Ξέμπαρκες Ανησυχίες 1

                                              

      ΞΕΜΠΑΡΚΑ ΟΝΕΙΡΑ

     Ταξιδιώτης του χθες σ' ένα κόσμο απρόσωπο,

 αφιλόξενο και μονόχνωτα συγχρωτισμένο,

 σε μονότονης υπόκρουσης εκκωφαντικών τυμπάνων

 το ρυθμό λικνιζόμενο και συνουσιαζόμενο,
 ανήμπορο ν' αντισταθεί στα τύμπανα της πολιτικής,

 στις σειρήνες του μάρκετινγκ και τη φώτιση των ΜΜΕ,

 που δεν του έχει μείνει προορισμός και ακολουθεί

 τυφλός ουραγός τα trast και τις πολυεθνικές

 σε επί της γης επιτραπέζια παιχνίδια πολέμου

 και ψευτοτρομολαγνείας.

      Σ’ ένα κόσμο με μάσκες, των αρνητικών προτύπων,

των στρεβλωμένων εννοιών, του μηδενισμού και των φρούδων

υποσχέσεων με στόχο το μυαλό,
      Σ ένα κόσμο που αφήνει στα παιδιά του την αμάθεια

 και τον ωχαδερφισμό, ετοιμάζοντας τα τέλεια καλούπια

 πλαστικής σκέψης στους εραστές της νέας Βαβυλώνας.



     Σ' αυτόν τον κόσμο ξέμπαρκοι ταξιδιώτες,

με τη μυρωδιά της μούχλας και της κλεισούρας

στις ταλαιπωρημένες μας αξιών ζωής αποσκευές,

με τους ώμους σκυφτούς και τα μάτια θολά

ρομαντικοί πεισματάρηδες των καιρών μας,

επιμένουμε στην ανθρωπιά και τη φιλία,

στην ύπαρξη  ανθρώπινης ζεστής επικοινωνίας.

    Χωρίς πισώπλατα μαχαιρώματα, χωρίς –θα –

ψευτιά κι υποκρισία, αλλά με τις ματιές αντικριστά

και το σπόρο του χαμόγελου στο χέρι….

Εκεί…τόπο φιλόξενο, τόπο αερινό, σκυφτοί,

καμπουριασμέν’ αναζητούμε…

τις αποσκευές ν’ ανοίξουμε η μούχλα για να φύγει,

κι o παλιός μας γνώριμος, ο άνθρωπος, να γεννηθεί ξανά…

                                                                                  Theo