Το Κάδρο

Τα πάντα ρει. έλεγε ο Ηράκλειτος.

Κανένα κάδρο δεν είναι κλειδωμένο με συρματοπλέγματα.
Το τυχαίο με το επιτηδευμένο τα χωρίζει μια αόρατη ιδέα, ένα τίποτα καθώς
όλα μεσα σε ένα ζωντανό κάδρο είναι εφικτά.

Απο τη ζωή, έως το θάνατο. Από το τυχαίο, έως το στημένο.
Η ζωή όμως δεν είναι στημένο γεγονός.
Αλλά τυχαίο.
Μόνο ο θάνατος είναι στημένος και μας περιμένει
στην άκρη, στη μέση, στην κορυφή, ή στον πάτο του κάδρου,
μέσω του οποίου εισερχόμαστε στον υλικό κόσμο
με άδεια που έχει ημερομηνία λήξης.
Προκαθορισμένη ή μη, ποτέ δεν θα το μάθομε.
.
Οι μοναδικοί νόμοι που μπορούν ως εκ τούτου να ισχύουν
σε ένα ζωντανό κάδρο αφού στα νεκρά δεν υπάρχουν νόμοι
όπως και στη ζωγραφική ή τη φωτογραφία, είναι
ο νόμος της βαρύτητας και ο νόμος του χρόνου.
Όλα τα άλλα, ανήκουν στο συναισθηματικό κόσμο και
στο θυμικό του ανθρώπου, τραγικού επιβάτη του αδηφάγου χρόνου.