ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΜΙΚΡΟΙ ΔΡΑΚΟΚΑΒΑΛΑΡΗΔΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΣΑΜΕ ΤΑ
ΕΡΤΖΙΑΝΑ ΚΥΜΜΑΤΑ.
Κυριακή
σήμερα, είπαμε να αφήσουμε την καθημερινότητα των παράφρονων παιδιών του σατανά
και των διεφθαρμένων τοπικών πορνιδίων τους, που οδεύουν από μόνοι τους προς
την αυτοκαταστροφή και την επιστροφή στα παραδοσιακά λαγούμια και τάρταρα της
αιώνιας ανυπαρξίας
Κυνηγώντας όνειρα που έεεεεετρεχαν !!!!!!!!
με χιλιάδες χιλιόμετρα στο κοντέρ του χρονοτόπου…..
Κι εμείς τρέχαμε…. Γελάγαμε
Και μεγαλώναμε.
Γράφοντας την κατάδικη μας ιστορία…
κόντρα και τότες με το «σύστημα» και τους Νόμους του.
Με μοναδικό στόχο, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση.
Το αναφαίρετο δικαίωμα στο Όνειρο.
ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ.
Γι αυτό μας είπαν
«Πειρατές».
Και έστειλαν το μπάτσο πίσω μας με τα ραδιογωνιόμετρα.
Και το δικαστή. Με την απειλή των κατασχέσεων.
Αμφισβητήσαμε αμούστακα παιδιά ακόμα, την μονοκρατορία και την παντοδυναμία του
κράτους.
ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ.
Την εποχή που μεσουρανούσαν οι πειρατικοί ραδιοσταθμοί στα μεσαία κύματα,
με τους ελληνικούς DUBLEX
ενισχυτές
και τους αυτοσχέδιους 600άρηδες πομπούς πάνω σε στρατζαρισμένη λαμαρίνα με
καλωδιώσεις στις λυχνίες και το καντράν.
Όταν η ανάγκη υπερίσχυε της ανέχειας της εποχής και γινόμασταν οι μικρότεροι
ηλεκτρονικοί πειραματιστές του κόσμου.
Με διαμορφωτές απο σωλήνα πλαστική Φ75 τυλιγμένη με το χαλκόσυρμα και μπόρνες
κατα διαστήματα αντί ποντασιόμετρου.
Και σύρματα χαλκού απλωμένα από ταράτσα σε ταράτσα σε πόλεις και χωριά, για
κεραίες και ξαπλώστρες για τα χελιδόνια την Άνοιξη.
Οι κεραίες να μεταφέρονται απο δέντρο σε δέντρο και απο ταράτσα σε ταράτσα, μέχρι παραλλαγή απλώστρας τις κάναμε απο σπίτι σε σπίτι με τους πατεράδες μας να μας τις ξηλώνουν συνέχεια στο φόβο της δίωξης.
Άλλες εποχές, ανέμελες, ελεύθερες, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ.
Άλλα κόλπα !!!!!!!
Δεν υπήρχε μεγαλύτερο τελετουργικό απο το άνοιγμα ενισχυτή και πομπού, όταν άναβαν οι λυχνίες και έπεφτε το σήμα έναρξης εκπομπής.
Με τα πρώτα πικ απ MK2 οι πιο ψαγμένοι, ή κανένα διπλό κασετόφωνο οι προχειράντζες,
Τότε, που υπέρτατη στιγμή του «αγώνα», ήταν όταν τελείωνε το σχολείο και γεμάτοι αγωνία τρέχαμε σπίτι να ανοίξουμε τα μηχανήματα και να περιμένουμε να ανάψουν οι λάμπες πάνω στον αυτοσχέδιο πομπό με στρατιωτικές λυχνίες.
Και όταν συντονίζαμε τον τεράστιο με μεταλλικά φύλλα μεταβλητό πυκνωτή του πομπού στη συχνότητα
και ΈΠΕΦΤΕ ΤΟ ΣΗΜΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ.
«Ok. Chicago».
Kαι έπεφταν οι πρώτες αφιερώσεις για να ξεκινήσει το πρόγραμμα με Καζατζίδη, Αιγύπτιο, Τσετίνη, Γαβαλά και cia
και τα τηλέφωνα του σπιτιού και του γείτονα που συνεισέφερε για το ξεμποτιλιάρισμα, να παίρνουν φωτιά
με το Γελαστό Αγόρι να αφιερώνει στη Θλιμμένη Ανεμώνη,
το Music Boy στη Σπασμένη Καρδιά, τη Μελαγχολική Νεράιδα στον Ωρίωνα….
και το απογευματάκι που μπαίνουν στο πρόγραμμα τα ελληνικά ποπ συγκροτήματα,
Τσάρμς, Idols, Βόρειοι, Ολύμπανς, με τα ιταλικά «a caza d' Irene» και τα γαλλικά μπλούζ,
με την τρελάρα Jimi Hendrix και την ψυχεδέλεια του Μορισον,
τους Deep Purple, Black Sabbath, τη θεότρελη Suzi Quatro και τη ρομάντζα των Simon and Garfunkel……
να μπλοκάρουν οι γραμμές απο τις αφιερώσεις
και να πυρώνουν οι λυχνίες στους αυτοσχέδιους πάνω σε λαμαρίνα σε σχήμα «Π» 600 άρηδες πομπούς.
Kai ο μπάτσος το κατόπι με το ραδιογωνιόμετρο, ενώ μετα την υπηρεσία, γινόταν ο πιο φανατικός ακροατής του «πειρατικού του κάπταιν Τζίμ».
ΣΗΜΕΡΑ..........--------------------....... τελμα......
Σήμερα.... με μια οθόνη των
Προσγειωθήκαμε...γίναμε political correctly πολίτες, ενώ οι άλλοτε νομοταγείς πολίτες, έγιναν ρεμάλια, ρουφιάνοι και προδότες.
Βυζαντινός Αντίλαλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια αναγνωστών