Σπουδή στη μοναξιά και σκόρπιες άλογες σκέψεις

Δεν είναι κατάρα η μοναξιά
μα απελευθέρωση και δύναμη
που μπορούν να την έχουν
μόνο οι λίγοι, οι δυνατοί.
Οι άλλοι, οι πολλοί, συναθροίζονται
στις αγορές, αναζητώντας την ασφάλεια
μέσα από τις υλικές απολαύσεις
και τη γήινη ματαιοδοξία.
Μόνο εκεί γνωρίζεις τον Εαυτό
και μαθαίνεις την Αγάπη.
Μόνο από εκεί μπορείς να μοιράσεις
και να δεις την ευτυχία στα μάτια του άλλου.

Αν δεν είσαι δυνατός και γεμάτος αγάπη για ζωή, δεν μπορείς να μείνεις μόνος.
Τη μοναξιά την επιλέγεις απο αυτογνωσία και σεβασμό στις αξίες.
Αυτοί που επέλεξαν το δρόμο αυτό, δεν κουμπώνουν εύκολα σε όλες τις αγκαλιές.
Δεν κάνουνε εκπτώσεις στα συναισθήματα τους.
Δεν μένουνε μόνοι επειδή έχουνε κολλήσει στο παρελθόν.
Απλά κουβαλάνε μέσα τους τη δύναμη της γνώσης
και δεν θέλουνε να προχωρήσουνε εκεί που οι
λέξεις και οι άνθρωποι χάνουν το περιεχόμενο τους.
Πέρα από την αδυναμία στο συμβιβασμό, υπάρχει και η αδιαφορία.
Βαριούνται να εξηγούνε σε πληθωρισμένες συνειδήσεις, άλογες γι αυτές και ξένες έννοιες και αξίες.
Ούτε σε παθιασμένους τυχοδιώκτες και ζωέμπορους.
Του "τόσα δίνω, πόσα θες".

Τους είναι πολύ εύκολο να κοιμούνται μόνοι τους ,
παρά να κοιμίζουνε μέτριες αγάπες και μέτρια αισθήματα
στο στήθος τους.
Τους είναι πολύ οικείο να τρώνε μόνοι τους,
παρά να διασκεδάζουνε έξω με κάποιον
που δεν θα ταυτίσουν ποτέ μαζί τους,
που δεν θα μπορέσουν να ξεφορτώσουν ποτέ
πάνω του λίγα δράμια περίσσιας αγάπης.
Γιατί θα πέσουν σε τρύπιες τσέπες.
Γι' αυτό αφήστε αυτούς τους ανόητους,
τους πεισματάρηδες ρομαντικούς στο δικό τους όνειρο.
Δεν έχουνε να απολογηθούνε για την πορεία στην οδό της μοναξιάς.
Σε ανθρώπους που τη λέξη αγάπη τη λένε δίπλα απο τη λέξη μαλάκας.
Αντί για καλημέρα, που και αυτό δεν το εννόησαν ποτέ τους μπερδεύοντας το με το χαίρε(σ)τε και την καλην εσπέρα.
Δεν αγαπάνε κάθε μέρα και κάθε σαιζόν.

Μάθανε στο γνώθι σ αυτόν και στην αγάπη που μέσα απ αυτό περισσεύει και δε στενεύει.
Μην ασχολείστε με τους ανθρώπους τους μοναχικούς.
Δεν επέλεξε η μοναξιά εκείνους.
Εκείνοι την διάλεξαν,
Σε αντίθεση απο μία μίζερη και άνοστη ζωή, με λέξεις άλογες, κενές περιεχομένου.

Χτίσανε τον κόσμο τους περιχαρακωμένο με τριαντάφυλλα και οχι βέβαια μαχαίρια, απο τις γειτονιές του απανθρωπισμού και της εξαθλίωσης των συνειδήσεων.
Μέσα σε σκοτάδια που άλλους τους τρομάζουν,
εκείνοι φτιάχνουν τον δικό τους παράδεισο.
Η μοναξιά δεν είναι αναγκαστική για εκείνους.
Την επέλεξαν όταν γνώρισαν τους ανθρώπους και ξεχώρισαν το Μεγάλο Εαυτό.

Όχι το Εγώ, μην τα μπερδεύομε, είναι εχθρικά μεταξύ τους πρόσωπα.
Είναι λύτρωση. Είναι απόλαυση που νοιώθεις,
όπως όταν κολυμπάς μέσα στον πλούτο των εννοιών και των αξιών που ορίζουν και συντονίζουν την αέναη κίνηση και τη μουσικότητα του σύμπαντος.

Βλέποντας τους άλλους να κολυμπάνε σε θολά νερά με κουπί τη ματαιοδοξία και προορισμό το ξερονήσι της φθαρτής, απαστράπτουσας με λάγνες υποσχέσεις Ύλης.
Γιατί μοναξιά δεν είναι η απουσία της αγάπης απο την ζωή μας. Είναι η αρετή γνώσης, της πληρότητας και της αυτογνωσίας.
Που μέσα από εκείνη, μαθαίνουνε να αναγνωρίζουνε, να γεμίζουν και να μοιράζουν την Αγάπη.
Αυτή την τόσο άγνωστη, την τόσο βιασμένη στον κόσμο των συναλλαγών και των άλογων, απάνθρωπων συναισθημάτων.

Βυζαντινός Αντίλαλος