμανιστικές επιστήμες.
Αποστολή του ειδικότερα είναι να μάθει στα παιδιά την τέχνη της μάθησης με την ευρύτερη έννοια του όρου: μαθαίνω = θεωρώ  τα εγκόσμια, εισδύω βαθύτερα στα προβλήματα του κόσμου και της ζωής,  φιλοσοφώ εντρυφώντας στη φύση του φαινομένου «άνθρωπος», για να ανακαλύψω τους νόμους που τα διέπουν και να ορίσω πρακτικές που να υπηρετούν αδιακρίτως τις πραγματικές, πανανθρώπινες ανάγκες,  μακριά από κάθε χρησιμοθηρική σκοπιμότητα.
Έχει χρέος να μάθει το μαθητή να προσαρμόζεται στους όρους του φυσικού και ιστορικοκοινωνικού κόσμου  τόσο καλά ώστε να τον αναγκάζει να προσαρμόζεται κι εκείνος στις βλέψεις του.
Αυτό  σημαίνει να γίνονται ικανοί  να αλλάζουν το ρεύμα της Ιστορίας μέσα από μια άλλη αντίληψη  των πραγμάτων,
άλλα ηθικά μέτρα, άλλες κοσμολογικές ιδέες.

    Η ετοιμότητα των κοινωνικών  λειτουργών να αντιδρούν έγκαιρα στις συνεχείς και επικίνδυνες διαμορφωνόμενες  κοινωνικές συνθήκες  είναι καίριας σημασίας.

Οι σημερινοί εκπαιδευτικοί κατά πόσο  συναισθάνονται την ευθύνη αυτή  μπροστά στις έκτακτες εξελίξεις που έχει διαμορφώσει σε παγκόσμιο επίπεδο η σκόπιμη εξάπλωση του κορονοϊού;
Το διακύβευμα που τίθεται είναι εδώ και προκαλεί. Προκαλεί όλους εμάς τους πολίτες να αναλάβουμε τις ευθύνες τους.
Θα μείνουμε παθητικοί θεατές της αριστοτεχνικά και δαιμονικά στημένης εις βάρος μας απάτης, υποβάλλοντας και τα παιδιά μας σε ψυχικό, πνευματικό και ηθικό εκμαυλισμό; 
Το βάρος πέφτει πρώτα τόσο στην κρατική εξουσία όσο και στη στάση των φορέων αγωγής. 
Δυστυχώς η πρώτη κάνει ό,τι μπορεί για να ευθυγραμμιστεί καλύτερα με τις έξωθεν επιταγές της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ - με το αζημίωτο βέβαια - οι οποίες προωθούν ένα σχέδιο καθυπόταξης των λαών και εκμετάλλευσης του εθνικού τους πλούτου, χρησιμοποιώντας για την επίτευξη του στόχου αυτού
-τον κορωνοϊό,
-την  προπαγάνδα από τα Μ.Μ.Ε.
-και την εκπαίδευση.

         

 Η δεύτερη εφαρμόζει ευλαβικά τα δήθεν μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση  κατά του κορωνοϊού  ένα από τα οποία είναι και η υποχρεωτική χρήση της μάσκας στο σχολείο.
 Έτσι ξεφεύγει τελείως από το χρέος που παρουσιάσαμε παραπάνω.

 Συμβάλλει έτσι στη διαμόρφωση υποτακτικών συνειδήσεων και ακρωτηριασμένων ψυχών  σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς παιδοψυχολόγους που, αν και δεν τους δίνεται το δημόσιο βήμα,  όλο και περισσότεροι ορθώνουν τη φωνή τους ενάντια στην παράνοια που ζούμε.

    Επιβάλλεται  λοιπόν όλοι και ιδιαίτερα η εκπαιδευτική κοινότητα  να τολμήσουν να αντιταχθούν στην  άκρως ανθυγιεινή, σωματικά και ψυχικά, χρήση της μάσκας από τους μαθητές.
Επιβάλλεται να σεβαστεί το δικαίωμα τους  να έχουν στο μέλλον μια φυσιολογική ατομική και κοινωνική ζωή. Επιβάλλεται γονείς και εκπαιδευτικοί να συνεργαστούν και να αγωνιστούν κατά της μάσκας – χαλινάρι,
κατά της χειραγώγησης και αποπροσωποποίησης  των παιδιών.
Όσο και αν χρειαστεί να «πονέσουν»
-από τη σύγκρουση με τον εαυτό τους,
-από τη σύγκρουση με τον κρατικό μηχανισμό
-και τα μεγάλα συμφέροντα.

                                             

Είναι  βέβαιο ότι στον  αγώνα τους θα έχουν σύμμαχους  και συμπαραστάτες όλους εμάς και πάνω από όλα τα ίδια τα παιδιά.
  Τα παιδιά  τα οποία ήδη χλευάζουν τον άτοπο χαρακτήρα του μέτρου.
Και τα οποία σε λίγα χρόνια   δεν θα έχουν να θυμούνται  με θαυμασμό και σεβασμό κανένα ξεχωριστό  δάσκαλο ή καθηγητή  που τα βοήθησε στις δύσκολες ώρες που περνάνε τώρα.
 Μόνο μικρά, γκρίζα  φοβισμένα και μίζερα ανθρωπάκια  χωρίς πρόσωπο θα σέρνονται στους σκοτεινους διαδρόμους της  ενήλικης μνήμης τους.
Η κοινωνία μας πάντα ελπίζει και βασίζεται στους εκπαιδευτικούς.
Αυτοί όμως κατά πόσο θα αποδειχτούν αντάξιοι των προσδοκιών της;
Χρέος του καθενός και ειδικά των πνευματικών ανθρώπων  είναι να  αγωνίζονται για να φέρουν τον κόσμο σε αρμονία με τα όνειρά μας. 

Διαφορετικά θα είναι συνυπεύθυνοι στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά  της ανθρωπότητας, στην επιτυχία της επιχείρησης επιβολής της  ολοκληρωτικής παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Βέβαια ο πνευματικά αγκυλωμένος  νους για να αποκτήσει ξανά την ευλυγισία του περνά από οδύνη [«Ο προστιθείς γνώσιν προσθήσει άλγημα»  λέει ο Εκκλησιαστής της Π. Δ. (Α  18)].

Όμως  μήπως  μέσα από οδύνες  δεν  γεννήθηκε στον κόσμο αυτό κάθε ωραίο, κάθε υψηλό;   




    Παπαδερού Κλειώ

Άλλα άρθρα απο την Παπαδερού Κλειώ

1…Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.......... 2…ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΜΑΣ Η ΓΕΦΥΡΑ ΜΑΣ Ο ΚΕΡΙΤΗΣ..........

Σημείωση σύνταξης
Το άρθρο απορρίφθηκε απο τα τοπικά ΜΜΕ όταν δόθηκε χθες βράδυ προς δημοσίευση,  επειδή δεν συνπορπατεί με την κρατική μονοφωνία  της κατευθυνόμενης ειδησεογραφίας όσο αφορά τον covid 19.
Την ώρα που μας εχουν ζαλίσει στην προπαγάνδα για την "αποδοχή στη διαφορετικότητα". Η διαφορετικότητα τους αυτή, είναι όπως και η δικαιοσύνη τους.
Έχει τεθλασμένη προσωπικότητα.
Κάποτε αυτούς τους συγγραφείς, που εξέφραζαν την διαφορετική άποψη, τους κολούσαν την ταμπέλα "Παρακμιακός" και τους έστελναν σε ισόβιες διακοπές στις στέπες με τους λύκους.
Σήμερα τους λένε ακροδεξιούς, ψεκασμένους και αρνητές.



Πρόλογος, Σημείωση σύνταξης, Ταξινόμηση κειμένων
και επισημάνσεις:                                             Βυζαντινός Αντίλαλος
Επιμέλεια γραφικών kai φωτογρ. Υλικό:   keritis ArtTeam